relatie beginnen als je niet echt verliefd bent
 

Zou je dat doen? je vindt hem/haar wel leuk.. maar je bent niet verliefd.
Je weet dat hij/zij wel verliefd is op jou... zou je het aangaan en kijken of je het misschien wel wordt. of niet?

Waarom zou je dat doen? Niet voor jezelf, je bent niet verliefd. Voor de ander lijkt het me ook niet geweldig om een relatie te hebben die niet zo gek is op hem als andersom. Als je hem wel leuk vindt, kun je beter even afwachten en elkaar beter leren kennen. Misschien word je nog wel verliefd. Dit kun je denk ik beter van te voren uitvinden dan al binnen een relatie. Waarom zou je zo snel moeten gaan?


Ik vind het al moeilijk om een relatie aan te gaan met iemand op wie ik waarschijnlijk wél verliefd ben:o:D.

Dat gevoel komt erg bekend voor, iets te bekend... :rolleyes:

volgens mij ben ik met jou probleem nu bezig :( Tis echt niet handig, ten eerste kwets je die ander er onwijs mee en ten tweede ga je jezelf voor de gek houden, NIET DOEN!!!!

sucks, huh:o?

Nee... ik zou rustig afwachten of ik misschien toch nog verliefd word.

Heb ik wel eens gedaan ja... Kijken of mijn gevoelens zich misschien nog gaan ontwikkelen, om het niet meteen af te slaan zeg maar.. Als dat niet het geval is ben ik er snel klaar mee.

Zeker weten niet. Geen gevoel = geen relatie.

Als je goed met elkaar kunt opschieten, veel dingen samen doet, het knuffelen fijn vindt, het zoenen fijn vindt, alleen je bent niet verliefd is het geen probleem.

Verliefdheid is toch maar een tijdelijke chemische reactie die na verloop van tijd meestal verdwijnt. Als je een relatie aangaat in de 'nuchtere' staat is het gebaseerd op de werkelijkheid zonder roze wolkjes.

Ik vin het gemeen voor die ander. Die geef je eigenlijk een schijnrelatie met schijnhoop en schijnliefde!

Nee, dat komt toch uit ooit, en dan gaat de relatie kapot en zit de ander met een enorme emotionele klap opgescheept.

Dat zou ik zeker doen. Verkering/relatie is voor mij namelijk veel meer vriendschap dan zomaar iets heftigs waar je je helemaal instort en wat je na verloop van tijd altijd met een kater achterlaat. Sterker nog, ik wéét dat ik ook meer voor haar kan betekenen als ik 'nuchter' ben dan wanneer ik me halsoverkop ergens instort.

Als je de gehele relatie bouwt op alleen verliefdheid zal deze eindigen wanneer de verliefdheid eindigt... het is toch zeker niet essentieel dat je verliefd moet zijn, om een relatie te beginnen...
Goed, beide 'hetzelfde' voelen is dan wellicht begrijpelijker om een relatie 'te beginnen'- maar zeker niet essentieel... je mist dan de eerste maanden relatie met verliefdheid, maar het komt uiteindelijk op hetzelfde terug... een relatie waarin je elkaar kan vertrouwen, troosten en liefhebben of dat nou mét of zonder verliefdheid begon... ;)

Een vriendin van mij begon eens een relatie met een jongen die stapelgek op haar was, maar zij voelde eigenlijk niks voor hem op dat moment behalve vriendschap. Maar omdat hij zou graag wou, heeft ze het toch maar geprobeerd en nu zijn ze al een jaar gelukkig samen, voor haar d'r langste relatie ooit. :D

nee, das lullig voor die ander!

Meestal begin ik een relatie als ik verliefd aan het worden ben.
En tijdens de relatie worden de gevoelens alleen maar sterker.

Ik heb het wel gedaan, en dat was geen succes..

Zoals al gezegd is, je kwetst de ander ermee en houdt jezelf voor de gek. Ik kan dat gewoon niet op die manier, ik vind iets met iemand hebben en wel verliefd zijn al eng en moeilijk genoeg.

Ik heb het ook gedaan, en ik heb mezelf beloofd dat nooit weer te doen, voor hem en mijzelf. Als je al denkt dat je met een kater uit een relatie-met-verliefdheid komt, nou, probeer dan dit eens. Het leidde echt tot ruzie en heel veel pijn aan beide kanten. Het is gewoon niet eerlijk voor jullie allebei als je dit doet.

Behaaaalve als je dus verliefd wordt als je de relatie begint... maar alleen als je zeker weet dat dat gaat gebeuren... dus in mijn geval gaat dat niet door. En dan vragen mensen ook nog waarom ik geen verkering heb, al zo lang. -_-

ik hoor altijd van die gastjes van 16 die hebben opeens met een meisje..en na 2 weken is het alweer uit...waar slaat dat nou op?
ik heb nog nooit een relatie gehad..ik wacht wel totdat ik een meisje tegenkom waar ik helemaal gek van ben..en verliefd ja..

Hier ben ik het mee eens: ik zou wel een relatie aan willen gaan als ik twijfelde of ik diegene nou heel errug leuk vind of dat ik echt verliefd ben. Soms is het verschil voor mij bijna niet merkbaar en dan kan het dus wel
Ik zou het misschien dus wel doen, hoewel ik me zelf ontzettend kut zou voelen als een jongen dat bij mij zou doen. Dus ik weet van mezelf dat het niet eerlijk is tegenover de ander, maar toch wil ik het voor mezelf proberen

nee ik zou het niet kunnen dan doe je zo'n jongen opzettelijk pijn en het zou toch uiteindelijk niets worden

heb et wel ns gedaan.. het kan goed 'outturnen' (je word nog verliefd oid) maar ook juist niet... weet waar je aan begint.

Nee, dat zou ik niet doen. Een beetje rotzooien met elkaar zou wel kunnen, maar een relatie zonder dat je verliefd bent niet. Daar komt gewoon veel bij kijken en gevoel is daarin erg belangrijk. Als je niet verliefd bent, is "het" gevoel er ook niet en dus is een relatie zinloos. Daarnaast zou je misschien de persoon kunnen kwetsen met wie je een relatie aangaat. Hij of zij kan wel verliefd zijn en diegene zul je alleen maar pijn doen als jij niet verliefd bent...

Om heel eerlijk te zijn; ja. Als ik het fijn vind om bij hem te zijn, als ik met hem kan praten en lachen. Ja dan kan ik dat wel.

:o :o

Maar als hij wel heel erg verliefd is op jou, ga je je dan niet schuldig voelen enzo? Ik bedoel, dan moet je toch bijna tegen em gaan liegen? Of zeg je gewoon dat je niet verliefd op hem bent en is het dan maar aan hem of hij het dan wel of niet wil?


Ik heb namelijk echt enorme spijt van de keer dat ik dat heb gedaan, 3 maanden iets met hem gehad.. En achteraf heb ik hem zo'n pijn gedaan terwijl dat eigenlijk onnodig was..

Euhm nee. Ik weet niet wat het is, maar ik zou me er niet schuldig over voelen. Niet zo dat ik met elke willekeurige jongen een relatie aanga, daar niet van :) Hij moet wel speciaal voor me zijn.

Ik klink weer ontzettend egoïstisch...

Nee hoor. Ik kan het me wel voorstellen (ik heb het zelf toch immers ook gedaan), ik vind de pijn die het hem achteraf deed het alleen niet waard uiteindelijk. Maar goed, het kan natuurlijk ook goed gaan, je kan alsnog verliefd worden of wat dan ook.

Op zich mensen in eerdere reacties ook wel gelijk, het is maar een chemische reactie die toch weer over gaat. Mja, kweetniet.. Wel verliefd zijn vind ik toch een stuk leuker (alhoewel ook een stuk enger)

nou.. bij mijn ex was ik in t begin niet egt verliefd en heb tog wat met m genomen. uiteindelijk bleek t t beste wat ik kon doen. want ik heb 14 topmaanden met die gozer gehad en was stapelgek op hem. en hij op mij.

Ik heb het ook gehad...echt ontzettende spijt van nu... Bij hem was het liefde op het eerste gezicht zo ongeveer (daar geloof ik sowieso al niet in), ik was eigenlijk alleen maar gevleid dat hij me leuk vond (1e vriendje, laag zelfvertrouwen etc.) dus ik dacht, ik kan het toch proberen. Nou, ik werd gek van mijn gepieker en het feit dat ik mezelf voor de gek aan het houden was. Ik was mezelf als het ware aan het dwingen :eek: op hem verliefd te worden. Dan ben je echt verkeerd bezig. Dat besef ik nu ook wel, ik heb er veel van geleerd. Dit nooit meer. Het ging vanzelfsprekend ook niet lekker, daarbij kwam dat ik zijn zoveelste vriendinnetje was, dus ik kreeg ook nauwelijks tijd om aan de situatie te wennen. Uiteindelijk heeft hij het na 2 maanden uitgemaakt, ik kon het echt niet. Ik ben nog nooit zo opgelucht geweest. Ik heb sindsdien geen contact meer met hem, ik heb hem ook nooit verteld hoe het van mijn kant nou eigenlijk zat en dat wil ik hem ook liever besparen. Ik kan het je dus niet aanraden, maarja, iedere situatie is natuurlijk verschillend en het is maar net hoe je met elkaar omgaan. Ik denk dat het in principe wel zou kunnen werken.

(ik zat op het moment dat dit speelde net 2 weken op kamers, nieuwe stad, nieuwe studie, hij was de enige die ik kende)