Life...the way of suffering
 

Voor elk mens op deze planeet is het leven nou niet altijd even plezierig. Ieder heeft zijn eigen redenen, problemen met ziektes, ruzies, rascisme, gescheiden ouders, liefde en ga zo maar door.

Er zijn ook wel periodes dat alles helemaal geweldig gaat, maar die duren ook niet eeuwig. Zelfs in dat spirituele sprookjesbos is het weleens hommelus. Toch gaat de meerderheid van de wereldbevolking gewoon door met hun bestaan. Onbewust maken zij de keuze om te lijden. Waaraan? (vragen jullie jezelf misschien af) Lijden aan vanalles dat gaat komen, verlies van dierbaren, dingen die fout gaan, ziektes die komen opduiken etc.

Wat zijn dan de dingen die ervoor zorgen dat je dit lijden kan accepteren en kan leven? Is het een hobby, is het liefde, is het muziek?

Of zijn jullie het uberhaupt niet eens met de uitspraak van de topictitel..?

Er zijn 4 dingen (waar ik vaak over twijfel) op dit moment die mijn leven nuttig maken; een top3 met gedeelde eerste plaats..
1 - vooruitgang in mn leven.. (uithuis gaan & werk & evt. school nog ooit)
1 - liefde..

2 - vrienden..
(echt zovaak mogelijk wegzijn thuis en met vrienden iets gaan doen)

3 - iets om naar uit te kijken..
(in mijn geval pinkpop en lowlands e.d.)

"What doesn't kill me, makes me stronger" - Nietzsche.

Omdat ze geen andere keuze hebben. De enige manier om het lijden voorgoed te beëindigen is het plegen van zelfmoord, maar dat is voor veel mensen slechts een uiterste redmiddel. Het 'gemiddelde' lijden is namelijk niet zo erg dat de 'gemiddelde' persoon daar zelfmoord van gaat plegen. Lijden hoort nu eenmaal bij leven, omdat als je dood bent je niets meer voelt.

Ik ben het niet eens met de topictitel, ik denk dat het voor sommigen wel zo zal zijn.. Maar voor mij persoonlijk gaat het zeker niet op.

Kheb me heel veel kut gevoeld in mijn leven en heb er heel lang mee op willen houden, maar inmiddels is dat over. En dit half jaar waarin ik mij wél gelukkig voel weegt allang op tegen die ongelukkige jaren, ik zou ze voor geen goud willen missen of terugdraaien.. Ik ben ook niet bang voor al die dingen die nog komen gaan, de nare dingen, want ik overleef het wel weer en ik kom er wel weer bovenop. Dan zal wederom de goede tijd opwegen tegen de slechte..

Das meteen een antwoord op wat mij 'erdoorheen sleept'. No matter what, ik kom er altijd wel weer bovenop. Daarbij zijn dierbaren, muziek, dansen etc. dingen die het leven verrijken, maar over het algemeen is het het gelukkige gevoel wat me 'staande' houdt en mist dat het Ik-kom-er-wel-weer-bovenop gevoel.

Ik ben het er ook niet helemaal mee eens!
Zoals Dusjcrib al zei....Voor veel mensen zal het vast wel opgaan, maar ik zelf merk het niet...Tuurlijk heb ik mijn minder leuke periodes gehad...De ziekte van mijn vader, de scheiding van mijn ouders, het opnieuw beginnen zonder mijn vader en dan krijgt je moeder een andere man in haar leven...Best ff slikken allemaal maar ook ik heb nu een beter leven en ben gelukkig!

Dusjcrib haalt al een beetje de woorden uit mn mond...Het gevoel dat je sterker bent dan je verdriet helpt je hier mee...
Ook familie, vrienden enzo slepen je er idd doorheen, dingen die je leuk vind om te doen (muziek, stappen, dansen, sporten enz) en het gevoel idd dat je sterk bent...

mm jaah, wat mij erdoorheen helpt.
Inderdaad het gevoel hebben dat ik sterker ben, vrienden, zoals (bijna) iedereen al zegt maar ook juist vrijheid, zodat ik dingen op mijn eigen manier op kan lossen.
nog niet zo lang geleden had ik een andere manier wat me er doorheenhielp, nu niet meer gelukkig... :)

-xxx- wendy

absoluut

ik kan nou wel een heel verhaal gaan typen dat ik elk probleem en verdriet zie als uitdagingen e.d. maar hier komt het toch wel op neer

Wat betekent de titel? :o

Moeilijke periodes heb ik alleen doorstaan uit trots.
Om te laten zien dat ik niet zo zwak (meer) ben,
dat ik wel eens heel anders zal eindigen dan
anderen gedacht hadden, om te 'bewijzen'
aan m'n ouders dat zelfmoord uiteindelijk geen goede
oplossing is, ook al is dat soms het makkelijkste en 'fijnste'.
Maar misschien nog wel het meeste als bewijs tov
mezelf.. Dat er wel ièts is wat ik goed kan afronden.

Als ik t goed heb betekent het....Leven, de manier van het lijden?
Zoiets :o

bijna :p


Leven, de weg van het lijden ;)


(ik gebruik de andere vertaling...misschien dat hierdoor andere mensen ook dachten dat 'the way' was bedoeld als de manier...)

foutjuh :o

Hehe, ik twijfelde een beetje tussen deze twee!
Maar okej, het is duzz t laaste ;)

had er ff niet bij stilgestaan dat the way twee betekenissen had...ik dacht ff aan Star Wars, "The way to the dark side ofzow...blablabla suffering" en toen: "hmmm, laat ik eens creatief met letters zijn"

gelijk hele topic verpest :o

Ach, welnee, het komt op hetzelfde neer en we hebben nu ff het misverstand uit de wereld geholpen duzz :p
Btw, het ging om de vragen die je stelde dus je hebt je topic niet verpest :)

ik ben hier een beetje neutraal in.
totaal gelukkig ben ik eigenlijk nooit, maar ik ben niet zo down de hele tijd dat ik dood wil oid.

Kan me hier wel in vinden..

Weet je wat het ergste is? De dingen die je niet killen, maar je aangeschoten achterlaten met een geestelijke wond voor de rest van je voorzienbare leven, die je onmogelijk van je af kunt schudden zonder te veel in te grijpen in je eigen well-being en die in al je gedachten en gevoelens doorwerken.

Sigh.

Life...the choice of suffering

Ach al die "erge" dingen (Natuurlijk niet de echte vervelende gebeurtenissen (ernstigge geestelijke mishandeling, lichamelijke mishandeling), aan de andere kant ervaart iedereen alles weer anders, wat de een wel vervelend vind, vind de andere misschien een reden voor zelfmoord. Kan ik niet echt over oordelen om eerlijk te zijn.) maken juist het leven waard. Want hoe kan je in godsnaam de hoogtepunten herkennen als je niet zelf een dieptepunt hebt gezien?

(tweede offtopic bericht, alweer sorry)

kan ook, als je de keuze al hebt gemaakt word het 'the way of...'

Life is an aimless drive that you take alone.

Vrij vertaald: Blablablablabla niet zo zeuren.