Etische visie scheiding Jodie en Mary
 

Wat is jullie ethische visie op de gedwongen scheiding van de britse siamese tweeling: Jodie en Mary??

zou je een link kunnen plaatsen, ik weet namelijk niks van deze gedwongen scheiding?

Sterft er dan één van de twee? Anders lijkt het me geen probleem: met z'n tweeën aan elkaar leven lijkt me niet zo'n pretje.

De ouders wilden liever dat ze allebei stierven, hè?

Dus de ethische visie op het scheiden van een siamese tweeling waarvan Jodie (of Mary?) alleen kans op leven had ten koste van haar zusje?

Of de ethische visie op het besluit van de rechters die tegen ouders' wens ingaan?

De scheiding was onterecht, de ouders hadden waren hier tegen en de wil van de ouders vind ik vaak zwaarder tellen dan de wil van het kind. Kijk naar de personen die er nadeel aan hebben: kind word gescheiden: ouders zijn vanzelfsprekend niet erg blij, kind hoogstwaarschijnlijk ook niet. Kind sterft, ouders rouwen. Volgende poging beter.

Hier ben ik het niet mee eens. Ik vind de mening van ouders niet echt zwaarder tellen als die van mensen die jarenlang daarvoor gestudeerd hebben. En trouwens, hoe vaak ben je het zelf een niet met je ouders eens? Waarom neem je aan dat het kind ook niet gelukkig kan zijn? Ik denk niet dat het erg prettig is om met twee mensen aan elkaar te leven; ikzelf zou dit nog geen week volhouden, laat staan een heel leven. Dat overlevende kind heeft nu tenminste nog een toekomst! Hoe stel jij je voor dat deze later een baan hadden moeten krijgen? Hoe stel je je hun studie voor? Dan heb ik het nog niet over de kans dat de een naar VWO moet en de ander naar HAVO :eek: . Dat levert alleen maar problemen en traumas op. Ik kijk liever naar de personen die er voordeel bij hebben: het kind zelf, en dat is het belangrijkste.

Dit klinkt mij niet zo bekend in de oren. Overleefden die kinderen nou allebei? Zouden ze kunnen overleven als ze aan elkaar vast waren blijven zitten? Hoe oud waren ze? Wat wilden ze zelf?

Dit is mij een beetje onduidelijk...

't Was een parasitaire tweeling, de één was afhankelijk van de ander. Ergens in 2000 zijn ze operatief verwijderd waarbij één van de twee de dood vond. Volgens mij waren ze nog geen half jaar oud.

Had men ze dan niet beter aan elkaar kunnen laten zitten?

Dat is ook wat de ouders wilden, ze gaven de voorkeur aan een sterfte van beide kinderen. Mary had namelijk geen hart- en longfunctie en teerde bij haar zusje.

O, dan hadden ze beide dood gemoeten? Nou; als ouder zou ik dat heel moeilijk vinden, maar ik vind wel dat de beslissing van de ouders dan gerespecteerd moet worden...

De ouders wilden liever beide kinderen dood? :eek: een beetje een rare beslissing vind ik. Ik vind niet dat je dan een van de kinderen haar recht op leven mag ontzeggen. Als ouder ben je wel de baas over je kind, maar niet de eigenaar, en je mag al zeker niet (vind ik) beslissen of dit kind dood moet. Ik vind het goed dat de rechters dit kind wel nog een toekomst gunden...

Whitey, ze zouden niet aan elkaar leven: ze zouden beide sterven (als ik de eerste posts goed begrijp). Maar ik zie aan je laaste post dat je het zelf nu ook zag:). Een kind leeft ook niet al te vrolijk (waarschijnlijk heel wat littekenweefsel en andere lichamelijke klachten) en de ouders al helemaal niet. Drie levens nutteloos verpest ipv van twee kinderen te laten sterven op een natuurlijke manier.
Wij denken onderhand dat wij mogen beslissen over dood en leven, en natuurlijk mogen wij dat wel: tot op zekere hoogte. Maar geen wetenschappelijke theorie noch geloof zal dit goed keuren denk ik.

Ik vind het wel terecht dat die tweeling gescheiden is. Op zo'n jonge leeftijd moet je ze niet allebei laten sterven. Ik denk ook dat het voor de ouders geen eerlijke keuze is om ze te laten kiezen om een kind in leven te laten. Ik zou zelf ook of allebei laten leven, of allebei laten sterven. Geen enkele ouder zou zo'n keuze moeten hoeven maken.

Tegenover het overlevende kind, die in dit hele verhaal toch de belangijkste is, vind ik een scheiding de juiste beslissing. Ik denk ook dat de ouders op lange termijn deze beslissing wel zullen begrijpen en misschien wel blij zullen zijn dat ze toch nog een kind over hebben.

En jij denkt dat het leven van de ouders van deze tweeling niet grotendeels wordt verpest als hun beide kinderen na een half jaar leven ter dood worden gebracht?
Ik vind het een moeilijk probleem. Als ik de helft van zo'n tweeling was, zou ik in elk geval wel willen proberen te leven. En als dat niet zou gaan... misschien kun je beter wachten tot de kinderen daar zelf een stem in kunnen hebben?
De ouders mogen zo'n beslissing niet zomaar nemen. Ik weet niet hoe het in dit geval zat, maar het zal maar ouders betreffen zonder verstand van zaken.

Waarschijnlijk hebben ze het er erg moeilijk mee. Maar nog moeilijker is dat ze nu weten dat ze zelf niets er over te zeggen hebben. Ze namen een beslissing, die echt afschuwlijk moeilijk is, en die word genegeerd.
Het kind wat blijft leven zit waarschijnlijk met getraumatiseerde ouders, met littekens (dat weet ik niet zeker, maar neem ik aan).

Stel je voor dat de kinderen zelf mochten kiezen?? Wat zouden ze kiezen? welke zouden ze ter dood veroordelen? Stel de kinderen zijn 5 jaar? Laat je dan gewoon eentje afslachten door een paar dokters??

Het is inderdaad stom dat de artsen de mening van de ouders negeren. Ze kunnen proberen hen te beïnvloeden, maar niet domweg hun zin doordrijven.
Nu kan ik me niet voorstellen dat die ouders er niet het beste van proberen te maken, en hun kind, dat, als ik het goed begrijp, in leven is gebleven, een toch nog prettig leven te bezorgen.

De kinderen kunnen ook ervoor kiezen aan elkaar te blijven leven. Eigenlijk vind ik dat het rechtvaardigst. Het is misschien een beetje lastig, soms, maar onmogelijk is het niet. En je hoeft tenminste niet iemand, of twee personen, onnodig te laten sterven.

Ik weet niet, de keuze is eigenlijk: of allebei sterven, of iemand een toekomst gunnen, dat is zo zwaar, want wat tjaslon zei, de ouders blijven met littekens zitten, het is een zwaar moreel dilemma, maar dan kun je denk ik toch beter scheiden, en eentje laten sterven, om toch een toekomst te hebben voor een kind, anders is het echt geen leven, hoe hard dat ook klinkt.