Oude foto's enz...
 

Ik zou graag iets willen delen vandaag. Weet niet zo goed wat ik met mezelf aan moet en ga oude foto's kijken. Ontdek onbekende plaatjes. Moet lachen, maar vooral ook huilen. (kat komt met zn kont in mn gezicht liggen, ik hou van dat beest :) )


Ik zie mezelf gek doen op een trampoline, zo'n 14 jaar, ik was gewoon ok. Knap misschien wel.
Foto's van mijn beste vriendin. Ik heb haar al, nou wat zal het zijn, meer dan twee jaar niet gesproken. Ik mis haar. Nu ga ik haar een brief sturen, vertellen dat ze een supervriendin was en dat ik haar nooit zal vergeten. Die brief is al te vaak uitgesteld, en dat is zo verkeerd.
Ik besef, hoe onzeker mensen kunnen zijn. Dat je er niet vanzelf vanuit gaan dat je het goed doet, eerder van het tegenovergestelde. Zonde, maar waar, daarom misschien toch maar vaker mensen vertellen dat ik ze waardeer dat ze, net als ik toen, gewoon ok zijn.

Misschien iets om weer heel even bij stil te staan? Weten al die mensen dat je om ze geeft, dat ze goed zijn? Ik weet het niet.

(pfff...ik ga even een koude douche nemen, andere muziek op zetten, mn kat zoenen en de boel op ruimen, want vanavond ga ik UIT! Al dat melancholische gedoe)

xx

Ja gaat maar leuk uit idd :)
Ik snap wel wat je bedoelt... als ik oude foto's bekijk word ik helemaal meegesleurd in die tijd van toen. Dat is best leuk, proef je helemaal die sfeer weer, maar ik moet dan ook altijd huilen... (gelukkig heb ik ook een kat ;)).
Op zich ben ik nog niet zo oud, heb niet zoveel verloren vriendinnen.. Zijn wel een paar van 'vroeger', maar daar hoef ik niet zo nodig contact mee. En ik zou echt die brief aan je vriendin schrijven, krijg je vast wel een leuke reactie op.

Ik herken het ook wel.
Als ik (oude) foto's bekijk van een mooie tijd krijg ik vaak een verdrietig gevoel. Mooie herinneren komen opeens weer, en dan bedenk ik me dat die dingen nooit meer terugkomen. Dat die tijd voorbij is, over en uit.
Dan mis ik die tijden echt ongelofelijk, maar ik moet tevreden zijn met een mooie herinnering.

Maargoed ;) Volgens mij zeg ik het nogal vaagjes

Ik denk dat iedereen wel zo'n gevoel
heeft als hij/zij (oude) foto's doorkijkt..

Ken het wel, foto's kunnen heel veel losmaken bij me.
(heimwee, verdriet, woede, lachbuien,
goede en slechte herinneringen.. :))

Oude foto's he

Ik wordt er altijd chagerijnig van omdat ik op een heleboel foto's vrolijk sta terwijl ik het niet was.
En op andere foto's na mijn leeftijd van 5 jaar walg ik alleen maar van zo'n dik vet rot kind
De foto's van voor mijn 5de jaar heerlijk mooi meiske met een bril

Foto's zijn momentopnames van je herinneringen, en dat is wat er zo geweldig aan is.

*knuffelt haar fotoalbum*

[sociaalgefrusteerdmodus]
Wat boeid hun het?
[/sociaalgefrusteerdmodus]
[bitterheidsmodus]
Wat kan mij dat boeihen?
Je leeft nu toch?
[/bitterheidsmodus]

Ik hield nooit zo erg van foto's.
(net alsof het moment leuker wordt als je er een foto van hebt ofzo, kweenie)

k was ook nog van plan om me oude foto's en andere spullen van vroeger eens door te nemen.

van oude foto's word ik alleen maar neerslachtiger..

1. Nou, misschien vinden zij het ook wel leuk om met mensen van vroeger te praten? Herinneringen ophalen, weer lachen, elkaar weer zien, kan heel fijn zijn.. Boeit hun wel degelijk denk ik.
2. Nou en, waarom zou je iets leuks uit het verleden niet ophalen. Je weet maar niet wat je krijgt te horen van die oude vrienden, misschien wel dat je een ontzettend goeie vriend(in) was ofzo. Het is toch niet ongezond om meer plezier te hebben in je leven..

Maar misschien kun jij je er niet in verplaatsen omdat je geen oude vrienden hebt die je nu nog wel weer zou willen zien?

mm, ik was laatst ook foto's aan het bekijken..
foto's van toen ik heel jong was...
klassefoto's. Daarop staan twee mensen die ondertussen niet meer leven :( Dat doet me dan wel wat....

Foto's van toenmalige vriendinnen, waarmee het met sommige helemaal verkeerd is gegaan, dat doet me ook wat...

foto's van verjaardagsfeestjes, iedereen heeft lol, geen zorgen.... Kon je nu nog maar zo onbezorgd leven.

een foto van een jongen, die nu kanker heeft....

zoveel foto's. Ze raken me allemaal wel.

-xxx- Wendy

p.s. Ja, sommige weten dat ik écht om ze geef. Aan sommige mensen heb ik het op het laatste moment écht duidelijk gemaakt. Vlak voordat ze dood gingen...
Sommige anderen weten dat ik om ze geef, maar die doen er duidelijk niks mee...

ik vind het deprimerend als ik foto's zie van toen ik nog blij was en me geen zorgen maakte, een paar jaar terug nog...ik wil weer die zorgeloze persoon worden maarja

Helemaal nie vaagjes!ik heb het net zo...Vandaag heb ik foto's bekeken van de tijd met mijn ex...Toen was hij samen met mijn broer (die niet meer mee wou op vakantie) een weekendje naar de camping gekomen...Heel leuk weekend was dat!
Ook van kerst enzo...Je proeft weer helemaal die sfeer, net zoals Orsino* dat zegt...!
Huilen moet ik niet...Meestal voel ik me goed als ik ze gezien heb...

Ik weet wel cker dat de mensen weten dat ik om ze geef!

Ik krijg zo'n gevoel ook wel vaker bij bepaalde liedjes.
Sommige liedje herinneren me aan een bepaalde tijd. Het heeft hetzelfde effect als foto's, maar dan toch een beetje anders.

Toch wel een mooi iets eigenlijk. Muziek... ;)

zeker! bij muziek komen bij mij meer herinneringen boven dan wanneer ik foto's bekijk

Als ik foto's bekijk, bedenk ik me elke x wat mijn leven toch veranderd is... Het zorgeloze, gewoon als klein meisje spelen met poppen, en weet ik wat nog meer. De mensen, van wie je zoveel houdt, waarvan al een groot deel niet eens meer leeft...
Het is goed dat er foto's zijn... Herinneringen die voor je staan, die echt gebeurd zijn... het bewijs dat ze echt gebeurd zijn ligt dan immers voor je neus. De gevoelens die foto's (en ja, ook muziek) los kunnen maken zijn onvoorstelbaar... Vrolijkheid, verdriet, heimwee, liefde, respect, noem het maar op. Het is iets wat ik altijd zal koesteren.
En ja, de mensen waar ik echt om geef, weten dat. En ik van hen... Het is te zien op de foto's....

laatst ging ik dat ook doen. ik pakte de albums (jaja, het zijn er vier :D) en ik heb veel met n glimlach gezeten maar ik heb ook gehuild. het viel me op dat zoveel van die mensen op die foto's al overleden zijn.
mijn vader,
mn oma,
een heel goede kennis die als een tante voor me was...
dat was wel even moeilijk.
het moeilijke aan die foto's vind ik dat mn vader blijkbaar toen wel lief tegen me deed en ik snap niet waarom dat veranderd is.. maar ik put er ook troost uit van: misschien heeft ie dan wel een heel erg klein beetje toch nog van me gehouden.. wie weet...
dat hoop ik dan maar...
ga denk ik met mn vriend binnenkort kijken.. kan hij zien wie mijn vader was...

Loontjuh, ik ken je niet...maar ik heb enorm respect voor je...door het onderschrift onder je post...

kheb ook zoveel foto's en kijk ze soms nog terug als ik er behoeft aan heb...
op die foto's lijkt alles zo onbezorgt alles voor dat ene moment ff perfect..
leuke lach...of je ziet gewoon dat de mensen op de foto's het ff leuk hebbu...
als ik die foto's zie weet ik dat er toch ook nog leuke dingen zijn geweest in die tijd vroeger..

:D

thnx.. echt lief...

tis best wel maf.. vroeger keek ik echt vaak in die albums en ik ken ze dan ook allemaal en ik weet ook ongeveer in welk album welke foto's zitten enzo (heb zowat een half album met krantenknipsels en foto's van een ongeluk dat ik had gehad toen ik 6 weken oud was.. best heftig en wel leuk om terug te lezen enzo) maar de laatste tijd kijk ik er echt bijna nooit meer in.. ik weet ook niet hoe dat komt..