zomaar een gedicht over verloren liefde
 

The Ring

Months have passed since I embraced you
Touched the softness of your skin
Looked into your mysterious eyes

Today is filled with loneliness
The past with fading memories
A waking dream, hope

Only the ring I wear
Reminds me of your love
The connection we once felt

The letters carved in the silver
A name I know so well
And is yet so far away

Even the future must bear
The reminiscents of passed times
Like my hand that wears your legacy

When you and me cease to exist
Outlived by this metal circle
History will not fade away

For what has become
Has become
And what will come
Will come

willen jullie je mening geven? :)

mooi

Idem

ja, kvind t ook heel mooi.
mss kan je het voor een liedje gebruiken :)

Mooi!!

dankje voor de feedback

jammergenoeg kan ik niet zingen en ik vraag me af of het te zingen valt, naja als je de goede muziek schrijft :).

btw

A waking dream, hope

is een uitspraak van aristoteles, hij zei:

'hope is a waking dream'

miss moet dat op filosofie forum :D

greetz

Rijtje 'mooi-vreemd' uitziende woorden, maar als gedicht is het niet zoveel. Het is geen geheel, een paar interessante woorden en dan een brakke structuur, ach... Als je zoiets in het Nederlands schrijft lijkt het subiet nergens meer op, ziemaar.

hey tacid, ik ben het wel met je eens over de structuur. toen ik dit schreef heb ik er ook totaal geen rekening mee gehouden, het was meer in een bui van depressie, ik schreef direct op wat in me op kwam. er zit echter wel een verhaal achter, die is misschien alleen te begrijpen voor mezelf omdat het mijn gevoelens zijn.

dankje voor je feedback

groetjes