lente
 

Net lente, ik zit in de zon
Een vlinder op bezoek, doet me denken aan jou
hij landt op mijn neus en geeft me een keus
ik laat je zitten, of ik jaag je weg.
Mijn gewoonte is om iedereen weg te jagen, onbewust
Mijn gevoel bij jou is anders, ik twijfel geen moment
En laat je zitten,
Wacht op het moment dat je me kust
Ik voel me licht worden, steeds lichter,
terwijl je weg dwarrelt
Ik wil vragen of je bij me blijft,
maar ben zo licht geworden door jou kus
Dat ik met je mee zweef

Bang om door jou alleen gelaten te worden
Zweef ik dicht naast je
Je kijkt me aan,
En je ogen vertellen me dat ik niet bang hoef te zijn
Maar zonder dat ik het zelf wil ben ik dat wel
Je bent zo lief, zo mooi, zo leuk
Dat ik me vaak af vraag of je wel echt bestaat
Of dat je in mijn gedachten zit

Maar als wij zo samen door de stad zweven,
Tussen al die mensen
Met sombere gezichten, vrolijke gezichten
Met zijn tweeen of alleen
Dan besef ik dat wij samen wel degelijk echt zijn
Want zoals ik me op dat soort momenten voel
Zo samen door de stad heen zwevend
Dat kan bijna niet alleen in mijn gedachten zitten


tja.. kweet nie wat ik er zelf van vin... dus ben wel benieuwd naar jullie reaxies :-)

leuk die vlinder. meer een gedacht dan een gedicht. te veel woorden, maar wel lief.