Bevroren vertrouwen
 

Streelt de wind verleidelijk
mijn tranen tot een
"bevriezend nimmer laten vallen"
en mijn ogen kijken alsof
het gras niet groener kan

Woorden schijnen in pracht
waar zij eigenlijk
hun waarde verloren hebben,
verdwaald in de eeuwige
kille machteloosheid

Verliest mijn verlangen
haar warme geloof,
is de mens verloren
of is het mijn vertrouwen
dat verdronken onder ijs leeft

[QUOTE]Frummel schreef op 16-04-2003 @ 09:05:
[B]Streelt de wind verleidelijk
mijn tranen tot een
"bevriezend nimmer laten vallen"


waarom zet je daar aanhalinstekens bij?


verder, ik vind het prachtig

xx

ik mis eigenlijk een beetje een einde hier...

Allereerst vind ik je taalgebruik orgineel. Goed zo!:)

De overgang in ritme van strofe 1 naar 2 vind ik jammer, want het liep net zo fijn in strofe 1.

In de laatste strofe moet je volgens mij een vraagteken neerzetten, anders leest het wat verwarrend.

Op zich vind ik dat je wel een einde hebt, al is het een beetje een open einde; je sluit je gedicht met een vraag*naar hoe ik het lees*. Ik denk dat je in de laatste strofe wat meer structuur moet brengen.