mening gevraagd..
 

----------------------------------------------

rondtollende gedachten
slorpen me onzichtbaar op
door het oneindige wachten
op m'n verdwaalde ziel

gedwongen isolement
wekt de hoop op verlossing
een gevoel dat niet went
het snel draaiende levenswiel


eeuwenlange dagen
lijden tot krankzinnige nachten
waarin dromen spreken
over jij die op me wacht

tot de keuze is gemaakt
voor het voeren van een gevecht
tussen ziel en hartswens
over het pad dat me is opgelegd


neem ik genoegen met een illusie
door lessen uit het verleden
of besluit ik dat ik je graag zie
voor onbepaalde tijd in het heden

bewandel ik het pad van zekerheid
of zal ik moedig zijn
kies ik leegte en eenzaamheid
of liefde en verlammende pijn


al deze woorden, onverenigbare gedachten
noodzakelijk voor een beslissing
al vergeten toen we naar elkaar lachten
maak ik een vergissing?

nutteloze twijfels
want toen je me vroeg
ga met me mee
kwam het zelfs niet bij mij op
om te zeggen nee!

----------------------------------------------------

hallo, het is al een tijd geleden dat ik nog gedicht heb dus beschouw dit maar als een eerste keer ofzo , graag wat opbouwende kritiek want ik denk dat er toch een paar dingen niet kloppen kwa ritme, en is het niet te lang? in kort wa vinden jullie ervan?

xx

probeer sommige beeldspraken niet te gebruiken, maar een simpele zin dmv een stijlfiguur benadrukken

eum kan ja hier een voorbeeld van geven? want ik denk niet dak ik helemaal snap wat je bedoelt :(

xx

nou, bijvoorbeeld het gebruik van pleonasmes en/of een goede hyperbool. Ik bedoel het aanzwengelen van je tekst door middel van krachtig benadrukken van zwart/wit gedachten/verhoudingen. Maar ook bijvoorbeeld een leuke climax kan het erg goed doen.
Je gedicht is niet slecht, het is alleen niet apart..

je kan me altijd tyoevoegen enz, met vragen:
walkingwouter@hotmail.com