stress
 

heeft niemand hier last van?
ik ontzettend. het lijkt alsof het me opvreet van binnen, ik kan er niet meer tegen. sociale stress, acedemische stress, economische, vanalles.
vooral op school, ik KAN het gewoon niet, ik werk me 3 keer in het rond en ik krijg er niets voor terug. ik zit wel eens voor me boeken en er gaat NIETS naar binnen!!!
ik heb van die momenten wanneer ik gewoon uitbarst, wanneer ik alleen maar aan mijn haren kan trekken en kan huilen van de verdriet en de pijn, en ik denk nergens anders aan dan wat voor een mislukking ik ben. Het enige wat ik doe is huilen, huilen, huilen, en nog meer huilen
Ik probeer zo hard om iets van mijn leven te maken, maar ik ben gewoon niets. alles wat ik probeer heeft alleen maar nare consequenties, ik krijg nooit een beloning voor iets.
en ik heb het gevoel alsof ik TEVEEL doe, waarom krijg ik dan nooit iets terug. behalve verdriet en frustratie en pijn.

heeft niemand anders zo erg last van enorme stress dat ze het gewoon niet meer in hun kunnen houden, dat ze gewoon uitbarstingen hebben?
ik voel me zo ellendig

Ik heb zelf nooit zo erg in de stress gezeten, ik weet niet.. ik heb altijd het idee van alles komt wel op zn pootjes terecht met dingen die af moeten en dergelijke (soms benk zelfs iets té laks)..

Mja, misschien zou je eens naar de dokter kunnen gaan? Klinkt misschien stom maar die zal je vast wel wat tips kunnen geven of iets dergelijks..

Wat voor opleiding doe je dan eigenlijk nu? Ik bedoel, is het misschien een beetje te hoog gegrepen dat een lager niveau of andere opleiding beter is voor jou?

stress leer je aan, dus kan je ook weer afleren...

waarom stress je eigenlijk??? omdat je iets niet op tijd af hebt, omdat je een keer een slecht punt haalt... omdat het zo veel is... dat maak je er zelf van... het is erg frustrerend, maar ga voor jezelf bekijken wat er echt belangrijk is...
de echt belangrijke dingen in je leven... zoek die en denk daaraan... zorg dat die goed lopen en de rest komt er wel achteraan...

gewoon niet de echt belangrijke dingen uit het oog verliezen...

mjah, ik heb ook wel eens van die uitbarstingen, dan doe ik opeens onwijs lullig tegen iedereen en wil alleen nog maar huilen. heb ook al een keer jankend in de pauze op school door de gangen gelopen, en mn vriendinnen zich maar afvragen wat er in godsnaam met me was, ik was het opeens zo zat en iedereen die maar aan mn kop liep te zeiken.. glukkig waren mn vriendinnen wel heel lief toen.. en ut gaat nu wel wat beter, maar die uitbarstingen hebik nog steeds.. meestal 's avonds, dan komt de hele dag op me af eigenlijk en word ik bijna depressief, glukkig heb ik hele goede vrienden die me dan daar altijd wel weer uithelpen, maar het gevoel van, ik zie het even niet meer zitten, blijft wel...

probeer te ontspannen en rustig te blijven en denk aan de leuke dingen van je leven.. het werkt echt!!
sterkte!

Ik heb best vaak stress voor school, dat ik alles niet op tijd af krijg enzo. Maar dat is eigenlijk altijd mijn eigen schuld, ik stel namelijk alles uit tot het laatste moment. Maar ik vind stress meestal wel fijn (fijn? ja fijn! :)), omdat ik dan veel beter dingen in me op kan nemen. Ik ben dan in plaats van minder geconcentreerd, juist veel beter geconcentreerd, omdat ik weet dat het op dat moment MOET en dat ik het niet meer uit kan stellen...

dankjullie wel voor de reacties:)

[QUOTE]muziekvlinder schreef op 05-05-2003 @ 20:26:
[B]

heeft niemand hier last van?

Waarschijnlijk hebben genoeg mensen hier last van, ikzelf ook ja, maar niet in die mate als dat jij het hebt.

ik ontzettend. het lijkt alsof het me opvreet van binnen, ik kan er niet meer tegen. sociale stress, acedemische stress, economische, vanalles.
vooral op school, ik KAN het gewoon niet, ik werk me 3 keer in het rond en ik krijg er niets voor terug. ik zit wel eens voor me boeken en er gaat NIETS naar binnen!!!

Ik begrijp (jammer genoeg) wat je bedoeld.
Ik heb het niet met alle schoolvakken, gelukkig niet zeg.
Maar bijvoorbeeld voor wiskunde, ik kan er zo lang voorzitten als ik wil, een voldoene haal ik nooit... Ik mag van geluk spreken dat ik een 5 sta... Dat zegt iedereen ook, je staat toch een 5? en de rest is toch okayy, je gaat wel over, blabla... Maar ze begrijpen niet dat ik weet ik hoelang erop heb gewerkt en om vervolgens weer een 4,7 terug te krijgen, nou fijn....
Ik vind dat al supervervelend, dus ik kan me vreselijk goed voorstellen dat jij je rot voelt!!


ik heb van die momenten wanneer ik gewoon uitbarst, wanneer ik alleen maar aan mijn haren kan trekken en kan huilen van de verdriet en de pijn, en ik denk nergens anders aan dan wat voor een mislukking ik ben. Het enige wat ik doe is huilen, huilen, huilen, en nog meer huilen

Het lijkt alsof ik het zelf heb geschreven.
Over het geval van schoolwerk, welk niveau doe je op het moment? Ben je al eens blijven zitten, denk je dat zittenblijven slecht voor je zal zijn, of anders een niveau lager?

Ik probeer zo hard om iets van mijn leven te maken, maar ik ben gewoon niets. alles wat ik probeer heeft alleen maar nare consequenties, ik krijg nooit een beloning voor iets.
en ik heb het gevoel alsof ik TEVEEL doe, waarom krijg ik dan nooit iets terug. behalve verdriet en frustratie en pijn.

Om te beginnen, je bent WEL iets. Iedereen heeft zijn kwaliteiten en zo ook jij. Misschien krijg je al die rotvakken niet in je hoeft, maar kan je heel goed tekenen, sporten, knutselen, mensen helpen, noem maar op!!!
Ik weet niet wat er verder nog speelt, behalve school, maar is het een idee eens met een maatschappelijk werker over van alles te praten, het allemaal eens op een rijtje te zetten, niet voor ons, maar voor jezelf, en dan aan alles, stap voor stap te gaan werken?

heeft niemand anders zo erg last van enorme stress dat ze het gewoon niet meer in hun kunnen houden, dat ze gewoon uitbarstingen hebben?
ik voel me zo ellendig
Helaaas heb ik er last van, maar niet echt van school.
zit meer in de stress met mezelf vaak.
Wat ik niet op een bepaald goede manier uit...
Gaat nu wel beter trouwens!

nou, dit was weer zeer onnutig...

kus en knuff!! Wendy

Bij mij was et zo erg dat ik vrijwel niet meer kon functioneren...bij het minste of geringste begon ik al te schelden en te slaan op voorwerpen..nooit mensen (crashende computer was al genoeg voor een vliegende muis of een kapotte keyboard)
Ik ben toen naar een Haptonoom gegaan, en een psych om al die stressige rotzooi uit mn lichaam te rossen....

Je moet er iig wat aan doen...de dokter kan je adviseren of je hulp nodig hebt (op een bepaald moment kán je het zelf nl niet meer oplossen)
Sinds ik onder behandeling ben geweest, ben ik een nieuw mens...en geloof me..het is heerlijk.

Daar heb ik meestal wel last van. Ik word er helemaal gek van.Maar het is de laatste tijd wat minder geworden...het is echt heel erg, maar wat echt helpt is als je het aan iemand egt verteld ,persoonlijk.
Dat heeft mij ook geholpen voor het grootste deel

ik heb genoeg dingen meegemaakt die me stress hadden kunnen opleveren, maar ik hou mijn emoties erg oppervlakkig en probeer mij zoveel mogelijk alleen bezig te houden met mijn eigen emoties (als iemand verdrietig is, zorg ik dat ik positief blijf en niet ook verdrietig word)

als je namelijk de emoties van anderen ook probeert te verwerken (wat bijna iedereen doet), draag je hun stress dus ook mee, en dan gaat het snel

ja, soms heb ik het wel maar t kan ook gezond zijn, nu als het echter zo erg is.. k heb t ook nu, kan al nachten niet slapen omdat ik in mn onderbewustzijn met vanalles bezig ben... schijnt dat af en toe een luchtje scheppen heel erg helpt maar echt genieten dan... of s weggaan met vrienden of vriendinnen dan vergeet je die even...