nachtmerrie
 

de laatste dagen heb ik steeds nachtmerries. over dingen die vroeger zijn gebeurt en dingen die ik denk dat zijn gebeurt, maar niet echt zijn gebeurt. wat kan ik hier tegen doen.

Misschien dat je het verleden nog niet hebt afgesloten. Je zou er eens over kunnen praten met mensen en misschien 'niet gewilde' herinneringen terug kunnen halen. Het voor jezelf gaan afsluiten als dat het is.

Heb je die nachtmerries vaak/lang?

soms heb ik tijden dat ik nachtemerries heb.

Ik denk dat dromen/nachtmerries jouw gevoel weergeven van hoe jij je voelt. Ik denk nogmaals dat je iets moet verwerken wat in het verleden is gebeurd. Dit kun je doen door erover te praten, eventueel via een psycholoog. Je zou het ook voor jezelf kunnen opschrijven als dat oplucht.

als je die dromen nou bijvoorbeeld eens op schrijft en alle gebeurtenissen van het verleden ook, en dan kijkt of het overeen komt ofzo.... ?? misschien een idee...

eerst heb ik veel nachtmerries gehad, toen een tijdje niet meer, maar nou komen ze weer trug...
waarom heb ik geen id... misschien door stress ofzo... t gaat wel over iets wat ik heb meegemaakt, maar dat is nou al een tijd geleden dus ik snap niet echt waarom ik ze nog heb...
verder zou ik niet weten wat je dr tegen kan doen... ik denk nix, want als je droomt, komt je onderbewustzijn naar boven en daar kun je nix aan veranderen...

@ angel_87 & fiepje

ik schrijf dit naar jullie allebei omdat ik net lees dat fiepje er ook last van heeft.
Waarschijnlijk schrijf ik weer helemaal niks zinnigs op (echt weer wat voor mij) maargoed...

Zoals al vaker is gezegd zijn er bij jullie waarschijnlijk allebei dingen in het verleden gebeurd die niet helemaal verwerkt zijn.
Je dacht er niet meer aan, vond het toen misschien niet belangrijk, of het was toen zo iets groots dat je het slechts gedeeltelijk verwerkt hebt, en dat het andere gedeelte nu komt.
In dat geval moet je het goed voor jezelf ordenen.
WAT zijn de dingen die gebeurd zijn?
HOE dacht ik er toen over?
HOE denk ik er nu over? en zit daar verschil in met toen?
Denk ook eens na of je er toen over hebt gepraat enz.

Je moet het in ieder geval niet negeren.
psychologen kunnen je volgens mij, als je het zelf niet kan, hier ook mee helpen (of zijn dat psychiaters?)
veel suc-6 ermee iig.

kus! en knuffol! wendy

Ik sluit me eigenlijk aan bij wat iedereen hier al zegt. Schrijf je dromen eens op, zoek mensen met wie je erover kunt praten enzovoorts.

Blijf er in ieder geval niet mee zitten als het je een naar gevoel geeft, maar doe er iets mee!

Dromen, die kun je niet stoppen, heb je nodig... dus daar moet je niet aan denken om ze te stoppen, ik begrijp dat ze soms vervelend kunnen zijn, maar je zou kunnen uitzoeken wat ze voor jou betekenen. Wat jij er bij voelt als je ze hebt, en niet naar mensen lopen die allemaal woorden in je mond gaan leggen, opschrijven is wel een goede methode, maar moet je dan wel doen als je net wakker wordt, als je dat niet doet ben je misschien zoals de meeste mensen het grootste gedeelte van je droom na 8 seconden alweer vergeten...
ikzelf vergeet mijn dromen meestal, dus ik zou niet weten of ik ze vaker heb gehad, ik slaap ook heel slecht en wordt vaak nogal onrustig wakker met een klotegevoel, waarschijnlijk van een droom ofzo, maar die ben ik dan weer vergeten, heb ik misschien maar geluk mee... maar kan me voorstellen dat je er mee zit

ik heb er toen over gepraat met een maatschappelijk werkster en nou loop ik al een jaar ofzo bij een psyg... ze weten wel dat dat is gebeurd, maar ik praat er niet veel over omdat ik dat niet goed kan, praten over me problemen... ik durf er niet over te praten... ik ben bang dat ze mij een aansteller vinden omdat het al lang is geleden en ik wil niet zielig gevonden worden omdat ik er soms nog wel mee zit...
ik weet wel dat t beter is als ik dr over praat, maar ik weet niet of ik dat wel kan... zoals ik pas nog een topic heb gehad, over een stem in mijn hoofd, waar ik een afspraak voor had, toen wassut ook heel moeilijk om er over te praten... dr zullen wel meiden zijn die snappen wat ik bedoel...
maar bedankt voor je advies, en ik zal kijken of ik er over ga praten..

eej meissie.
Natuurlijk zijn er meer meiden die moeilijkheden hebben met praten. Ikzelf ook heel lang gehad.
Maar juist omdat ik niet praatte, niet uitte wat ik dacht en voelde, werd het een groter probleem voor mezelf... Ik ging het, zacht gezegd, op mezelf afreageren.

Je psych zal het niet gek vinden, hoe dan ook niet!!
Daar ben ik echt 100% zeker van.
Er zijn mensen van 60 of 70 die met hun problemen uit hun jeugd naar een psych gaan, dus probeer je ajb niet te schamen.
Doe het anders stapje voor stapje?!

-xxx-

mjah ik reageer t ook op mezelf af.... ik weet dat dat niet goed is... en t is een soort van verslaving gworden voor mij... misschien moeilijk om uit te leggen maar meiden en jongens die automutileren snappen denk ik wel wat ik bedoel...

maar ik kijk wel wat ik doe... ik ga iig eerst proberen die stem aan te pakken en dan zie ik wel verder... thnx *knuff*