In m'n uppie......
 

Ik weet niet meer wat ik moet doen.......!
Ik heb echt een klotesituatie en op school gaat het ook erg slecht.
Ik heb het gevoel dat ik het helemaal in m'n eentje moet doen maar ik red het echt niet meer. Op school heb ik wel een vertrouwenspersoon (=docent) maar daar kan ik ook niet altijd terecht omdat hij gewoon soms heel raar afstandelijk doet (niet naar mij, maar dat merk ik dan en vind het absoluut niet prettig).
Met m'n ouders heb ik constant ruzie.
Ik heb wel vrienden maar die zijn te makkelijk met antwoord geven op dit soort dingen ( zoals; nou als je nou dit en dat doet heb je het grootste deel al opgelost), ze proberen het opzich wel maar zijn gewoon een beetje kortzichtig met dit soort dingen. Ik vertrouw ze dan ook niet helemaal. Ik heb niemand die ik echt vertrouw en alles aan kwijt kan. Dus ik heb heel erg het gevoel dat ik het helemaal in m'n eentje moet doen en ik kan niet meer, het heeft te lang geduurd en ik wil ook niet meer. Een psycholoog ga ik ook niet heen want als ik m'n verhaal al niet aan mensen die ik al lang ken kwijt wil, dan al helemaal niet aan een psycholoog.
Ik voel me echt vreselijk.
Ik hoop niet dat ik jullie hier mee lastig gevallen heb......maar ik moest het effe kwijt. :(

Ik ken het wel ja.
Ik sta er ook steeds alleen voor,met alles.
Bij jou scheelt het nog dat je vrienden hebt,zelfs die heb ik niet meer,maar het is wel klote dat je het gevoel hebt dat je niet goed met ze kan praten.Misschien moet je het toch nog eens proberen?En als ze een kort antwoord geven,dan kan je vragen waarom ze altijd zo reageren,en dat je het fijn zou vinden als ze gewoon een keer met je praten over je problemen zonder er zo kort op te reageren.
Verder ben ik ook heel slecht van vertrouwen,en praat ik met niemand over m'n problemen.
Het is heel moeilijk,en ik zou ook niet weten wat je ertegen kan doen,sterkte in ieder geval!

Das ook niet helemaal waar het zijn meer mensen waar ik op school mee om ga, en soms mee uitga. Het zijn niet echt vrienden. Vrienden zijn mensen op wie je altijd kunt terugvallen en je alles aan kunt vertellen. Eerst waren er veel meer mensen waar ik op school enz. mee omging (= GEEN vrienden :( ) maar die hebben me allemaal de rug toegekeerd toen het slechter ging. En die docent is denk ik de beste " vriend " die ik heb, maar dat gaat ook niet altijd geweldig en kan ik ook lang niet altijd op terugvallen. Het is meer een goede kennis. Volgens ziet hij het omdat hij docent is gewoon als zijn plicht om naar me te luisteren.
maar toch bedankt voor het reageren

Ik vind dat iedereen tegenwoordig hier wel hoge eisen/criteria aan vrienden stelt hoor.

Is het juist niet zo, dat je aan vrienden lage eisen/criteria behoort te stellen?

Iedereen wil 'de ideale vriend'. Maarre, die bestaat simpelweg gewoon niet, toch ..

Mjah,dat heb ik ook ja.
Ik heb wel een aantal kennissen waar ik soms mee om ga,maar echt vrienden kan ik het niet noemen omdat ik nooit bij hun terecht kan.
Ik heb wel altijd gedacht dat ik vrienden had,maar in moeilijke periode's leer je je echte vrienden kennen,toen kwam ik er dus achter dat ik al die tijd mezelf voor de gek had gehouden,en dat het geen vrienden waren.
Maar goed,uhm....zijn er nog dingen die je na school doet?
Sporten of een andere hobby ofzo?Daar kan je natuurlijk ook andere mensen leren kennen....

Mwah ik stel op zich geen hoge eisen aan vrienden.
Maar wel een paar dingen ja....
Je moet iemand kunnen vertrouwen,diegene moet eerlijk zijn,en het moet wel van beide kanten komen,de vriendschap,niet dat jij bijvoorbeeld alsmaar voor diegene klaarstaat,maar diegene nooit voor jou.
Snap je wat ik bedoel?

nou.. ik zit wel op Trampoline springen, maar omdat dat een "zeldzame" sport is zitten er bijna alleen kleine kinderen op. omdat het ook in de dorpssporthal is. En er zitten nog wat van m'n "vrienden" op. En ik ga wel eens uit met m'n "vrienden". En trouwens als je bij het uitgaan ofzo mensen leert kennen duurt het behoorlijk lang voordat dat een stabiele vriendschap is.