Waarom zo onzeker als ik een relatie heb..?
 

Ik heb sinds 2 weken weer een vriend echt een schat van een jongen.
Hij geeft echt veel om me en doet alles voor me zodat ik maar lach tis gewoon echt een scheetje.

Maar altijd echt altijd als ik een relatie heb ben ik bang om hem kwijt te raken of wordt ik ineens heel jaloers om niets.

Vandaag hadden we een beetje mot omdat een irritant buurjongetje (een manneke van 10 dat verliefd op me is) rare dingen liep te zeggen en steeds tussen onsin kwam staan terwijl we aan het praten waren. (klinkt misschien stom maar dat jongetje ging echt te ver) toen werd mijn schatje boos dat het eindigde dat dat ventje jankend wegliep. en toen werd mijn lieverd een beetje boos op me omdat ik gewoon tegen iedereen aardig en lief ben ook tegen dat jongetje terwijl die zo irri is, tja dat is ook niet goed van me en william (me vriendje) wordt daar jaloers van en ik begrijp dat heel goed, zou ik ook zijn. nou na lang praten en boos zijn zei hij dat we beter morgen konden praten omdat hij dan rustig was en ikke ook.
ik vroeg hem waarover te praten, over ons, dingen die ik je wil vertellen, over wat er net gebeurt is wat ik nooit meer wil hebben.
Ik zeg van ja wil je het uitmaken dan? hij zegt nee natuurlijk niet je bent mijn baby-girl mijn boo, ik hou van jou en wil je ook niet kwijt ik doe alles om je blij te zien. Maar ik kan nu gewoon iet praten want dan komt er alleen maar shit uit.
Ik heb hem toen vertelt datik bang was dat ik hem kwijt zou raken toen zei hij van ga lekkern aar binnen doe iets leuks voor jezelf en denk niet te veel na, dat doe ik wel, morgen praten we.
Ik houdt van je.

Nu ben ik wel wat minder bang dat het uitgaat, ( ik heb het verhaaltjen u kort vertelt) Want ik weet wanneer hij oprecht spreekt en morgen gaan we gewoon goed praten over elkaar, met elkaar. zoals hij zei, vanaf morgen beginnen wij een nieuw leven, samen!
MAar ik vraag me af, waarom ben ik daar zo bang voor terwijl het overduidelijk is dat hij me neit zal verlaten en ik hem ook niet.

Komt het doordat mijn ouders vroeger gescheiden zijn?
Komt het doordat mijn moeder pas is overleden??
Ik zoek naar redenen en om het op te lossen maar ik kom er niet echt uit...

Ik ken dat wel,

Ik heb een keer een vriendje gehad dat vreemd is gegaan en dat heeft me zo onzeker gemaakt dat ik altijd bang was een vriendje kwijt te raken.
Ik denk dat dat gewoon iets is waar je mee moet leren leven en op ten duur zal dat minder erg zijn.

en wat betreft dat je ouders zijn gescheiden en je moeder net is overleden, dat kan er best wel mee te maken hebben dan je last hebt van verlatingsangst.

misschien dat dat met mij ook een rol speelde want mijn vader was toen ook net overleden.

ik was zelfs zo bang mijn toenmalige vriendje kwijt te raken dat ik geeneens ruzie durfde te maken en nooit tegen hem inging met iets, ik weet nog goed de eerste keer dat we ruzie hadden dat ik hem dezelfde vraag stelde als wat jij bij je vriendje hebt gedaan, of ie het uit zou maken.

wat heel belangrijk is dat je dit aan je vriendje verteld dat je onzeker bent en bang bent hem kwijt te raken dan kan hij daar ook rekening mee houden.

hij zei zelf al maar dat was gisteren ofzo, jij bent nogal onzeker he, hoe komt dat?

Gewoon zomaar zeitie dat, en hij heeft gelijk ook (die jongen heeft ongelofelijk veel mensenkennis) Hij zegt das nergens voor nodig meisje dat je dat bent.
Majah Ik weet ook wel heel erg lelijk ben ik niet en volgens mij ben ik best een aardig meisje, maar ik ben gewoon zo onzeker en dat is niet goed voo rme, moet ik veranderen maar zou niet weten hoe.

Ik haat het dat ik nu niet bij hem ben, maar hij heeft wel gelijk dat er dan alleen maar shit wordt gezegt en morgen niet.
Godsamme ik wou dat ik die angst niet had dan wast ammel veel makkelijker.
Begrijp me niet verkeed als ik bij hem ben voel ik me zo goed en hij ook maar al sik hem neit zie dan krijg ik da gevoel en da hebk ik nou ook. Hij weet dat maar hij zei, denk niet na, dat doe ik wel voor ons 2en, ik hou van je en ik wil je niet kwijt

En dat stelde me wel gerust, en dat is de reden dat ik nu niet aan het ijsberen ben

ik denk toch dat het op ten duur wel minder wordt, als jullie relatie langer duurt dan zie je wel in van dat ie je niet zomaar in de steek laat.

maar even een vraagje waaraan is jou moeder overleden?

dat kan er ook mee te maken hebben, met die verlatingsangst zegmaar, want wanneer je geen tijd hebt genomen om afscheid te nemen en ineens is diegene er niet meer.
iemand die ziek is dan weet je het.

mijn vader is aan een hartaanval overleden plotseling en ik merk dat ik daar nu nog last van heb dat het zo plotseling is gebeurt en dan bedoel ik dat ik bang ben mensen kwijt te raken.

hartinfarct precies 3 maanden geleden, heel plotseling want ze was niet ziek

pcs hetzelfde dus,

de psycholoog van mijn moeder die had verteld dat het heel vaak zo is dat je dan last hebt van verlatingsangst.

als je zin hebt om met iemand te praten over msn dan voeg ik je wel even toe want ik weet wel hoe je je voelt, ook als is het bij mij 2,5 jaar geleden.

ik had het daarvoor ook wel, maar nu is het erger kan goed zijn dat het ermee temaken heeft ja
amneshia@hotmail.com

Uitmaken, je bent nog niet aan een relatie toe.

"hij zegt nee natuurlijk niet je bent mijn baby-girl mijn boo"?

Zodoende.

Volgens mij ben je boterverliefd. Niets meer, niets minder.

Je hebt twee weken iets en hij begint al over "houden van". Vind je dat niet een beetje vreemd? En vind je het niet nog vreemder dat hij jouw leven op een dusdanige manier probeert te beïnvloeden dat jij niet meer kunt doen wat je wilt en dat het jouw verantwoordelijkheid wordt om bepaalde situaties te voorkomen?

Je bent 17. Geniet van het leven. Ga uit met die leuke jongen. Ga naar bed met hem. Heb lol. Maar ga alsjeblieft geen relatie aan waarbij je na twee weken over "houden van" spreekt en elkaar volledig claimt. Uit ervaring kan ik je vertellen dat zoiets na een tijdje helemaal verkeerd loopt en zonde is van je liefde, energie en tijd.

Weet je wat het is ik ben gewoon smoorverliefd
Ik ben altidj al onzeker geweest als ik een vriendje had bang dat het over zou gaan dat heeft wel met iets uit mijn verleden te maken ben ik een aantal maanden terug al achter gekomen.
MAar ik denk nu zo van de tijd zal het bewijzen en ik porbeer me nergens druk om te maken en alleen maar te genieten van wat ik nu heb.

(ik ben nu een beetje in de wolken, na een hele fijne avond ;) )