U zeggen
 

Tegen wie zeg jij allemaal u? Tegen je ouders, je opa en oma, je tante, je leraar op school, kennissen... ect...

Ik zeg U tegen mn oma, omdat zij dat prettiger vind.
IK zeg nooit U tegenmn ouders en ik ken ook weinig die dit wel doen...
Ook zeg ik U tegen de ouders van mijn vriend alleen is dat wel raar, soms zeg ik je en soms U...Ik weet niet wat ik nou moet zeggen :S
En tegen alle leraren op school zeg ik U

Tegen me ouders cker niet, maar de buurman van 50 dan weer wel. Ook oudere leraren op school

Tegen volwassenen. Soms tegen mijn oma, ookal wil ze liever dat ik 'je' zeg,.. maar het gaat automatisch.
Verder ook wel tegen vrienden, maar dat is meer voor de grap.

Haha

Dit doet me denken aan een leraar van mijn middelbare school. Ik zei altijd gewoon jij tegen de leraar. Begint hij in 1 keer te blaten "je zegt u tegen mij". Ik dacht echt zo van, ben jij soms belangrijker dan ik ? Heb hem toen verteld dat hij dan ook maar "u" tegen mij moest zeggen. En toen werd ik de klas uitgetrapt :confused: :cool:

Ik zeg geen u tegen mijn ouders en andere familieleden, opa's en oma's heb ik niet.. :(
Tegen wie ik wel u zeg? Leraren op school, onbekenden die ouder zijn dan ik, oude mensen...

Tegen bekenden eigenlijk nooit, het idee dat ik 'u' tegen mn oma zou zeggen:D

Ik doe het wel tegen (oudere) onbekenden, en in de winkel waar ik werk tegen de klanten.

Tegen familieleden nooit. Op school wisselt het af. Eigenlijk zeg ik u, maar af en toe floept er een je tussendoor :P
Verder mensen die ik volwassen vind (en nee, mensjes van 19 horen daar niet bij :p mensjes van 25 ook nog niet)...

Zeker tegen mn ouders... moest t niet proberen daar jij of je tegen te zeggen :eek: ... Maar voor de rest, vanzelf tegen ouderen. Niet als ze in de buurt van mijn leeftijd zitten of als ik er vriendschappelijk mee omga natuurlijk en tegen de leraren op school ook niet (hogeschool, iets relaxter). Verder praat ik wel eens Vlaams en daar heb je Gij en ge ipv jij en je en ipv jouw uw en jou = u. Dus dan gebruik ik het wel vaker :D

Tegen mensen die ik niet ken, leraren die ik niet zo goed ken/mag.
En tegen bejaarde mensen, zoals mijn vriendin :p

Tegenover onbekende volwassenen, en tegenover volwassenen die het op prijs stellen als ik u zeg. Niet tegen volwassenen die vinden dat ik u móét zeggen, want ik ben natuurlijk wel een tegendraadse puber.
Ik zeg ook wel eens u tegen m'n vriend en tegen goede vrienden. Danku, alstublieft, enz, gaan automatisch tegen iedereen.

Niet tegen familie, meestal tegen leraren en soms tegen onbekenden, hangt er van af wat de situatie is.

leraren op school mag niet helaas
moet je al die namen gaan onthouden:p
irritant

enne verder doe ik het alleen aan klanten ofzow
verder niet

hahaha, wat een rare leraar dan.. ik vind wel dat je gelijk hebt daarin hoor :D

ooms, tantes, leraren, mn opa, enz enz... niet tegen mn ouders. Dat vind ik persoonlijk stom klinken.

moet je leraren bij jou op school met Je en bij de voornaam aanspreken??? raar..
ik zeg het tegen sommige leraren (ligt eraan of ik respect enzo voor ze heb ) en tegen ouderen/onbekende opzich wel..

ik vind het stom klinken mensne die het tegen hun ouders zeggen.. wkeetnie waarom gewoon stom.klaar :d

Ik zeg tegen u tegen volwassenen (30+ ofzo) die ik niet ken of waarvan ik weet dat ze u genoemd willen worden.

Ik zeg u tegen mijn oma, tantes ooms en oudtantes en ooms, tegen leraren en onbekenden en wat losse persoontjes die ik hier niet op ga noemen.

Ik zeg geen u tegen mijn ouders, heeft ook nooit gehoeven.

Toch wel lastig als je gewend bent u te zeggen en en hoeft een keertje niet. Ik heb eens een keer een behoorlijke uitbrander gekregen van iemand op vakantie; hij wilde dus absoluut geen u genoemd worden! Toch blij dat het niet iemand anders was die daar vlak achter stond, die had meteen aangevallen :p !

dat komt omdat ik hbo doe
heel anders sfeertje
op de middelbare moest ik ook u-en en meneer en mevrouwen hoor:D

Ik zeg ook geen u hoor tegen mijn moeder. En ook tegen mijn opa en oma zeg ik geen u. Mijn vriendje zegt wel altijd u tegen zijn ouders; dat vind ik altijd nog steeds een beetje gek; dat heeft iets heel onpersoonlijks ofzo. Ik vind het ook gek dat hij tegen mijn moeder u blijft zeggen; maar ja dat is hij gewend he.

Verder zeg ik tegen bekende, goede kennissen ofzo geen u hoor. Tegen leraren wel. Alhoewel laatst was ik met een leraar van 26 aan het praten en dat koste me wel moeite om u te zeggen; als ik hem bij wijze van spreke tijdens het uitgaan tegen was gekomen had ik toch ook geen u gezegd... Dus dan kwam er af en toe een je door heen. Maar over het algemeen wel u tegen onbekende volwassenen en leraren!

Tegen mijn docenten en tegen onbekenden van een oudere generatie.

tegen mijn oma (heb nog maar 1 grootouder) en alle onbekenden totdat ze zeggen dat ik jij mag zeggen
en ook tegen leraren, zelfs die van in de 20 (heb er maar 1 van in de 20)

U tegen mijn oma, niet dat het haar ook maar iets kan schelen, maar kheb gewoon ontzettend veel respect voor haar :)

Verder tegen onbekenden en tegen sommige docenten op school.

Tegen, zoals nare man zo mooi zei, 'onbekenden van een oudere generatie'. En tegen de ouders en familieleden 'van een oudere generatie' van mijn vriend.

Dat ik geen u tegen mijn ouders en/of oma's zeg betekend niet dat ik geen respect voor ze heb (dat laat ik wel op andere manieren merken, daar heb ik die 'u' niet voor nodig). Ik vind 'je' veel 'dichterbij' klinken. Dat ik mijn ouders en oma's met 'je' aanspreek is voor mij juist een teken dat ze voor mij heel veel betekenen ed, het is dus positief, en geen teken van disrespect (of hoe je dat ook noemt) of wat dan ook.

Ik zeg u tegen de ene oma, maar de andere oma wil liever dat ik je zeg.
Verder zeg ik het maar tegen sommige leraren (wel tegen de oudere), want ik kan het niet over m'n lippen krijgen om u tegen een leraarte zeggen die zelf amper van school is en dus maar een paar jaar ouder is
Tegen oudere onbekenden (zo vanaf de 40 jaar ofzo) zeg ik ook u

Ik zeg u tegen onbekenden die ouder zijn dan ik. Ik sta in de kroeg en als er een groep jongens binnenkomt die ik niet ken ga ik geen U zeggen, maar wel als er een groep mensen binnenkomt die ik niet ken en die rond de 30/40 zijn.
Verder moeten wij op school U zeggen tegen de leraren...
Tegen mn vader en moeder, en de rest van de familie zeg ik gewoon jij...

Tegen bijna niemand. Ook niet tegen alle docenten, maar de meeste wel. Binnen de familie helemaal niet, de buren ook niet.

Tegen vreemden begin ik standaard met U, totdat blijkt dat er geen afstand of respect nodig is, dan schakel ik automatisch over op jij, als ik die persoon aardig vind.

En met respect bedoel ik dus mensen die in een andere positie zitten dan jij, omdat ze ouder zijn, of in een machtspositie.

Mensen die ik echt veracht spreek ik zo mogelijk nog meer met U aan, maar dat is een hele ijzige U!

Tegen al m'n leraren, m'n oma (ik denk dat ze dat graag wil, weet ik niet zeker), tegen alle 'volwassenen'...
Misschien vouvoyeer ik overdreven veel, maar met de hoed in de hand komt men door het ganzenland..

Eendenland vast ook wel. :p

:confused:

Ik zeg U tegen mijn opa en oma, tegen de ouders van mijn vriend, tegen de leraren en verder tegen alle mensen die op leeftijd zijn en die ik niet dagelijks zie.

het tegenovergestelde van tutoyeren. (zij het dat vousvoyeren is....)

Ah, ik snap. tnx

Tegen de meeste leraren, oudooms en tantes, verder niet tegen familie. En tegen oudere mensen waarvan ik denk dat het nodig is om u tegen te zeggen.

tegen de leraren en mensen die ik niet ken (en dan vooral ouderen)

In eerste instantie zeg ik altijd tegen iedereen U. tenzij de persoon in kwestie zegt: je mag wel Je zeggen hoor. heb ik altijd al gehad. gewoon uit beleefdheid. ouders van vriendinnen noem ik ook altijd eerst mevrouw, tenzij ze zelf zeggen: jij mag me bij mn naam noemen.

Tegen mensen die ik niet ken of niet goed ken.

Mensen moeten dat verdienen is mijn mening.. :)

Tegen m'n opa en oma, de ouders van mijn vriend en zijn ooms en tantes... Verder ook tegen mensen die ik niet goed ken en wat ouder zijn dan ik. (BV mensen op straat, of in een winkel oid.. 'Kunt u me even helpen?' je snapt het wel :) ).

Mijn eigen ouders noem ik gewoon Bob en Ella :)

Het moet helaas van sommige leraren op school. Maar jonge leraren/leraressen, vooral stagieres, spreek ik meestal met 'je' aan. Mijn ouders, opa, oma of andere familieleden spreek ik ook met 'je' aan.

Ik zeg nooit U. Altijd je of gewoon de naam van het persoon.

Hoezo 'helaas'?
Ik sprak leraren ook altijd met u aan trouwens, tenzij ze duidelijk maakten dat we mochten tutoyeren.

tegen iedereen die ouder lijkt dan 40. dus ook m'n ouders, leraren, familie, etc.

Noem jij je ouders bij de voornaam :| Hehe ik doe het alleen soms om mijn mams te stangen :P :D Die vindt dat echt verschrikkelijk. Onder het motto, ik ben toch je moeder, en ik vin dat ze daar gelijk in heeft! Mijn ouders blijven mijn leven lang pap en mam!

Mja, mijn zus heeft tot haar 2de mama en papa gezegd, ze is overgestapt op Bob en Ella omdat mijn ouders elkaar ook zo noemen... Dus tja, toen ze bijna 6 was kwam ik, dus toen ik wat kon praten deed ik haar gewoon na. Mijn ouders vinden het niet vervelend ofzo, ik heb nooit papa of mama gezegd dus tja.. dat zijn ze wel gewend :) Mijn moeder heeft overigens een grote hekel aan ouders die elkaar ook nog mama en papa gaan noemen, mijn oom en tante doen dat. En mijn opa en opa ook, als m'n oma mijn opa roept zegt ze óf pa óf opa... ook als ze alleen zijn :)

sarahbressers noemt haar ouders ook bij de voornaam :)

Ik zeg u tegen mn opa, tegen leraren, tegen oudere mensen die ik niet zo goed ken

Tis nog veel erger als ze zichzelf zo noemen :P :D Maar dat vinnik idd ook wel vaag hoor, net als de ouders van Eddie in Vrienden voor het leven... "Niet waar vader?" "Uh.. Wat, lieve?" :D

Ik spreek alleen onbekende mensen die ouder zijn dan ik ben aan met u, en docenten.
Tegen mijn keyboardlerares weet ik niet wat ik nou moet zeggen, u is te formeel en jij is te informeel.. Daarom heb ik nou al drie jaar vermeden iets van die strekking te zeggen. :o
In Friesland hebben ze dit probleem qua ouders goed aangepakt, ze praten gewoon in de derde persoon. :D
Vreemd hoor, dan staat mijn vader tegenover m'n oma, en dan zegt ie niet 'heb je nog zin in wat koffie?' maar 'heeft mem nog zin in wat koffie?'.

D'r staan d'r al een aantal tussen die dat doen.

Ik noem m'n vader soms wel bij z'n voornaam, als ie weer eens niet op zit te letten of me niet hoort ofzo, één-lettergrepige-woorden komen beter aan dan twee-lettergrepige (net als bij honden ;)).

Dat ken ik. :D

Een keer met een leraar (op de middelbare) wist ik niet of ik nou je of u 'moest' zeggen, dus probeerde ik het ook te vermijden...ging aardig, tot dat ik in één zin en een keer u en een keer je gebruikte. :D