Seks lijkt me vreselijk
 

De laatste tijd heb ik het steeds meer; seks lijkt me echt vreselijk. Dat hele gedoe eromheen; 'ik heb een condoom nodig', 'ik kan niet klaarkomen', 'hoe laat ik haar het beste klaarkomen', 'hij past niet', 'hoe moet ik beffen', 'hoe moet ik pijpen', dat soort vragen komen hier voorbij. Ik zou er helemaal geen zin in hebben. Dat gedoe, en waarvoor. Een spierontspanning? Pff. Het lijkt me zo saai. Het elkaar zo goed mogelijk willen laten klaarkomen, het zo lang mogelijk willen volhouden. Geef mij maar de Al Bundy manier.

Wie heeft dit ook?

Ik maak me hier geen zorgen over ofzo, maar het is gewoon zo dat als ik de dingen hier lees, dat ik die gedachten krijg, dat ik er moe van word, al dat gedoe, mensen die er maar mee bezig zijn. Als de tijd rijp is, en ik mij geestelijk genoeg ontwikkeld heb, kom ik vast wel die vriendin tegen voor het leven, waarmee ik dan ongetwijfeld vast wel seks zal willen, maar de gedachte nu maakt me zo, zo moe.

ach jongen, stel je toch niet zo aan! je zou moeten genieten van je mannelijkheid en gewoon lekker d'r op los moeten gaan met een of ander jong ding waarvan je de naam niet kent. Gewoon jezelf helemaal naar de andere kant van de planeet neuken en dan zullen al je problemen wel weer over zijn...

Ik heb geen problemen, en nee, ik geloof niet in lustesbevrediging.

zijn er wel jonge dingen die met jou naar bed willen? (behalve dan kuikens,kalfjes,biggetjes en al die andere schattige boerderijbeestjes) :p
GROW UP

Waarom niet?

wat is er mis met lustesbevrediging?? dat is toch heel gezond?

Ik geloof in dualisme, scheiding van lichaam en een a-materiele geest. Ik geloof niet dat het voor mijn geest goed is in mijn lichamelijke behoeften te voorzien, en bovendien geloof ik niet dat het goed voor mij kan zijn mij over te geven aan lusten, omdat ze verslavend werken.

niet alle lusten veroorzaken een negatief effect als je je eraan toegeeft.

Dan zou ik maar gauw ophouden met eten.

En ga vooral niet te veel ademen:)

Ontopic: Het valt mij ook op dat zo veel mensen er moeilijk over doen en zo veel vragen stellen; na een tijdje vind je toch vanzelf alle oplossingen op sexueel gebied wel. Daarnaast is er niemand die ál die problemen heeft. Het forum gaat vooral over het gedoe rondom sex, maar in feite gaat het meeste vanzelf. Zo ingewikkeld is het dus allemaal niet.
Verder is sex meer dan bevrediging van je lusten - voor lustbevrediging is de masturbatie uitgevonden. Sex is een manier om dichter bij elkaar te komen, niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk. Dat mensen het zo lekker mogelijk willen maken, is vaak om degene wie ze verliefd zijn en/of van wie ze houden, een plezier te doen, en het zo leuk mogelijk te maken voor hem/haar. Dat is geen lust, dat is een manier om te laten zien hoe veel je om iemand geeft.

Welke niet dan?

Ik eet bij voorkeur niet lekker en sober. Eten moet vooral nuttig zijn. Nuttig om in leven te blijven. Seks is niet nuttig, begrijp je.

Hij bedoelt wat anders Morgan. Zonder sex ga je niet dood, zonder eten wel.

Maar ik las zijn post en ik dacht: ojee , hij heeft het weer. Hij moet gewoon verliefd worden, dan ziet hij de lol er wel van in, hij is nu nog te egocentrisch.(ik zeg niet: egoistisch!) Gewoon emotioneel nog niet aan toe.

En als je dan dit forum vol problemen leest kan ik me voorstellen dat, als onbeschreven blad, de moed je in de schoenen zinkt, dat het je veel te veel gedoe lijkt voor een vingerhoedje stijfsel (Hengstenbal van Koot en Bie)

De hele gevoelsmatige kant eromheen is zo mogelijk nog enger. En dat ken jij ook wel, toch? Morgan?

Pff,
why would I wanna be close to my girlfriend...

omdat je haar nog niet kent, misschien?

Dat merk je dan wel. Als je verliefd bent, wil je graag (lichamelijk of geestelijk of emotioneel) dicht bij diegene zijn.

NOU, WAT DACHT JE VAN ETEN!

Lust naar voedsel bevredigen vind ik wel schadelijk. Snoepen bijvoorbeeld, dat is lust. Maar als ik 's morgens ontbijt, doe ik dat niet uit lust.

Hij zegt Eten is een lichamelijke behoefte voorzien. Vandaar ;)

En ik vind beide kanten doodeng :o

Lichamelijke lusten dan, je hebt gelijk ;)

Anyways, ik geloof ook niet in emoties. Emoties zijn iets lichamelijks en hebben niets met de geest te maken.
Ik ben een klein tijdje geleden nog wel verliefd geweest, maar zo leuk vond ik dat niet.

ik vind je wel grappig, maar je zou je eens moeten loslaten en je te pletter neuken (y)

nou met jou...:P

nou ik weet niet
geen zin in frankly

schatteke, het is niet eng, het is fijn. Zowel de lichamelijke als de gevoelsmatige kant. Maar het is iets dat groter en sterker is dan jezelf, je krjgt al gauw het idee jezelf erin te verliezen. Dat is eng.

Het is niet erg, want je verliest je oude zelf die alleen maar een was, en je vindt een sterkere zelf die zich gedeeld en samengevoegd heeft met een ander terug. Dat is , als het goed is, een verrijking.

En het is waar Evito zo vreselijk bang voor is. Dat hij dan nooit meer genoeg zal hebben aan alleen zichzelf.

Je gelooft niet in emoties, want die zijn lichamelijk? Ten eerste is dat niet waar, je emoties worden beinvloed door je hormonen en door je hersenen, dus ze zijn zowel lichamelijk als geestelijk. Ten tweede zeg je, door te zeggen dat emoties lichamelijk zijn, dat emoties dus wel degelijk bestaan, en daarmee geloof je erin.
Bovendien wil je toegeven aan je angst/afschuw ten opzichte van sex, en dat zijn ook emoties.

Wat is er mis met jou man..? :confused:

Alleen maar verliefd zijn en het niet beantwoord krijgen is zwaar kut hoor. Maar als het wederzijds is, is het de meest opbouwende belevenis die je kunt meemaken.

Je krijgt dan over en weer meer terug dan wat je geeft, het is een opwaartse spiraal van positieve energie

Misschien wil ik me daar niet in verliezen. Zoals die uitdrukking al zegt, je verliest jezelf daarin...ik wil genoeg hebben aan alleen mijzelf juist omdat ik geloof dat dat juist is. Sterkere zelf, bullshit. De sterkste zelf is de zelf die zonder anderen leeft.

Hersenen zijn voor mij niet geestelijk. Geestelijk is voor mij wat echt uit de ziel komt.
Ik geloof in het bestaan van emoties maar ik vind ze niet nuttig. Ik vind emoties net zoiets als lusten. Iets wat je zoveel mogelijk moet uitbannen. Ik geloof dus niet in het nut van emoties.

Heh..laat ik daar nou net ff last van te hebben op t moment :(

Wederzijds is het nooit geweest, geloof ik, maar ik kan me ook niet meer voorstellen dat ik verliefd word op iemand, sinds ik leef zoals ik leef.

Ieder mens word alleen geboren en sterft alleen. Ertussen in zit een heel leven, wat je kunt delen.

Lieverd, ik vind jou echt nog te jong voor dit soort wrang cynisme. Sluit de wereld nog niet buiten voor je er eerst van geproefd hebt. Je mist zo veel.

Turlijk, wat je niet kent dat mis je niet, maar dan kun je toch net zo goed niet geleefd hebben? Wat heb je dan geleerd?

Kun je weer helemaal overnieuw beginnen.

Ik heb mijn filosofie en ik geloof stellig in mijn filosofie, ik weet dat ik op de juiste manier leef. Ik wil zeker niet proeven van de wereld, niet op de manier waarop ik denk dat je dat bedoelt. Dat leven kan ik delen, maar waarom zou ik? Het bevredigt mij in mijn honger naar andere mensen, de honger die ik nauwelijks meer heb. Maar wat is het werkelijk nut? Niets toch. Het werkt enkel beperkend.
Mijn leeftijd heeft er trouwens weinig mee te maken.

Goed dan, niet je leeftijd, maar het feit dat jouw hele levenservaring welgeteld achttien jaren omvat, en je dus nog niet zoveel meegemaakt kunt hebben, daarvoor kom je tijd te kort.

Ik vind je zeker niet kinderlijk, integendeel. Maar een beetje te vroegwijs. Jouw manier van denken past niet bij je levenservaring. Sinds wanneer leef je zoals je nu leeft? Wat deed je besluiten om zo te gaan leven?

Ik denk niet dat levenservaring belangrijk moet zijn voor hoe je je leven leeft.

Sinds ongeveer september, oktober leef ik zo. Vorig jaar was ik ontzettend depressief omdat ik geen vrienden had, en geen vriendin, en omdat ik niet uit wilde gaan en anderen dat wel deden, en omdat ook nog wat lichamelijke klachten had. Die lichamelijke klachten gingen wel over toen ik minder ging computeren en meer ging slapen, en toen ik ging nadenken over het leven zelf, kwam ik tot de conclusie dat ik mij eigenlijk heel gelukkig mocht prijzen geen vrienden te hebben en geen vriendin en geen sociale functie in wat wij de maatschappij noemen.

Dat bedoel ik niet helemaal.

sorry......dat ik t zo moet zeggen, maar voor zoiemand als jou heb ik maar 1 woord: TRIEST!!

jij bent volgens mij nooit echt gelukkig geweest in de liefde, anders deed je niet zo......

is n kluizenaarsbestaan zonder internet en dergelijke niets voor jou ? :P

volgens mij ben jij gewoon nog nooit goed geneukt... :D

Nou dat je mijn stijl van leven niet billijkt in de zin van het feit dat het zelf niet zou zien zitten, ok, maar je kunt het natuurlijk wel respecteren. Me triest noemen gaat nogal ver, vind je ook niet? Gelukkig in de liefde ben ik nu ook, zonder vrienden, zonder vrienden. Alles is liefde, en dat maakt mij gelukkig. Onvoorwaardelijk.

En zo'n bestaan, dat is zeker iets voor mij.

Een doel waarnaar je niet streeft, daarin kun je ook niet gefrustreerd raken als je het niet bereikt. Maar is het daarom niet nastrevenswaardig?

Ik snap je wel, wat je niet kent kun je ook niet missen. Je bouwt een muur om jezelf heen, en daarachter is het veilig en de rest van de wereld kan je gestolen worden. Lekker puh.

Gramme huurling...

Ik kan mij wel voorstellen wat vriendschap betekent, bijvoorbeeld. Mensen die zomaar langskomen, ik heb daar gewoon geen zin in. Ik hoef die anderen ook niet, daarom maakt het niet uit of de muur er niet of wel is. Als hij er wel is, is het iig lekker rustig.

En als er opeens iemand komt waarvan je merkt dat ze je wel lief vindt, en wel van je zou kunnen gaan houden? Stuur je haar dan weg?

Als gewone vriendin? Of als relatie-vriendin?

Er zijn genoeg mensen die enigszins toenadering hebben gezocht, maar dat heb ik allemaal langzaam afgebouwd.

Maakt niet uit, liefde is liefde.

Maar heb je bewust mensen afgestoten omdat je alleen wilde zijn? Ben jij zo'n harde?

Ik heb respect voor alles, maar ik heb ook al jouw replies gelezen in dit topic, ik doe nl. niet aan loze uitspraken als je dat bedoelt, en als je zelf zo reageert met n, naar mijns inziens, on-natuurlijke uitspraak kun je kritiek verwachten, of niet soms??

dat je dit niet als n persoonlijke aanval moet opvatten, dat lijkt mij vanzelfsprekend, maar t is alleen mijn kijk op de zaak...

veel suc6 ermee verder, met je "grote gevecht" tegen de vleeschlijcke lusten :P

[edit] [small]ben ik nou de boeman?[/small][/edit]

Onnatuurlijke dingen bestaan niet.

Ik heb bewust mensen afgestoten inderdaad. Maakt mij dat 'zo'n harde' (?)?

Ja, want daarmee heb je hen gekwetst.

stond er niet toevallig bij, naar mijns inziens??

dat vind ik wel n hele zwakke reply hè :P

en nog iets hè, je vindt de topics misschien allemaal belastend worden, ze zijn er om mensen te helpen, je hoeft ze echt niet te lezen als je dat niet wil, we dwingen je nergens toe hoor.....;)

1. Dat maakt mij niet uit. Ik leg hun duidelijk uit waarom ik vriendschap niets vind, en dat weten ze ook van mij. Als ze dan nog gekwetst zijn, vind ik dat jammer, maar dan is dat niet mijn fout, niet mijn probleem.
2. Moet ik dan maar met hen omgaan terwijl ik dat vreselijk vind alleen maar omdat ik hen dan niet kwets?