*kuch* help! [bang zijn, maar waarvoor?]
 

Ik weet niet wat precies mijn probleem is en óf ik wel echt een probleem heb. 'T is alleen zo dat ik een beetje bang lijk te zijn voor de liefde.

In vriendschappen durf ik me heel goed bloot te geven en ik deel ontzettend veel van mezelf met anderen, ik uit me heel makkelijk. Ik ben niet bang om afgewezen te worden in vriendschappen en durf mezelf te zijn. Ik vind mezelf ook wel aardig en een "goede" vriendin (dit klinkt anders dan ik het bedoel:o) en ben dus in die zin helemaal niet onzeker.

Maar bij verliefdheid wordt het allemaal anders. Ik val op onbereikbare (bezet of anderszins) jongens, omdat het veilig is denk ik, omdat ik er niets mee hoef te doen. Ik merk het nooit als een jongen me leuk vind en als het wel zo is kan ik er niet mee omgaan, ga ik soms bot doen en me afsluiten. Hoewel ik mezelf niet stom of lelijk vind, kan ik me toch niet voorstellen dat een jongen verliefd op me wordt.

Het kan er mee te maken hebben dat ik heel erg (en vrij lang) verliefd ben geweest op een goede vriend die mij nooit op die manier heeft gezien. Ik had altijd het idee dat als ik knapper of leuker was geweest, dat het dan wel iets tussen ons was geworden. Hoewel dat natuurlijk onzin is (weet ik nu, al voel ik het nog niet echt), veel mensen vinden mij knapper dan zijn huidige vriendin en we hadden het echt leuk genoeg samen. Hij viel gewoon niet op me, klaar. Maar ik voel(de) me misschien toch niet goed of leuk genoeg. Ik weet niet of dit invloed heeft gehad. Ik ben gewoon niet zelfverzekerd met jongens en blijf niet cool.

Nu vind ik een jongen echt heel leuk en tot mijn grote schrik blijkt hij ook gevoelens voor mij te hebben. Toen ik dat hoorde en merkte begon ik het dus opeens heel eng te vinden, omdat het nu concreet wordt; het is niet alleen meer dromen, ik moet er nu ook echt iets mee doen. Het stomme is dat ik nu door iets tegen gehouden word, al weet ik niet wat.
Ik ben blij dat ik al wel een beetje normaal met hem kan praten, ik ben niet zo verlegen meer in zijn gezelschap en we hebben al een aantal avonden leuk zitten praten. Ik durf dan ook wel een beetje subtiel te laten merken dat ik hem leuk vind (hoewel hij dat misschien al weet, ik weet het ook een beetje via onze wederzijdse vriendin). Hij had een vriend van die vriendin opgebeld voor haar nummer, om aan haar míjn telefoonnummer te vragen:) en doet superschattig. Afgelopen vrijdag hadden we in een kroeg gezeten en ik ging om 12 uur naar huis. Toen stond hij ook op en ging me thuisbrengen (zonder dat ik het had gevraagd ofzo). Maar toen we voor mijn deur stonden... dan is het zo'n moment waarop ik hem eigenlijk gewoon moet zoenen en dan doe ik het niet(n). Hij boog zich voorover en wat doe ik... ik geef hem 3 zoenen:o:eek:. Echt te erg:D. Hij zal me wel echt een doos vinden en ik vind mezelf op dat soort momenten ook echt stom. Toen ik binnenkwam kon ik mezelf wel voor mijn kop slaan met mijn gekluns.

Ik ging hem vandaag wel bellen of hij morgen meegaat naar een bevrijdingsfestival, alleen hij was niet thuis. Dat moest echt van mezelf, ik móet er iets mee doen. Ik heb aan zijn zus gevraagd of hij me vanavond wil terugbellen, ik hoop dat het doorkomt.

Normaal laat ik het altijd voorbij gaan en dat wil ik niet meer. Dit kan iets worden, het is alleen die onverklaarbare angst, die rem, die me tegenhoudt. En ik weet niet waar het vandaan komt of wat ik eraan moet doen. Ik wil hem niet weer wegduwen. Mja.

Hebben jullie alwetende forummers misschien advies om niet meer zo bang te zijn voor de liefde:o? Ik word er maar zenuwachtig van.

Je zegt zelf al dat je je makkelijk uit tov je vrienden en dat je niet bang bent om afgewezen te worden.

Misschien is het zo dat je bang bent om afgewezen te worden. Dat je dat (on)bewust met je meedraagt (ook natuurlijk omdat je op die goede vriend van je verliefd ben geweest en nix voor je voelde).

Als het dan zover komt zoals die afgelopen vrijdag met die jongen, jullie vinden elkaar leuk, ben je dan niet (onbewust) bang dat het op nix uitloopt? Of bang bent om je gevoel te uiten bij een jongen die je leuk vindt? Dat je teveel met je gedachten daarbij zit?

Ik denk dat ik bang ben dat ik iets fout doe, of dat hij te dicht bij komt? Ik vind het een heel eng idee om iemand zó dicht op je huid te hebben (ook figuurlijk;)) want een 'geliefde' komt toch altijd wel wat dichterbij dan een gewone vriend. Ik weet niet waar ik bang voor ben, bij andere mensen lijkt het allemaal vanzelf te gaan. Misschien ben ik wel bang dat ik niet weet wat ik moet doen of hoe ik moet doen als het eenmaal écht iets is.

Ik heb nog steeds echt precies hetzelfde als bij jou :o. Als ik maar zeker weet dat hij mij niet leuk vindt, of dat er iig weinig tot geen kans is dat hij mij eventueel wel eens leuk zou kunnen gaan vinden, dán durf ik hem leuk te vinden.
Als ik iemand leuk vind, dan kan ik me uren voorstellen hoe het is om gewoon samen te zijn, iets te hebben... maar als er ook maar een beetje kans is dat hij dat ook wil, word ik er bang van. Zenuwachtig. Kriebelig. Bllll.

Herkenbaar jah...kheb het ook wel een beetje, weet ook nooit zo goed wat ik moet doen enzo, maar ik laat het maar op me afkomen, ook met de gedachte dat de jongen daar ook wel mee zit, dat die zichzelf ook afvraagt of hij het allemaal wel goed doet enzo.

Is natuurlijk niet makkelijk om dat gevoel van je af te zetten, maar ik kan niet meer zeggen dan: probeer er van te genieten, laat het op je afkomen, je bent niet de enige hoor! :)

Dat hij je nu een doos zal vinden lijkt me een enigszins premature conclusie. Sterker nog: waarschijnlijk niet. Wel goed dat je hem gebeld hebt. Volgende keer proberen niet meteen drie zoenen te geven maar af te wachten wat hij doet, als ie je dan echt gaat zoenen kun je dat misschien wel over je heen laten komen.

Sta je daar met z'n tweetjes, allebij voorovergebogen, aan het wachten tot de ander iets doet. Een kwartier lang, ofzo. Whe, mijn mental picture is hilarisch. :D

Verder: Mja, ik heb hetzelfde. Ik ga dus fijn niets ontopic zeggen, me terugtrekken, en dan stiekem de reacties lezen. :D

ik had het ook altijd echt HEEEL vervelend!


alleen nu is het anders :) een vriend van een vriend van mij, hij was op zich wel leuk ik kende hem ook wel (wel eens mee gepraat) en op een feest stonden we opeens te zoenen, en nu met koninginnedag weer! Nu weet ik dat hij me leuk vind ik vind hem ook leuk, mr glukkig zijn we het stadium van 'de eerste zoen' al voorbij want op dat punt ben ik echt gewoon NERGENS!

het komt vast wel goed! mr echt advies heb ik niet! :S
xx

Ik was de hele dag vrij relaxed onder het idee dat hij me zou gaan (terug)bellen. Ik heb het er ook even met een vriend over gehad en ik voelde me er echt even goed onder en probeerde er van te genieten. Maar nu komt het moment toch wel heel dichtbij en opeens zit mijn hart weer in mijn keel..net ging de telefoon maar het was iemand anders en nu krijg ik mezelf niet meer ontspannen:o. Ik wil er van genieten maar dat is moeilijk als ik me zo verlamd voel, alsof ik iets verkeerd doe:D.
Mijn nieuwe mantra: relax relax relax relax relaxxxxx! ;)

Nou nou, je hebt het wel te pakken he!

Gelukkig maar, want deze debiliserende state of mind heb je gewoon nodig als je de eerste schreden op het liefdespad wilt zetten. Eerst moet je hersenactiviteit tot bijna nul gereduceerd worden, want anders kijk je wel link uit natuurlijk. Daarom is verliefdheid HE-LE-MAAL niet leuk in het begin. Je bent je 'cool' kwijt. Weg Fonzie. Een wauwelende idioot wordt je, en dat is zo irritant!

Je zou gewoon het aller engste kunnen doen wat er is, en dat is op een rustig moment hem recht aankijken en zeggen dat je smoorverliefd op hem bent geworden.

Alleen al om de opluchting kan ik je die move aanraden.

Als hij ook verliefd is op jou, is het vanaf dat moment kat in het bakkie natuurlijk, en niet alleen dat, dan heb je hem zojuist het meest fantastische moment van zijn leven bezorgd.

En als hij vanuit zijn tenen zegt dat hij ook op jou verliefd is, dan springt je hart je keel uit.


Doe nou maar.

Haha eerst maar eens aan jou: ik was blij verrast toen ik zag dat je had gereageerd want ik vind jouw replys altijd heel leuk en goed:)(y).

Ik weet alleen niet wat hij vindt, hoe hij het ziet. In feite hoefde ik niet bang zijn om hem te zoenen (100% zeker had hij teruggezoend) maar toch deed ik het niet. Ik weet niet of hij verliefd is en hoe serieus hij het meent. Ik weet niet eens hoe serieus ik het meen.. ik weet het helemaal niet.
Ik wil niet gekwetst worden. Maar zonder het risico om gekwetst te worden te nemen, kom ik natuurlijk ook nooit tot de echt leuke dingen:o. Ik weet het ook allemaal wel.

I liked Fonzie:(.

Hiiii, dat ken ik! Ik had dat vorige zomer met een jongen... hij zou me bellen en ik was echt ubergestresst, maar toen belde hij niet! Toen ging het gevoel wel weg en was ik pissed. Kreeg ik hem de volgende morgen vroeg aan de lijn, had hij door dingen niet kunnen bellen. Maar toen was de spanning er wel af :S

Hij heeft dus ook nog niet gebeld:(. Ik weet niet hoe laat hij thuis zou zijn en of zijn zus het heeft doorgegeven, maar ik voel me slecht(n). Ik wilde dat hij morgen meeging, om hem ook eens een dag mee te maken.. ik wilde het hem vragen.
Maar heb dus hetzelfde, hij belt niet. En ik de hele tijd met mijn mobieltje zeulen, beetje triest:o:D. Ik ga zo maar slapen. Nou:(.

Die muts is het natuurlijk vergeten. Nou, dan bel je hem morgenochtend toch weer?

"zullen we wat leuks gaan doen vandaag?"'

0fftopic: dankjewel voor het compliment.

Mja, hij had wel een of ander tournooi dus ik weet niet of hij al thuis is. Maar als hij me vergeet, laat dan maar:(.
Misschien dat ik hem morgenochtend nog wel bel, inderdaad. Ik heb nu nog een flintertje hoop, om 11 uur ga ik slapen en ook hem maar weer vergeten.

Sja ik werd dus hoe langer hoe verdrietiger:o. Zat vanochtend nog te peinzen of ik hem nog een keer moest bellen, omdat hij misschien niet had doorgekregen dat hij me terug moest bellen.

En toen belde hij net opeens:D! Toen ik ophing zat ik helemaal te trillen:o:p. Het is alleen wel jammer, want hij moet om 4 uur werken en kan dus niet mee. Hij vroeg nog wel of ik deze week thuiswas en donderdag kwam. En ik zei dat ik dacht van wel.

Hmm. Nou in ieder geval blij dat ie me toch heeft gebeld (y).

@ Morgan: dat had jij toch ook zo:o?

Hehehehe, dit is echt angstwekkend hetzelfde :D

Alleen had ik dat niet, want ik werd door mijn moeder wakker gemaakt. Het eerste dat ik hoorde: "Oh nee, maakt niet uit, ze vind het echt niet erg om wakker gebeld te worden door jou hoor!" En vervolgens kreeg ik die telefoon tegen mijn oor gedrukt. Ik was te niet wakker om erg te stressen :D

Pfoei, ik ben niet abnormaal..

Toch heel prettig om dan zo'n topic te lezen! Liefde is gewoon zo verdomd eng! Ik heb het alleen wel op een andere manier.. van te voren is er niks aan de hand, al kan ik wel weer even in paniek raken.. maar nu heb ik een vriend, heel vers, heel snel gegaan allemaal.. en doodeng vind ik het..

Ik weet alleen niet waar ik nu precies bang voor ben. Ik geloof niet dat ik bang ben gekwetst te worden, misschien wel om te kwetsen. Ik weet niet, het stomme is dat ik er eigenlijk van te voren al vanuit ga dat het misgaat, nja, dat is natuurlijk niet de meest succesvolle instelling :P

Echt advies heb ik dus eigenlijk niet voor je.. Je kan eigenlijk weinig meer doen dan het allemaal maar op je af laten komen, wees dan maar even in paniek en gestresst en bang.. Je moet je maar bedenken, eeuwig kan het niet duren..

Soms zou een handleiding bij je gevoel wel prettig zijn :S

Ik vind het ook fijn om te horen dat ik niet de enige ben die het allemaal maar eng vindt:). Ik voelde me een beetje alsof iedereen een cursus 'hoe om te gaan met liefde' gevolgd had en dat ik die per ongeluk had gemist ofzo:o;).
Maar ik laat het maar over me heen komen, tenminste ... dat ga ik proberen. Donderdag ga ik hem zoenen heb ik besloten:D.
Wel apart weer dat ik juist nu verliefd word, nu het eigenlijk niks meer kan worden omdat ik over een maand klaar ben en na de zomervakantie een paar honderd kilometer verderop ga wonen.
Maar zo ver wil ik niet vooruit kijken. Het is wat het is, en daar wil ik van genieten(y).

Ik hoop dat er iets gebeurd want nu zit ik de hele dag met een heel onrustig gevoel in mijn maag. Twijfel en gepieker.

Jaaa, ook weer herkenbaar, dat onrustige gevoel, de twijfel en het gepieker.. Maar ik weet niet, kheb er nu een gigantische rust doorheen gekregen (tegelijk ja) en precies zoals jij zegt.. Ik laat het allemaal maar gewoon over me heen komen en probeer er zoveel mogelijk van te genieten ipv al dat geanalyseer en alles..

Nou ja, heel veel succes donderdag! Let us know!

Oh, en dat met die cursus, het lijkt inderdaad wel zo.. Maar als ik echt goed om me heen kijkt vind iedereen het net zo ingewikkeld als ik.. maar zoals iemand heel wijs zei, Liefdje in je leven is dan wel ingewikkeld, maar op die manier word het tenminste niet saai :P

Hoe langer ik hem niet zie of spreek, hoe meer ik begin te twijfelen. Ik geloof er niet zo in, maar ik weet dat dat vooral aan mij ligt:o. Morgenavond zie ik hem weer... als er dan niets gebeurd, moet ik het maar een beetje gaan vergeten..hmm ben benieuwd (ook wat hij voelt).

hmmmm... dit is voor mij ook erg herkenbaar :)
ik ben volgens mij gewoon echt bang voor jongens, vooral als ik ze leuk vind... ik ben nu al 3kwart jaar enorm verliefd op een goede vriend van me en het is gewoon zenuwslopend....Sommige van mijn vriendinnen gaan echt zo makkelijk met jongens om , als we nieuwe mensen tegen komen zitten ze er diezelfde avond nog bij op schoot of iig vlak bij hem.. ik krijg al buikpijn bij het idee.... maare heel veel succes in ieder geval

Vanavond...:o. Ik weet het niet meer hoor, ik weet op t moment niet eens of ik wel verliefd ben:D. Maar als ik m zie weet ik dat wel:o..mja..ik kijk wel wat er gebeurt.

Oooh wat een anticlimax:o.

Hij belde me gisteren ziek op, dat hij niet kon komen... :(. Wel lief dat hij belde, aangezien het geen echte 'date' was. Maar we hebben een tijdje aan de telefoon gezeten (en dat terwijl we allebei niet van die bellers zijn, tenminste ik niet met jongens-die-ik-leuk-vind) en ik zei dat ik het jammer vond dat hij niet kwam, omdat ik ook niet meer voor de examens uit ga en opeens zei ik: "Anders kunnen we misschien wel een keertje iets afspreken?" Het was er uit voor ik het wist, alsof ik het gewoon tegen een vriendin zei:D, ik had het eerst niet eens door.
Hij vroeg of ik een hond had waarmee we konden gaan lopen, maar helaas...(voor de eerste keer in mijn leven dat ik wilde dat ik een hond had;)).
Toen ging ik hem nog heel lief beterschap wensen en zei: "misschien dat we elkaar nog wel een keer zien voor de examens". Hij klonk de hele tijd een beetje mat, maar toen zei hij opeens best enthousiast: "Ooh zeker! Ik ga je echt bellen!" :):)
Ik was toch nog even naar de stad gegaan met die vriendin die hem ook kent en ze vertelde een beetje over een gesprekje dat ze met hem over mij had gehad..was allemaal zeer bemoedigend:o. Wel leuk dus toch allemaal, alleen heel jammer dat ik hem niet meer heb gezien, want dat wil ik nu toch wel echt(y).
Nou moet ik weer wachten tot hij belt en daar kan ik niet tegen.. maar ik heb er wel vertrouwen in:). Alleen hebben we niet meer zoveel tijd, maar daar wil ik liever niet over nadenken.. Ik ben nu opzich wel relaxed (komt denk ik ook omdat hij niet tegenover me zit nu:D).. zelfs toen ik hem aan de telefoon had, kon ik wel een beetje normaal praten (hoewel ik wel zenuwen had).
Dus ik ben benieuwd.. dit verhaal wordt vast vervolgd:o (als het jullie tenminste iets boeit;)).

Sorry voor al de smilies ik ben een beetje labiel geloof ik:o;):D

Oh mij boeit het zeker, ik hang aan je lippen :P

Neej, kben nieuwschierig hoe het afloopt, maar ziet er goed uit in ieder geval! Misschien ook wel lekker dat het zo rustig gaat? Heb je een beetje de tijd over je angst heen te komen :P

Nou ja, komt wel goed, zo te lezen ;)

Dit is stukken beter dan GTST, dus please, keep us posted!

:D Ik zal m'n best doen om het voor jullie zo smeuig mogelijk te maken;)! Want dát is pas een goede reden om hem plat te zoenen:cool: ;) .

Leuke topic :) Herken het wel een beetje, niet dat dit mij allemaal is overkomen ofzo maar hoe jullie 2 in elkaar zitten.. komt allemaal best wel goed volgens mij :)

heheh idd :p dit soort topics op L&R zijn altijd leuk om te volgen (net zoals de beroemde vluchtig contact topic :D) en het geeft ook nog es hoop aan de mensen die met dezelfde problemen kampen... dus keep up the good work en hou ons op de hoogte :)

hoe zou het aflopen? :confused: *wacht in spanning*

Alsof je al weet dat hij nét heeft gebeld;). Maar het was zo'n warrig gesprek, bijna niet weer te geven. Ben een beetje in de war.. hij zei dat hij er heel vaak aan had gedacht dat hij me ging bellen (come on, het is 3 dagen geleden:rolleyes::D) en wilde vanavond wat afspreken en zei ook dat hij graag wat wilde afspreken:). Dat kwam me niet zo goed uit (zit hier verkouden en ziekig te wezen in m'n joggingbroek) en mag/ga voor de examens niet meer 's avonds naar de stad. Toen ik dat zei leek het opeens alsof we niets anders konden doen dan in de stad zitten..Ik stelde volgende week voor maar eerst kon dat niet en toen weer wel en toen wilde hij weer naar de film en toen wilde hij wachten tot na de examens maar toen ik zei dat drie weken duurde en ik daarna op vakantie ging, wilde hij toch weer eerder en zei hij dat ik hem moest bellen als ik dacht "nu wil ik iets leuks doen":D. Beetje vaaag allemaal, nog steeds geen afspraak gemaakt. Maar hij belde wel (terwijl hij niet van bellen houdt) en was lief, maar erg warrig aan het doen.

Hij belde wel vanaf zijn moeders mobiel omdat zijn moeder aan de telefoon was en hij geen zin had om te wachten:D.

Maar aan de andere kant hebben we dus nog steeds niks afgesproken.. :confused: Mja.

'k dan.. well done (y):)

uhm... wat precies:confused::D? Ik heb nog niks gedaan... behalve beetje met hem gepraat.

neuh maar niet de telefoon erop gegooid ofzo of smoesjes bedacht om er maar niet aan te hoeven geloven :)

Oh ok, dat is waar:). Nou voel ik me weer goed, bedankt:D.

Nu alleen nog hem weer bellen. Ik word er een beetje moe van;).

Ik ga hem morgen bellen en maar gewoon vragen of hij een film komt kijken. Beetje afgezaagd ik weet het, maar als het goed is vindt hij dat niet erg ;). Moet ook wel een beetje relaxed blijven.. zeker omdat ik hard moet leren voor mijn examens en een beetje ziekig ben. Wel vervelend, ik klink ook heel verkouden (echt zo'n neusstem nu) en heb best wel een loopneus enzo:D. Wat nou als dat morgen nog steeds zo is? Lekkere turn-on:o. Maar ik vind het ook stom om hem (daarom) niet meer te bellen. Hmm.

Ja, gewoon doen, hem bellen, afspreken... Koop neusdruppels, hou zakdoekjes bij de hand enzovoorts.. :D

Ik ga zo naar de stad en daar is hij waarschijnlijk ook:D!