verhaaltje
De schommel
Dit verhaal is niet zoals andere verhalen, geen verhaal is als andere verhalen. Elk verhaal is uniek, in dit opzicht is dit verhaal dus ook niet uniek, men kan immers geen verhaal schrijven zoals alle andere verhalen, dus is geen verhaal uniek. het begon allemaal met de vogel, een merel was het dacht ik. Ja, zo'n gitzwarte merel met een fel-orange snavel en een witte staartveer. het dier had honger, vreemd, bij het woord "dier" denkt men altijd aan een groter zoogdier, ik kan dus 2 kanten op. Ik kan zeggen "de vogel had honger" of ik kan bij mijn oude zin blijven. Een lastige keus, afwijken is afvallen zei een wijs man ooit. Ik ben niet te dik en ik wens ook geen buitenbeentje te worden, niet omdat ik zo'n meeloper ben, maar puur uit eigenbelang.
De vogel had honger word het dus, het was ook niet raar dat de vogel honger had: er lag sneeuw. Het beest streek neer op een schommel, sterker nog, het beest streek neer op dè schommel. niet dat deze schommel zozeer een begrip was in de schommelwereld (voorzover iemand zo malootig is geweest om zoiets waardevols als een wereld aan schommels te wijden) deze schommel is toevallig gewoon zomaar dè schommel uit mijn verhaal. het beest (of beestje anders lijkt het meteen een monsterachtig wezen) zat daar even, het is moeilijk om te zeggen hoelang, merels hebben nou eenmaal een slecht tijdsbesef. Er kwam een vrouw aan, ze sprak maar de merel hoorde alleen het geluid, geen taal geen woorden slechts geluid. de vrouw had brood, oud brood, voor de merel. de merel schrok en vloog op...
|
