waar moet ik beginnen??
 

Okej, ik zal proberen het een beetje in te korten...
Het zit zo...

Ik heb nu dik 3 maanden verkering met een hele lieve jongen...
Hij woont nu 2 jaar in Nederland...Is geboren in Afrika en heeft 1,5 jaar in Portugal gewoont...
Op zich gaat t best goed enzo...Op feestjes zijn we close en we zien elkaar op school...
Het probleem is dat hij heel erg bang is om afgewezen te worden en best stil is (Toen zijn ouders overleden, kwam hij bij andere mensen te wonen en die hebben hem gebruikt als voetveeg...waarschijnlijk heeft hij vaak van hun te horen gekregen zich stil te moeten houden enzo)...

Ik moet vaak dingen vragen, hij verteld weinig uit zichzelf...
Dit is niet m'n echte probleem (tips ook hiervoor zijn altijd welkom)...Waar het me meer om gaat is dat ik nu een beetje het gevoel heb dat het meer van mijn kant komt...

Ik moet hem vaak opzoeken in de pauze enzo....
Laatst moest ik zelfs VRAGEN of hij me belde!
Het kan aan mij liggen hoor, maar dat vind ik wel een beetje raar!
Soms laat hij niks van zich horen en daar baal ik best wel van!
Ik heb hem net gesmst omdat hij woensdag zei; ik zie je dinsdag dan he?' dan gaan we waarschijnlijk met een cluppie zwemmen, maar ik wil um eerder zien...

Misschien kom ik nu heel opdringerig over, maar in het begin was het anders...Toen belde hij me zelfs als er niets was, gewoon om m'n stem te horen...
Nu doet hij dat niet meer....

Iemand tips wat ik kan doen?
Ik ga morgen (als hij komt) vragen of hij nog wel verder met me wil enzo en wat er is...
Iemand tips hoe ik dit t beste aan kan pakken?

Aangezien hij bang is om afgewezen te worden en het misschien verkeerd kan opvatten moet ik het wel een beetje goed brengen...
Ik weet alleen niet hoe en ik ben bang voor wattie gaat zeggen...
Ik weet t ff niet meer...
Iemand tips?

Alvast bedankt!

Dat hij nu wat minder enthousiast is, is vrij normaal lijkt me. Als je net met iemand hebt ben je dr helemaal gek van, en na een tijdje wordt dat een beetje getemperd. En dat hij zo weinig van zich laat horen....., tsja, daar kan ik weinig over zeggen. Ik had eerst ook zo'n vriendin, ligt gewoon aan et type mensen lijkt me.......

misschien moet je gewoon eens een goed gesprek met hem hebben, en hem uitleggen dat je het vervelend vind dat jij steeds het initiatief moet nemen, als hij van je houdt, snapt hij dat echt wel!
veel succes iig

Charlotte

Jah, ik wil het er morgen ff met um over hebbe...
Ik weet alleen niet hoe ik moet beginne :(

Ik denk dat (als t niet zo is) ik hem heel erg laat schrikken als ik vraag of hij nog wel verder wil...
Dat klinkt dan misschien zo van; misschien wil ze zelf wel niet verder'....

uhm... * ik denk heel diep na *
misschien moet je beginnen over het feit dat je het eerst altijd zo leuk vond als hij je spontaan en om niets opbelde en dat je het jammer vind dat hij dat nu niet meer doet...
zoiets...

Jah, dat zou ik eventueel kunne zeggen als ik erover begin!
Dank je wel!

Ik klap vast helemaal dicht als ik zn lieve koppie zie...

je moet gewoon nuchter proberen te blijven doen.. rustig blijven, dat is ook heel belangrijk, maar ik denk dat het allemaal wel goed komt :)

Ik hoop t, ben wel een beetje bang....Misschien krijg ik morgen meer tips...

Dat vind ik idd een goed begin. Kun je kijken hoe hij reageert en dan daar op in spelen. Het houdt je bezig, begin er dus iig over, vraag event. ook idd of hij nog wel verder met je wil oid. Je kunt van te voren een heel gesprek in je hoofd houden, maar het gaat toch zelden zoals je verwacht had. Misschien is dus alleen een begin en een 'hoofdvraag' dus al wel voldoende.

Succes morgen. Hopelijk verloopt het gesprek goed en zoals je graag zou willen.

Ik zou ook zeker niet bij dit gesprek al meteen aankomen met de vraag of hij nog wel verder wil. Als hij zo onzeker is, moet je dat echt niet doen.
BEgin gewoon een gesprek over wat ie nou voor jou voelt. Vraag of ie kan vertellen wat jij voor hem betekend. En vraag daarna waarom ie vroeger zoveel impulsiever was.
Als het allemaal een beetje goed verlopen is, kan je het even een paar dagen laten rusten. En daarna kan je altijd nog een gesprek beginnen of je nu wel verder zal gaan met hem.

Ik heb besloten om te vragen of er dingen zijn wat hij minder leuk vind aan onze verkering...

Ik kreeg net telefoon van zijn pleegmoeder...Hij had haar gebeld (vanaf het voetbalveld met geld) en vroeg aan haar of zij mij wou bellen om te zeggen dat hij niet kon komen enzo en dat hij me snel belt :)

Ik ben nu ietsjes rustiger....Ben alleen bang hoe hij gaat reageren op mijn vraag en wat hij gaat zeggen...
Toch denk ik dat de vraag geen kwaad kan...Als er iets is, kan ik dat veranderen, misschien....

suc6 iig :)

Charlotte

Dank je wel meissie :) (y)

Shit, shit, shit! Ik heb het niet gevraagd!
Op de een of andere manier durf ik het hem niet te vragen!
Zo'n rare/moeilijke vraag is het niet, weet ik, maar ik krijg de woorden niet over mn lippen!
Ik wil het al een tijdje vragen maar ik stel het steeds uit...Omdat ik het niet durf dus...
Ik ben denk ik bang voor wat hij gaat zeggen.... :(

Je zal het toch echt moeten vragen als je er echt zo mee zit. Nu blijf je alleen maar in onzekerheid of er echt wel wat is terwijl het misschien gewoon helemaal niet zo is. Dat zou erg zonde zijn. En al is het wel zo zou ik het liever ook zo snel mogelijk willen weten.

Jah, ik wil het ook hel graag weten...Als er niets is dan is t goed zo maar stel dat er wel iets is, misschien kan ik dat veranderen...
Ik zeg altijd tegen mezelf, als je hem de volgende keer weer ziet vrag je het hem....Als we dan samen zijn, is er nooit een goed moment... :(
Mhh. misschien een beetje vaag maar ik snap mezelf ook nie meer

Je hebt wel gelijk, ik zit nog steeds in een onzekerheid

Praten is het allerbelangrijkste in een relatie. Als je niet praat, weet je niet wat er in de ander omgaat. Als je niet praat, loopt het vaak mis, omdat je elkaar niet begrijpt.
Wees dus niet bang en vraag het hem gewoon!

Zoals iedereen hierboven al zegt: praat met hem! dat is voor jullie allebei het beste,
succes!

Jah je hebt gelijk!Ik zal proberen het erover te hebben.....