Verwerkings proces
 

Lang zal ik leven
met jouw woorden in mijn hoofd
waar ik al aan zal sterven
bij het ontwaken

Van mijn lichaam
in het koude bed
waar alle geuren me aan jou doen denken
en alles van jou ontbreekt

Waar ik mijn dromen droom
en tot de ontdekking kom
dat hoewel ik om je geef
het wel red zo alleen

Want bij het denken aan jou
komt er ruimte vrij
voor het verwerken van jou
omdat het ten midden van al dat zwart
ook wel heel prettig was.

:eek: Woow. Echt onwijs mooi weergegeven, jeems. Hoewel ik me geen voorstelling kan maken hoe t is, want ik ben nog nooit echt een liefde verloren. *praying it will never happen*

PRACHTIG GEDICHT!
Ik kan mezelf er helemaal in vinden, ik kon het zelf nog niet helemaal onder woorden brengen maar zoals jij dat doet is prachtig!!
En ook als er geen persoonlijk gevoel bij zou zitten voor mij, zou het schitterend zijn. ;)

Dank jullie wel:)
Bij mij stroomt dit gevoel ook nog vers door mijn aderen... Wou het heel graag kwijt in woorden, dit is het dus geworden... Was wel een beetje onzeker over het big-ass cliche.. Maar ach... Geen mens kent gevoelens die niemand anders kent...

Bedankt dus voor jullie lieve respons:)

:D Rupsss

Gevoelig... Mooi gedaan. :)

Dank je wel:D

*=|[Rupssz]|=*

suuper!ik vind het een ontzettend mooi gedicht..heeel mooi! (y) ik word er zelfs een beetje stil van, aangezien ik mijn gevoelens op dit moment er ook in kan terugvinden..;)
suuper, ga zo door!

Als mannelijke lezer (en bovendien bewonderaar) zal ook ik reageren (als eerste man, nou ja jongetje :( )als je het wilt en als je het niet wilt moet je het maar vergeten.

Prachtig gedicht zoals gezegd, gevoel komt mooi naar voren (alhoewel ik van mening ben dat sommige versregels ietsje beter zouden kunnen lopen) maar eigenlijk vraag ik me meer iets af...

Wat is dit, met dit liefdesverdriet? Het is niet zo dat ik niet uit ervaring kan spreken wat het is, maar ik snap het niet zo goed... Tuurlijk is het niet prettig en schrijven is een goed remedie... maar waarom voor de hele wereld? En waarom blijven al die gedichtjes zo oppervlakkig? Zeker kan de liefde heel diep gaan, maar dat wordt nooit genoemd ... Zouden jullie mij hierover het een en ander kunnen leren? :)

Ik vindt het mooi, vooral de laatste twee regels geven het iets speciaals.


Dit vind ik ook wel een interessant onderwerp.

erg mooi

*stil wordt* mooi! jij brengt onder woorden wat ik niet kan!

misschien.. gaan ze niet zo diep omdat gevoelens die zo diep zitten niet zo makkelijk naar boven komen, en als ze dat wel doen zo overweldigend zijn dat de mogelijkheid om woorden te bedenken aan je voorbij gaat?

xx

even over het gedicht zelf..

Van mijn lichaam
in het koude bed
waar alle geuren me aan jou doen denken
en alles van jou ontbreekt

hierin vind ik de derde regel een beetje te lang ten zichte van de anderen

Want bij het denken aan jou
komt er ruimte vrij
voor het verwerken van jou
omdat het ten midden van al dat zwart
ook wel heel prettig was.

de laatse twee regels vind ik heel mooi, maar die jou - jou leest niet zo goed naar mijn mening


dat is het kwa vorm gedicht :) mooi hoor (y)

xx