Hoeveel ik voor je voel... (ironie)
 

Je bent altijd zo lief een aardig,
En al heb ik het nog zo koud,
Houd jij me altijd goed warm,
Omdat je zoveel van mij houdt.

Ik geef ook heel veel om jou,
Want je bent de liefste die ik ken,
Je verdient het beste wat er is,
Jammer dat ik maar gewoon ben.

Ik zou alles voor je over hebben,
Want je bent een geweldig persoon,
In dit gedicht vertel ik mijn gevoel,
Ondanks dat je weet waar ik woon.

Want in dit liefdevolle gedicht
Laat ik alle sarcasme spreken,
En terwijl je dit allemaal leest,
Hoop ik zo je hartje te breken…

Het is leuk als ironie, maar niet als gedicht. De rijmwoorden zijn te simpel, de rijm is ook te strak vind ik. De overige woordenschat vind ik ook een beetje 'simpel' of standaard. Ondanks dat vind ik de zinnen niet zo lekker lezen.

Maar, de ironie zit erin.

...auch! :|

Hij is geweldig! :)

cool einde :)

Ik ben het met murwari eens... :o

:d

het onderwerp vind ik geweldig, echt heel leuk hoe in die laatste strofe alles omgedraaid word
maar het gedicht zelf is wel erg makkelijk
koud houd
ken ben
roos doos
vis mis
zo kan ik ook dichten..

Ik had ook niet kunnen rijmen. Een gedicht hoeft niet te rijmen. Bij dit gedicht heb ik op 2 dingen gelet. Het metrum, zodat het gedicht soepel loopt en op de inhoud. Wat ik wilde was een clichevormig begin, hoe geweldig ik die jongen wel niet vind. Maar dat is allemaal een vorm van ironie -> omkering. Het moet zo cliche zijn dat het bijna niet waar kan zijn. En aan het einde de totale omkering, de botte afwijzing...
Het moest snel door te lezen zijn, soort stroomversnelling van woorden, van complimenten, van een soort 'ode' die zo snel verstrikt raakt dat alles omvalt...

Er zit dus wel degelijk gedachtegang achter, het is niet 1,2,3 geschreven. Ik vind het om deze redenen wel degelijk een gedicht. Maar misschien komt mijn gedachtegang niet helemaal over. Ik zie dingen altijd als filmbeeld, en dat beschrijf ik, misschien ben ik daar niet helemaal in geslaagd dan...

@ murwari: met deze uitleg en gedachte, zie je het dan anders? Zo nee, hoe kan ik deze gedachtegang wel degelijk te bereiken?