ouders accepteren relatie niet?
 

De topictitel zegt het al...
Wat doe je als je ouders het niet eens zijn met je vriend(in)?

Ik heb het zelf nu niet meer...M'n ex-vriend werd niet echt geaccepteerd door m'n ouder (vader woont niet meer thuis) en broer maar ze deden wel gewoon tegen hem als hij er was...
Mn huidige vriend wordt wel goed 'opgevangen' en ik merk aan mezelf dat de relatie daardoor ook veel beter gaat...
Hoe zit dat bij jou?
Voel jij je ook een beetje naar beneden gehaald als ze weer iets lulligs over je 'lieverdje' zeggen?
Praat je daar met je ouders over (dat je het niet leuk vind als ze hem naar beneden halen)
en zeg je het tegen je vriend9in) of zwijg je daarover tegen hem/haar?

Zoals ik al zei; Over mijn ex werden soms best wel lullige dingen gezegd, dat vooral omdat hij soms dingen tegen me zei die niet echt charmant waren om t maar ff netjes onder woorden te brengen...
Dat heb ik niet tegen hem gezegd en soms had ik 't er wel es over met m'n moeder/broer maar echt veranderen deden ze 't niet...Als ze dat deden voelde het alsof ze mij aanviellen...
Voelde best klote dus!
Ben benieuwd hoe dat bij jullie zit...

als ze lullig zouden doen over mn vriendin, dan zou ik behoorlijk boos worden! en ik zou mn ouders en zus in mijn geval er op aanspreken!

Ik zit er opzich niet mee als ze slechte dingen over mijn vriendin zouden zeggen. Niet dat ze dit doen over het algemeen, maar het zou me niet uitmaken.

En praten met je vriend/in helpt over het algemeen in alle gevallen, dus in dit geval vast ook wel.

Ze hebben nooit iemand niet geaccepteerd. Nu heb ik ook pas 2 x echt iemand mee naar huis genomen waarvan mijn ouders wisten dat het m'n vriend was...

Kmag er eigenlijk niet aan denken van het ze ook maar te vertellen dat ik een vriend heb
Ze leven echt nog in een vorige (ben het juiste woord even kwijt) eeuw. En ze zien jongens enkel als bedreiging voor mijn studies en dergelijke
En ALS ze denken dat ik een vriend heb, zitten ze aan tafel idiote en kindse opmerkingen te geven

Best irritant

Het kan mij helemaal niet boeien wat mijn ouders van mijn vriendin vinden.

Mijn ouders vonden mijn ex-vriend een schatje, een verstandige jongen, heel humoristisch, enzovoort. Ze vinden mijn vriend zelfs nog beter, of in elk geval in het algemeen even goed en voor mij beter. Het zijn natuurlijk beide goede personen, maar mijn ex-vriend paste niet zo fantastisch bij me.

Ik zou een relatie niet afkappen omdat mijn ouders het er niet mee eens zijn, maar ik zou het er wel moeilijk mee hebben als ze iemand niet mogen. Ik hecht groot belang aan hun mening.
Ze zouden echter nooit lullige opmerkingen over maken - hoogstens zo nu en dan een 'serieus gesprek'.

Bij mij doet in principe bijna niemand moeilijk. Hoewel de mama;) van mijn vriendin wel moeilijk doet.... Mijn vriendin zegt wel eens dingen die haar ma heeft gezegd, bv. Die ma vind mij een spr fantastische gozer... maar, ze zegt wel dat ze mijn vriendin nog errug jong vind voor iets vasts (15 - 17) ik dus 17... Volgens haar ma moet ze nog kunnen genieten van alles enzo, nou of ze dat met mij erbij niet zou kunnen, ik laat haar volledig vrij en claim haar ook niet. Zie haar 2 keer in de week. Mischien komt het omdat ze het erbij haar thuis zoveel over me heeft. Of mischien moet mama er wel gewoon aan wennen.. iemand ervaring mee?

mzzls J :p

Mijn ouders mogen mij vriend ook niet, maar dat is HUN probleem, ik heb wat met hem en niet met mijn ouders..

keb et meegemaakt dat mn schoonouders mij om 1 of andere reden neit mochten, van begin af aan al niet. vaak van die dubbelzinnige opmerkingen gehoord waarvan je nou niet met zekerheid kon zeggen of ze nou als grapje bedoeld waren of serieus ( "ben je er nou álweer?" als je langskomt bijvoorbeeld, en dan op een toontje dat je net niet zeker weet dat het een grapje is). zorgde onbewust toch voor spanning tussen dat meisje en mij.

Mijn ouders wilden vroeger nooit dat ik met n vriendje afkwam, daar was ik te jong voor en ik zou er NIET mee moeten thuiskomen, want dan vloog ik buiten...

ik heb er spijt van dat ik me telkens hierdoor geremd voelde, dus goeie raad.. laat je gevoelens de vrije loop.. k heb de liefde van mn leven gemist ;) (die jongen doet me nog altijd wat)...
hij wist wat ik voor hem voelde en ik wist wat hij voor mij voelde maar t ging niet ... waarom 'mijn ouders' :( erg!

Mijn ouders hebben geen van mijn ex'en accepteerd. Het was überkil in huis als hij er was, als hij tijdens ons middageten binnen kwam (wat mijn eerste vriendje altijd deed) en zelf al had gegeten mocht hij niet bij ons aan tafel :confused:

En zodra het uit was steeg de sfeer met gigantische sprongen.. En de volgende keer denk ik wel honderd keer na voordat ik iemand thuis introduceer :(

Dit zal wel stom gaan klinken.. :o

Ik vind het altijd fijn als m'n ouders aan mijn kant staan. Dus als ik ruzie met een jongen heb (met een jongen met wie ik iets heb en die ze dus kennen), wil ik graag dat als ze zich ermee zouden bemoeien, dat ze dan mij kant kiezen.
Dit zeg ik omdat ik het altijd andersom meemaak en je kunt je gewoon niet voorstellen hoe vervelend dat is.
M'n moeder is zeg maar in staat om tegen vrienden van mij over mij te gaan roddelen. Nou ja sorry maar dat doe je toch niet.. je gaat je eigen dochter toch niet zwart maken.. :confused:

Ik heb liever dat ze zoiets hebben van "een jongen moet jou goed behandelen".
En verder maakt het me niet echt uit of ze hem accepteren.. ja als het een hele lieve jongen is en ze zouden normaal tegen hem en tegen mij zijn, dat zou wel fijn zijn.
Maar verder heb ik zoiets van: zolang hij hier gewoon thuis mag komen en ze laten hem en mij vrij om te gaan en staan waar we willen, dan vind ik het best.