[Stelling] Je weet pas hoe het is om te leven als je dood bent.
 

Veel wezentjes zitten altijd met die ene zin van:"NOu ehm, je weet pas wat een hoogtepunt is, als je een dieptepunt hebt gehad"

Zit 't dan ook zo met het leven zelf? Dat je pas weet wat het is als je het tegenovergestelde bent tegengekomen.

Nee, want als je dood bent kan je niks meer, ben je niks meer. Er bestaat geen leven na de dood en dus kan je je dan ook niet bedenken hoe het was om te leven.

Als er leven na de dood is wel, anders niet, lijkt me. En of er leven na de dood is, weet ik niet, nog nooit meegemaakt iig. Met een bijna-dood ervaring kom je denk ik ook een eind om te weten hoe het is om te leven ed.

Hoe weet jij dat er geen leven na de dood is?

Hoe weet jij dat het er wel is? :p

Ik weet niet dat het er niet is, ik weet alleen dat ik niet weet dat het er wel is en zolang ik dat niet weet, is het er dus niet..
Snap je :)?

Er zijn mensen die beweren dat je leeft om een thema uit te werken als mens en dat je na je dood als mens kan terugkijken op het leven dat je achter de rug hebt. Dit laatste dan als "geest" of entiteit...

Zelf probeer ik te leren van fouten die ik maak en ik probeer mijn leven als mens zodanig te leven dat ik niet met spijt hoef terug te kijken op mijn verleden. Voor de rest leef ik met de dag, alsof elke seconde mijn laatste zal kunnen zijn.

Helaas moet ik wel af en toe aan het verleden denken of aan de toekomst... Ik moet tenslotte ook af en toe iets kunnen eten.

Ik geloof niet dat je eerst dood hoeft te gaan om te weten wat leven is geweest. Je was tenslotte al dood voordat je geboren werd... Als je het echt graag wilt weten hoe het is om dood te zijn zal je eerst ten volle moeten leven lijkt me.

Je kunt ook proberen je voor te stellen wat het is om dood te zijn. En dan bedoel ik dus ECHT voorstellen. Daarvoor zou je een hele diepe meditatie kunnen doen. Maar dat gaat hier een beetje te ver denk ik... =]

Oneens, dat kan niet omdat niemand zeker weet of er iets na de dood is. Ik denk dat je weet hoe het is om te leven als je weet dat je niet lang meer te leven hebt.

Ik denk dat het zo is, dat je pas weet hoe het is om te leven als je een dieptepunt gehad hebt. Dan weet je namelijk wat geluk en wat ongeluk is en kan je het leven helemaal in zijn volledigheid leven..

Deze stelling was voor de topicstarter al bewezen, zijn probleem was of het ook gold (is dat nederlands?) voor leven en dood.

Naar mijn idee niet, je moet er dan immers van uit gaan dat er leven naar de dood is, waarin je ook nog eens bewust moet zijn van je huidige leven, dat gaat me allemaal iets te ver. (kan me bijvoorbeeld al niets herinneren van een vorige ik :rolleyes:

Oneens. Je kan je nl goed realiseren hoe het is om te leven als je nog niet overleden bent. :)

:confused:

Weirdo :p

Als je dat theorethisch zou bekijken: ja.
Want je weet immers pas zeker wat iets is, als je het nooit meer kan. En als je dood bent kun je niet meer leven (nou ja, daar gaan we dan maar ff vanuit). Dus dan zou je gelijk kunnen hebben.

Maar er zijn ook genoeg situaties waarbij je denkt dat je weet wat leven is... Mja, dus ik denk dat als je het heel abstract bekijkt dat je dan zou kunnen zeggen dat het klopt... Maar zodra je er meer gevoelsmatig over na gaat denken klopt het volgens mij niet meer.

je leeft maar één keer althans een tweede keer is nog nooit bewezen
citaat: Youp van t Hek

sluit ik mij volledig bij aan

kvraag me af wat je met de vraag bedoeld?!...

vraag je je af, wenneer iemand zijn leven echt gaat respecteren?!, dat diegene er blij mee is?!...

of vraag je je nu daadwerkelijk af, of nadat je overleden bent je van bovenaf or whatever kunt nagaan hoe je geleefd hebt oid?!...


Dat eerste, iedereen maakt goede en slechte tijden meej, en dat is niet voor niks, ( bla bla bla ) aangezien iedereen liever wil lachen denk we in een downe periode aan lachwekkende dingen of iig proberen we, en zodra we weer echt kunnen lachen ist ok...

ok dis wel heel erg simpel, maar tis iig te begrijpen, op dat tweede wil ik btw niet op ingaan, het slaat nergens op vind ik zelf:confused:...

Als je dood bent kan je niet meer denken dus, je kan het leven dan ook niet meer waarderen :D

Ik denk dat je pas na een langere periode weet hoe het is om te leven. Dat is natuurlijk voor iedereen anders (omstandigheden, mening enz) en de een weet het misschien op zijn 40ste en de ander op zijn 80ste.

Sja, stel er zou leven na de dood zijn en stel het leven na de dood houdt in dat jij bewust kunt nadenken over het leven dat je hebt geleefd in vergelijking met dood wat je dan bent, dan zou het weleens kunnen kloppen.. Maar zou het op die manier gaan dan is dood niet meer zó tegenovergesteld aan leven en gaat die theorie dus misschien juist niet meer op.

Ik denk dat je te weinig af weet van dood en verschil tussen leven en dood om te bepalen of jouw theorie klopt..

Het is vaak wel zo dat mensen die een bijna-dood ervaring hebben gehad of in ieder geval de dood in de ogen hebben gekeken het leven een stuk meer waarderen.

Kun je überhaupt iets weten als je dood bent? :confused:

Mee eens.

En over dat gezwam 'is er iets na de dood': alle wetenschappelijke feiten over biologie en anatomie wijzen in de richting dat er níet iets is, dus het lijkt me aan degenen die de meest onwaarschijnlijke stelling aanhangen om het te bewijzen.

ik zou niet als dode willen leven (als geest dus) maar ik zou ook niet levend dood willen zijn

Bedoelt de topicstarter het echt zo letterlijk? Want het is vaak zo dat mensen die bij een ernstig ongeluk of ziekte op het randje van de dood gezweefd hebben, daarna het feit dat ze leven als iets heel bewusts ervaren. Als een groot geschenk waar je iets van moet maken, waar je iedere dag weer dankbaar voor kunt zijn.

Voorheen nam je het leven nog als iets vanzelfsprekends, nadien niet meer.

In leven na de dood of reincarnatie geloof ikniet. Ik geloof nergens in. Ik heb bewijs nodig. Maar als ik strakkies doodga en ik kom terug, dan laat ik het jullie wel weten.

Dit klopt wel als je in leven na de dood gelooft, denk ik.

Die uitspraak klopt niet helemaal.

Je weet pas wat een hoogtepunt is als je iets hebt wat minder/slechter is :).
Je hoeft geen dieptepunt mee gemaakt hebben om te weten wat een hoogtepunt is.

Je kan trouwens ook niet weten wat een hoogtepunt is want wie weet kan het nog beter.
Het hoogtepunt is als het niet beter kan.
Dus als je een hoogtepunt heb meegemaakt kan het nooit meer beter :)
Anders was het geen hoogtepunt ;)

Kunnen wetenschappelijke feiten over biologie en anatomie ons iets leren over het immateriële, het transcendentale?

Dat beweer ik toch ook niet :)

Dus voor jouw is Australië ook 'geboren'? :p

Ik denk dat je het zou kunnen weten als je niet werkelijk dood zou zijn maar gereduceerd zou worden tot een kasplantje.
Wel in leven. Wel bij bewustzijn.
Maar verder eigenlijk totaal niks meer kunnen (en dan werkelijk niks meer)
Oke, niet helemaal vergelijkbaar maar in mijn ogen is dat vergelijkbaar met dood zijn. Maar het verschil tussen een kasplantje en een dood mens is de ademhaling en de hartslag....

dus als je leeft weet je pas hoe het is om dood te zijn?
(omgekeerde stelling.)
lijkt me onlogisch.

Er zijn verschillen tussen leven en geleefd worden. geleefd worden betekent: alles doen wat anderen doen, en nooit eigen meningen vormen.

pas op het moment dat je zelf beslissingen neem t* hoe oud je ook bent*, je je eigen mening durft te geven, en doen wil wat je wil doen, heb je een leven.

de een bereikt dit na een ernstige ziekte die hij/zij gehad heeft, de ander ziet opeens 'het licht' *spreekwoordelijke zin*

op het moment dat je zelf durft te zeggen 'ik leef', leef je.

*en trouwens, na dit leven gaat je leven verder. waar en waarom moet je me niet vragen, maar ik geloof niet dat alles in een klap voorbij kan zijn*

Ik zou de stelling iets veranderen: je weet pas hoe het is om te leven als je bijna dood bent.

Toen mijn moeder bijna dood was, zei ze ondanks de pijn die ze had dat wij door moesten gana met ons leven omdat je leven de moeite waard is.

Als iemand 10 jaar ziek is geweest en veel pijn heeft moeten doorstaan en toch zoiets kan zeggen...... :eek:

...................dan moet het leven wel de moeite waard zijn en blijkbaar reasliseer je je dat op dat moment dus...................

't gaat niet om het leven respecteren, de genoemde stelling dient gewoon letterlijk genomen te worden.

Veel reacties gaan over mensen met bijna doodervaringen etc, dat de mensen die dichtbij de dood hebben gestaan beter weten wat het is om te leven. Zelf ben ik het daar grotendeels wel mee eens, alleen is het in bijvoorbeeld mijn geval zo dat ik steeds meer respect voor de dood heb en niet voor het menselijk bestaan.

Ik heb zelf niet het gevoel dat ik 'leef', enkel het gevoel dat ik besta. Ik weet daardoor ook niet goed wat leven precies zou moeten inhouden. Wel de feitelijke dingen zoals ademen, eten enzovoort. Maar daarbij houd het wel op. Als laatste nog een citaat van Green Lizard, niet bedoeld bij dit onderwerp, maar ik vind hem wel toepasselijk.

"You don't know what you got, till it's gone."

Alleen het 'know' gedeelte is dan weer twijfelachtig. Als er na dit aardse leven niks meer komt zal je ook niks kunnen weten, omdat je niet meer kan denken...

mooi gezeg mies :)

Voor mij is jou zonder w in die zin :p
En ik snap niet wat je met dat Australie-voorbeeld wil zeggen..?

Voor mij is het met 'w' omdat ik in rotterdam zit :/ [tof argument he?]:p

Wel, je zei dat "Ik weet niet dat het er niet is, ik weet alleen dat ik niet weet dat het er wel is en zolang ik dat niet weet, is het er dus niet.. "

Toen je 3 was wist je waarschijnlijk niet dat australië wel of niet bestond, maar, 't bestond/bestaat (daar ga ik tenminste van uit) wel.
Dus anders gezegd: Australië was er wel, maar je had er geen kennis van.

Van leven na de dood heb je geen kennis, en waarschijnlijk kun je die alleen opdoen wanneer je het 'meemaakt'. :)
Het sterven dus...

Die dingen kun je niet met elkaar vergelijken...
Toen ik 3 was, kon ik nog niet normaal denken, had ik waarschijnlijk nog niet eens ooit van Australie gehoord.
Nu weet ik dat het er is, van foto's, van tv, etc... het is bewezen. Van leven na de dood zijn alleen vage verhalen bekend. Het is nooit bewezen dat het er is en zal waarschijnlijk ook nooit bewezen worden. Zolang dat niet bewezen is, geloof ik het niet. Niet omdat ik het niet WIL geloven, maar simpelweg omdat ik het niet KAN geloven.

Mee eens! Wanneer je dicht bij de dood bent, is het volgens mij het beste moment om te realiseren wat het leven nu voorstelt.

Nee ik ben het er niet mee eens, ik zou het zo zeggen: je weet pas hoe het leven RELATIEF is als je dood bent. Ik denk dat als je dood bent, dat je dan kan kijken hoe het leven is ten opzichte van dood zijn. Je beseft nu toch ook hoe het is om te leven? Misschien kan je wel zeggen, maar als school of werk niet bestond, dan wist je toch ook niet wat vakantie was? Nee dat is zo, maar ook dan bekijk je het relatief. Vakantie kan alleen bestaan als school en werk ook bestaat. Om dan te kijken of je nu objectief het leven kan beoordelen, zou je eigenlijk moeten weten wat er eerst was; leven of dood. Dat lijkt mij leven, dus zonder leven kan de dood niet bestaan. Niet andersom.

Wauw, Charlie, jij merkt echt al m'n reacties op!! *kijkt vaag*

grmbl, mlies, moet je maar niet steeds op dezelfde topic's als ik gaan zitten kijken..

Daar ben ik het niet mee eens. Je weet niet hoe het eruit zal zien als je dood bent, dus daar valt nog niets over te zeggen.
Tijdens je leven maak je fouten, van die fouten kun je leren en daardoor krijg je zeg maar steeds een beter leven. Je weet
op een gegeven moment wat je wel en niet moet doen en als je dat nog niet weet, weet je het als je fouten maakt bijvoorbeeld.


Bleeh, is het een beetje te volgen? :o

wacht nou maar niet af tot je 'volgende' leven om te realiseren wat leven is, wie weet is dat 'volgende' leven er niet. Probeer er nu het beste van te maken (voor jezelf en anderen)

offtopic: mm, mijn replay klinkt wazig...

Leuke stelling maar je hebt er niets aan tenzij je gelooft dat er leven is na de dood en dan werkt het ook weer niet want dan leef je dus nog steeds na de dood en ben je dus eigenlijk niet dood. Als je dood bent denk je niet dus weet je niet.

Wát een onzin.