Donor of niet
 

aangezien ik vorig jaar 18 ben geworden kreeg ik vandaag een donor registratie formulier thuisgestuurd...

Ik wil het misschien wel wel, maar misschien ook niet.

Wel omdat ik er mensen mee kan helpen, ik dan toch dood ben en er niks meer aan heb,
Niet omdat er een bindweefsel aandoening in mijn familie zit en aangezien bindweefsel om alles zit wil ik mensen ook geen slechte organen geven...

Zijn jullie donor en waarom wel of niet?

ben te jong.

volgens mij maakt leeftjd niet uit, je krijgt als je 18 bent zo'n ding opgestuurd maar kan het zelf al veel eerder aangeven of je het wilt of niet...

Hoi, ik kreeg het vandaag ook. Ik weet het ook niet. Ik wil mensen wel graag helpen, er zijn al zo weinig organen en weefsels beschikbaar. Stel je voor dat je zelf iets nodig hebt. Maar aan de andere kant vind ik het zo'n raar idee dat iemand anders iets van jou heeft...je bent dan wel dood, maar toch, ook voor je nabestaanden lijkt het me raar, je bent niet meer compleet dan als je snapt wat ik bedoel.

Heb je dat boekje wat er bij zat gelezen? Daar stond namelijk in dat ze net na je dood kijken of je (mits je je hebt opgeven als donor) organen en weefsels wel goed zijn. Dus daar zou ik me niet druk over maken.

Ik wil het wel graag maar ik ben dus ook nog te jong. Als ik dood ga heb ik toch niets meer aan mijn lichaam en kan ik andere mensen er een beter leven mee geven, het kan voor hun zelfs het verschil tussen leven en dood betekenen.
En ach, je nabestaanden: mijn ouders weten hoe ik erover denk en ik denk dat ze het niet erg vinden als ik mijn organene afsta omdat ze weten dat dat mijn wens was.

Ik ben donor sinds paar weekjes. :)
Gedaan omdat ik ook blij zou zijn als ik iets kreeg en geholpen kon worden met onderdelen :p van andere.
Daarbij heb ik er toch niks meer aan als ik dood ben.

Ik ben sinds ruim een maand donor en ik heb helemaal nooit één nadeel gezien. Ik heb er totaal geen problemen mee en weet hoeveel behoefte er is aan donoren. Maar goed, voor jou ligt dat dus iets anders, aangezien er een bindweefsel aandoening in de familie zit. Maar als ik jouw was, zou ik me evengoed aanmelden. Organen die gedoneerd worden, worden helemaal compleet nagekeken, dus als er iets niet goed mee mocht zijn, worden ze gewoon niet gebruikt.

Weefsel- en orgaandonatie mag vanaf 12 jaar. Tenminste, vanaf dan mag je geregistreerd worden. In principe mag iedereen, van welke leeftijd dan ook, organen en weefsels donren, alleen is er voor onder de 12 jaar toestemming nodig van ouders, voogd o.i.d.
Bloeddonor mag wel pas vanaf je 18de.

Stel dat ze je voor de volgende keuze stellen:
'als jij geen organen geeft, mag je ze ook niet ontvangen als je ze nodig hebt.'

Wat doe je dan?

Als je dan nog je organen niet ter beschikking zou stellen (omdat je die van anderen ook niet zou willen), zou ik het niet doen. Anders zou ik het absoluut wel doen! Ik weet ook wel dat je die keuze niet hoeft te maken, maar denk je zelf 'ns in hoe het zou zijn als je een orgaan van een ander zou krijgen!

En ze gaan inderdaad de organen helemaal na voor ze ze bij anderen 'erin zetten'.

Als ik 18 word kies ik voor de optie dat m'n familie het mag beslissen. Ten eerste omdat zij met de gedachte moeten leven dat ik misschien niet compleet in m'n graf lig en het feit dat iemand met iets van mij rondloopt. Zij moeten dus kiezen of ze dat goed vinden.
Maar daarnaast ook omdat ik, als ik zo goed als op sterven lig, goed geholpen wil worden en ik hoop dat er alles aan wordt gedaan om mij in leven te houden (als die kans nog bestaat). En het idee dat ze dan kunnen denken 'Ach, al die moeite... Als ze dood gaat blijven d'r 2 anderen leven'.
Tja, het gebeurt dan vast niet, maar gewoon de gedachte.. :D

ik kreeg vandaag ook het formulier. zelf wil ik donor worden (misschien niet alle organen), maar ik ga van het weekend het wel ff met m'n ouders bespreken. het is mijn keuze, en volgens mij zijn ze niet tegen ofzo, maar toch goed als zij het weten (en als ze er wel tegen zijn dat ik weet waarom, dan kan je nog optie 3 kiezen).
het 'niet compleet in m'n graf liggen' vind ik geen probleem: ik vind het juist een prettige gedachte dat je iemand 'redt' met iets waar jij toch niets meer aan hebt.

onzin! je wordt altijd goed geholpen!
bovendien kunnen ze pas aan donatie gaan denken als je hersendood bent, en dat is (vaak) niet te voorkomen
(geen argument! :) )

Bij ons in Belgie ben je automatisch donor, tenzij je familie dat niet wilt.

of ben ik nu fout?

Ik ben donor geworden, ik zag eigenlijk geen bezwaren!

Ik was al op mijn zestiende donor, met een eigen handgeschreven verklaring op zak. Je had toen nog geen codicil.

Volgens mij ben je in Belgie automatisch donor tenzij je bezwaar aantekend...vind ik beter.

Ik ben sinds mijn twaalfde oid donor. Dat je te jong bent om donor te zijn is onzin, het mag idd vanaf je twaalfde oid, alleen moet je het dan zelf melden, rond je achtiende krijg je zo'n formulier. Te jong zijn kan dus niet als je ouder dan 12 bent, te 'lui' wel. :p

ja, en als je jonger bent moeten je ouders/voogd toestemming geven , dacht ik

Onder de 12...? Ik geloof op je twaalfde ook nog...ik had er iig een handtekening bij m'n vader bij staan. Maar goed, das ruim 9 jaar geleden, 't zou best kunnen dat dat nu veranderd is.

Ik kreeg die brief al een paar weken geleden, en heb het ondertussen weer terug gestuurd met de mededeling dat ik wel donor wil zijn (en dan heb ik geen enkele beperking opgegeven). Toen ik het kreeg en zag, had ik al snel zoiets van: Ja ik wordt donor, met als hoofd argument: Als ik er zelf een nodig heb dan zou ik het ook fijn vinden als iemand voor mij een donor orgaan heeft.
Maar op de een of andere manier 'durfde' ik het niet in te vullen, misshcien omdat wat ik ingedachte had opeens zo vast komt te staan... maar ja na een week toch nog twijfelen (terwijl ik het in het begin zo zeker wist, en daarvoor ook al) Heb ik het 1e hokje aangekruist. Alleen daarna durfde ik het weer niet op de bus te doen (was opzich best wel vaag bezig) Maar ja is ondertussen ook al weer gebeurt, en nu ben ik dus donor. En de rede is nog steeds die als ik hierboven al had, ik zelf zou er denk ik ook blij mee zijn. En als je iemand anders er gelukkig mee kunt maken terwijl je er zelf niks meer aan hebt..waarom niet. Zag verder ook niet echt grote bezwaren. Dus ja...

Zei tegen mijn moeder dat ik van plan was om donor te worden en die zei van: heel goed als je dat wilt zijn. (dus dat was ook geen probleem, niet dat ik die had verwacht maar toch)

ik heb sinds 1997 een verklaring bij me met daarop geschreven dat ze alles (behalve mijn ogen) mogen gebruiken. Dus sinds mijn elfde/twaalfde jaar. Ik zie niet in waarom ze het niet zouden mogen. Ik wil gecremeerd worden, dus echt veel blijft er sowieso niet van me over. Dan maar liever anderen helpen met iets waar ik zelf toch niet niets meer aan heb.

Ik ben wel donor, alleen van me huid niet........

Ook als je nog geen achttien bent, kun je laten registreren of jij wel of niet donor wilt worden. Dit kan zelfs al vanaf je twaalfde jaar. Kom je voor je zestiende te overlijden, dan mogen je ouders jouw keuze om donor te worden tegenhouden. Voor het invullen van een registratieformulier heb je geen toestemming van je ouders nodig. In het jaar nadat je achttien bent geworden, krijg je automatisch een registratieformulier thuisgestuurd.

http://www.donorofniet.nl/

niet, ik heb 2 keer opgestuurd dat ik het wel wilde, ik krijg steeds weer opnieuw een formulier, waarom is me niet duidelijk, maar ik blijf niet bezig met die krengen invullen

ik wil et absoluut! wrom nutteloze dingen niet nog n keer nuttig maken? mooier kan et toch niet? als je dan na je dood ook nog es een leven kan redden of aanzienlijk kan verbeteren........
k ben nog geen 18, maar iedreen weet wel dat ik dat perse wil, dus als dr wat met me gebeurt wordt ik nuttig gebruikt :)

Ik ben begin dit jaar 18 geworden en heb zelf de informatie aangevraagd en opgestuurd, ik had zoiets, ik ben nu 18, gelijk invullen (wist niet dat t al eerder had gekund dus :o ). Maar tegenwoordig hoef je dus niet meer met een codicil rond te lopen, dat staat allemaal in een centrale,e n dar heeft eidere arts toegang toe ofzo geloof ik.. (lekker duidelijk weer :) )

Das al een jaar of 3 zo, hoor. ;)

Maar artsen/ziekenhuizen hebben idd toegang tot een centrale database, waarin dat allemaal bijgehouden wordt. Veel handiger dan zo'n papiertje die je kwijt kan raken of op zo'n moment net niet bij je hebt.

Hier sta ik dus volledig achter! Ik geloof absoluut niet in een God ofzow, maar ik wil dus geen organen etc van iemand, en ik sta ze dus ook niet af!

Maar zoals iedereen ook zegt: zodra je een man en kids hebt, en een leuk(er) leven, verandert dit wel...Dus wie weet...

tuurlijk wordt ik donor, zodra ik kan wordt ik het, waarom niet?

mijn moeder is zo'n schijtluis en zegt dat als ik ooit in coma lig en de dienstdoende arts heeft toevallig een familielid dat een nier nodig heeft ofzo, hij hele rare dingen kan doen...

hmmm ja whatever? dan nog, dan heb ik tenminste iemand geholpen :)

Ik ben geen donor en ik wil het ook niet worden. Ik ga absoluut geen organen weggeven aan mensen die het in mijn ogen niet verdienen.

Je moet aan strenge eizen** voldoen voor je mijn orgaan mag hebben en dit is onmogelijk, want het donorbeleid geeft mij niet de mogelijkheid om zulke eizen te stellen. Als het wel kan is het moeilijk te controleren, of iemand er ook aan voldoet.

** Bewust en interligent leven, dus gezond leven (niet roken, geen drugs, beperkt alcohol gebruik, gezond voedsel, snoeppappiertjes in de prullebak, gebruik maken van alternatieve middelen wat betreft homeopatische geneesmiddelen, dierproefvrije cosmetica, geen water of energie verspilling enz) Enige inzet wat betreft cariére.

Verder sta ik niet achter medische dierproefen. Ik neem aan dat wetenschappers eerst vivisectie pleegden op vele apen, varkens, honden, ratten, konijnen noem maar op.

hoe komt het dat jij op 16-jarige leeftijd al het idee hebt dat je in staat bent te bepalen hoe ieder ander zijn leven wil/moet indelen? En wie zegt dat die dingen die jij opnoemt hebben geleid tot de oorzaak waardoor ze die donor-organen nodig hebben? Je hebt er zelf sowieso niks meer aan?

Dat van die proefdieren vind ik ook niet echt sterk: dat er dieren voor gestorven zijn betekent dat je liever nog iemand laat sterven ipv. dat je dat dierenleed nog "nuttig" maakt doordat er iemand door kan worden geholpen?

je hebt vele argumenten tegen donor worden, maar deze vind ik daar niet bij horen
wat een onzin
maarja ieder zo zijn mening :)

Als het goed is over een paar weken. (als ik eindelijk 18 jaar ben)

jah ik ben donor. als ik iemands leven kan redden met mijn orgaan, waar ik zelf niks meer aan heb omdat ik dood ben, dan doe ik dat.

en ze mogen alles van me hebben.

Precies.

Dat je geen donor wilt zijn, oké, maar de reden vind ik een beetje 'raar'. Als je op alles gaat letten kan ik ook op jouw spelling gaan letten, en dat is ook grote onzin, omdat je daar weinig aan kunt doen. Bewust leven hoeft btw niet te zijn wat jij er van maakt, sommige mensen kiezen bewust voor dingen als roken en de reguliere geneeswijze. En een leefwijze die voor jou optimaal lijkt, hoeft dat voor anderen niet te zijn (Sylvia Millecam had bv. beter een reguliere arts kunnen bezoeken).

Tuurlijk wel. Trouwens, als je dood bent kunnen ze je toch altijd als donor gebruiken, daar hoef je geen formulier voor in te vullen? Tenzij je dus zo'n formulier invult, dat je het niét wilt. Zo is het toch in België dacht ik.

hier geloof ik nog niet, maar weet het nietz eker, volgens mij mag een familielid dan wel weer bepalen of de overledene donor wordt

Sommige mensen verdienen het gewoon in mijn ogen niet, punt uit. Iedereen is verantwoordelijk voor zichzelf, veel mensen verknallen hun leven (eten regelmatig junkfood, roken, slapen niet voldoende enz). Zij mogen dan niet van mensen proviteren die wel bewust hebben geleeft.

Weinig vraag betekend op den duur minder aanbod. Elke euro kun je maar één keer uitgeven, zo'n euro moet je zien als een stem, als je dan een ijsje koopt geef je aan: 'ja, ik heb behoefden aan dit ijsje, producent ga zo door'.
Zo moet je het met proefdieren ook zien, niet alleen als het gaat om cosmetische proefen maar ook in dit geval.

En ik weet niet of de 'mens' het recht heeft om misbruik te maken van de goede eigenschappen van dieren, om er vervolgens zelf van te proviteren op vreselijke manieren.

Verder weet ik niet of ik na de dood nog iets aan mijn lichaam heb, veel mensen denken het dan wel te weten, maar het is meer hopen. Mensen zijn bang voor de dood ze hebben veel vragen, doet het pijn, wanneer ga ik dood, wat gebeurdt er met mij enz, door bepaalde ideen over te nemen (zoals er is een hemel, reacarnatie) wordt die angst verkleint. Het werkelijke bewijs is nog niet geleverd voor mij en vele.

al is het een vent die zijn leven lang onschuldige konijntjes heeft geslacht, dan nog zou ik met alle plezier mijn wat dan ook aan hem afstaan

ik vind het verhaal van "sommige mensen verdienen mijn lichaamsdelen niet" een beetje heeel erg ego-centrisch

maarja, dat is weer mijn mening

Ze zullen je echt onderzoeken voor dat ze jouw organen zullen gaan gebruiken, dat doen ze altijd.

Zelf wilde ik op m'n 14de oid echt bewust donor zijn, heb mijn ouders dat ook echt tig keer gezegd en ze luisterden iig.
Nu ben ik volgens mij alleen nog maar zekerder van mijn zaak, ik ben bijna 18 en weet echt zeker dat ik donor wil zijn. Van alles wat ze maar van me willen gebruiken. Mijn ouders hebben voor me een formulier opgesteld waar dat allemaal al instaat. Wanneer ik hersendood ben, mogen ze m'n hart en andere organen die vers dienen te zijn gebruiken. Wanneer ik dood ben mogen ze ook pakken wat ze nodig hebben... Ik wil niet onder de grond gestopt worden met organen die nog gebruikt kunnen worden... (Daarnaast wil ik sowieso gecremeerd worden :P )

Maar dat is echt een keuze die je voor jezelf moet maken, als je twijfelt, lees dan alle mogelijkheden eens goed door, beslis het echt voor jezelf, laat je niet onderdruk zetten door mensen - zoals ik - die zo 'zeker' zijn. Iedereen heeft andere gevoelens, dus denk er goed over na :)

Zo willen ze dat in NL ook gaan doen, maar is nog niet zo. Tijdje terug kregen mensen een formulier thuis gestuurd die ze in moesten vullen wanneer ze donor wilden zijn. Nu willen ze het weer omdraaien en juist mensen een formulier in laten vullen wanneer je géén donor wil zijn...

Ik ga invullen dat mijn naaste familie dat mag bepalen.

Ik heb het al heel lang geleden aangegeven (zou ik dan volgend jaar dat formulier nog krijgen?). Ik doneer alles, toch een fijne gedachte dat dankzij jou in de toekomst er weer een paar mensen een normaal leven kunnen leiden. daarbij komt: hoe meer mensen donor worden, hoe kleiner de kans dat één of andere hoge pipo besluit "kom, we gaan aan de xenotransplantatie!".

ik wil het nog wel gaan doen

Als je organen slecht zijn, worden ze echt niet in iemand gestopt hoor... dus je kunt 't gewoon doen, ongeacht of je nuttig gaat zijn of niet. Misschien is jouw huid wel heel geschikt voor transplantatie, bijvoorbeeld.

Ik ga volgend jaar zeker donor worden. Kan me ook niets schelen wie ik er mee help, en óf ik er iemand mee help.

en daar ben ik het nou es helemaal mee eens! :o

Ik zou last van me geweten krijgen.

Grappig over die stelling heb ik eens een betoog geschreven voor Nederlands.

Ik ben dus ook donor en zou het zeker doen als ik jou was; waarom zou je het niet doen; en net zoals de stelling hierboven... je wil toch ook organen ontvangen als dat nodig is...

Mn huid is misschien juist iets dat niet getransplanteerd kan worden omdat door zwak bindweefsel je lelijke littekens krijgt.. Maar ik ga het wel invullen en ben voorlopig toch niet van plan om dood te gaan, en als ik wel dood gaan wil ik toch wel mensen helpen...

bij mij duurt het nog wel ff
maar k ga het zker doen
k bedoel mense kenne er van leven..
en anders licht het toch maar weg te rotten in een kist
of wordt het verbrand ja toch?

Als je naar een reguliere arts zou gaan? tja, misschien was het dan nog mogelijk geweest om last van je geweten te krijgen...

In België ben je zowieso donor, daar moet je een blad invullen als je het niet wil.

Ik heb pas ook de formulieren gehad en ik twijfel nogal.
Ik vind het moeilijk om te bepalen wat ik nou eigenlijk echt vind. Ik hoor (en lees hier) wel allerlei meningen erover, maar ik weet niet echt waar ik het nou mee eens ben.

Aan de ene kant vind ik het egoistisch van mezelf om niet waar ik kan anderen te helpen. Aan de andere kant is het míjn lichaam, dat hoort niet bij iemand anders, als ik nu zonder schade iets zou kunnen weggeven zou ik dat ook raar vinden.
Ook ben ik (hoewel dat waarschijnlijk ongegrond is) een beetje huiverig voor het feit dat je als je donor bent misschien ook wel zo gezien wordt als je in coma ligt. Ik wil wel echt dood zijn dan voordat ze wat meenemen.
En het is ook zo onnatuurlijk (net als kunstorganen trouwens).

Ben er nog niet uit dus.