Vader van vriend overleden..
 

Ik weet niet of er hier al een topic over is geplaatst, en of het hier wel hoort maar ik wou graag wat advies..

Afgelopen dinsdag is de vader van een goede vriend van mij overleden. Plotseling was het, ook al had hij (2mnd bekend) nierkanker. Hij was al twee keer geopereerd en dit zou de derde en laatste keer voorlopig zijn. Daarna zou hij gaan revalideren om zijn spieren weer sterker te maken.
Helaas is hij overleden tijdens die operatie door teveel bloedverlies.. complicaties dus.

Aankomende zaterdag is de begrafenis en ik zie er toch best wel tegenop.
Vanmiddag komt die vriend bij mij maar ik weet echt niet zo goed wat ik tegen hem moet zeggen. ( ook al kan ik wel goed met hem erover praten, want mijn eigen vader is ook al overleden toen ik erg klein was )
Maar ik ben gewoon een beetje bang wat ik nou met deze situatie aan moet.. Wat kan ik tegen hem zeggen, hoe moet ik hier mee omgaan? Iemand ervaring mee...?

Heej meissie
Jij ook strerkte....zal neit makkelijk zijn. MIjn advies voor je is dat je die vreind gewoon een dikke knuffel moet geven en stuur hem een kaartje, ookal heb je gewoon ook contact met hem...schrijf daar een mooi gedichtje op ofzo...dan heeft hij iets tastbaars dat je aan hem denkt. Verder zal ik hem gewoonzijn verhaal laten doen, wil hij er niet over praten push hem dat niet....je kan natuurlijk wel beginnen met wat vragen er over maar dan een beetje oppervlakkig.......misshcien wil hij zijn gevoel niet laten zien, zorg dan dat hij dat ook niet hoeft te doen. Laat hem iig duidleijk merken dat je voor hem klaar staat.
*knuffel*

dat wou ik ook zeggen en uit eigen ervaring kan ik zeggen:
praat over dingen.. het is heel vervelend, want waarschijnlijk wil hij er niet over praten of weet hij niets te zeggen en als je dan gewoon gaat kletsen over weet ik wat dan heeft hij ook wat om te zeggen (dat had ik persoonlijk.. mn vriend was helemaal stil aan de telefoon en ik had echt zoiets van: zeg nou wat! nu voel ik me heel ongemakkelijk! zeg iets! dan kan ik wat terugzeggen)
en nog iets: doe niet alsof ie zielig is.. iedereen heeft die neiging altijd, maar probeer hem net zo te 'behandelen' als voordat dit gebeurd..
succes en sterkte.. vooral voor hem.. ik weet hoe moeilijk het is..

*geeft warm knuffie*

Ik ben het er helemaal mee eens!!

*hele dikke knuffel* en jij idd ook sterkte!

mjah, praten erover is wel het beste denk ik... heel veel sterkte in ieder geval!!

je zult volgens mij zien dat alleen je aanwezigheid al meer dan voldoende is voor hem.. probeer je niet te onwennig te gedragen, en toon gewoon door je aandacht dat je r bent voor m

sterkte..

als hij dat wil tenminste...

het is al middag geweesst, dus mijn raad heeft geen zin meer.
maargoed, ik zou dus als hij binnenkomt beginnen met een dikke knuf. Gewoon eerst wat drinken aanbieden.
waarschijnlijk begint hij zelf te praten, anders kan je aan aanleiding geven door te vragen hoe hij zich voelt?

-xxx- en hug en sterkte op de begrafenis

hoe is het gegaan?

hum tja ben ook al te laat
ik hoop dat het een beetje okeej (voor zover dat kan) is gegaan
je kan niet echt veel voor hem doen laat inderdaad gewoon zien dat je voor hem klaar staat geef hem een knuffel en probeer het een beetje oppervlakkig te bespreken en heb het ook een beetje over andere dingen, tis moeilijk maar het komt toch wel een beetje vanzelf...
sterkte en ook voor je vriend

Niet lang geleden van mij had een vriend dit ook meegemaakt... zijn vader stierf aan kanker, hij had 9 jaar eerder al kanker en behandelt en dat was verdwenen, botkanker dan... dit kreeg hij 2 jaar terug opnieuw... telkens het ziekenhuis in... opgelapt worden... dan ging het weer even goed... totdat ze hem niet meer op konden lappen... ze hebben heel goed afscheid kunnen nemen...

de dag dat het gebeurde sprak ik hem op msn... hij vroeg het adres van een andere vriend... ik gaf hem dat en had ondertussen al bedacht dat hij een rouwkaart wilde sturen...
toen zei die: ons pap is vannochtend namelijk overleden...

je zit toch even geschrokken zeg maar: ik wilde zoveel zeggen maar alles klinkt zo cliché en je durft niets te zeggen...
dan bedenk je dat hun echt wel iets anders aan hun hoofd hebben dan opletten of jij wel iets gepast zegt of niet...
het enige wat ik kon doen... is er voor hem zijn...

dat deed ik... ik was op de begrafenis... en later zijn we nog allemaal leuke dingen gaan doen... hij was heel verdrietig natuurlijk... maar ik nog 7 andere vrienden en zijn vriendin... tja, we waren er gewoon ... dat heeft hij al gezegd....
hij praatte er ook soms gewoon vanzelf over...

nou ja, zo heb ik het dus meegemaakt weet niet of je er iets aan hebt, maar ik hoop het wel voor je...

mooi!
fijn dat je er voor hem was..
denk dat dat een hele steun voor m was/is..

Misschien kun je tegen hem zeggen dat hij bij je terecht kan als hij dat wil. En ik denk ook dat je je twijfels tegen hem uit moet spreken of hem ze schrijven/mailen. Als je dan niks zegt oid, dan weet hij waar het aan ligt en kan hij ook uit zichzelf beginnen oid.

Ik heb nooit een vriend(in) gehad waar een ouder van is overleden in de tijd dat ik diegene kende. De vader van een vriendin is overleden toen zij heel klein was (niet 'gewoon overleden', maar goed), maar daar was ze wel 'overheen'. De vader van een meisje dat bij mij op de havo zat overleed toen, ik heb haar een kaartje gestuurd, wat er precies op stond weet ik niet meer, maar ik kende haar verder ook amper (ik wist hoe ze heette, maar verder niet echt).

Probeer er met hem over te praten/schrijven, maak duidelijk dat hij bij je terecht kan als hij dat wil, maar dring verder niet (te) erg aan, als hij wil praten zal hij vanzelf wel komen denk ik (soms is een aanzetje handig, keertje vragen hoe het nu gaat oid of samen foto's kijken/herinneringen ophalen, als ie dat wil ofzo). En dus zeggen dat je het moeilijk vindt hoe je moet reageren, hij kan je dan vast wel ongeveer vertellen wat hij prettig zou vinden, of hij juist wel of juist niet wil praten, of hij behoefte heeft aan gezelschap of juist niet, enz.

Sterkte en succes, ook voor die vriend.

wees er gewoon voor hem. Dat heeft hij het meeste nodig, geen mooie woorden oid. Ga er maar vanuit dat je geen verkeerde dingen kunt zeggen. Juist de dingen die recht uit je hart komen zijn veel ontroerender dan mooie woorden waar je een half uur over hebt nagedacht. Laat gewoon regelmatig zien, dat je niet vergeten bent wat er aan de hand is. Sterkte.

Heej meissie
Hoe is het nog gegaan gisteren, toen die vriend langs kwam? Als jij je ei ff kwijt wil ofzo....ga je gang, voor jou is het ook niet makkelijk..
*knuf*

hej!
Ik hoop dat het redelijk gaat met je vriend. En ik hoop ook dat het contact goed gaat tussen jullie. Zelf zal ik vooral zeggen dat je niet goed weet wat je nou ehm..wat je nou tegen hem zeggen moet enzo. Dat je je niet goed kunt verplaatsen in hem ofzo? Ook al heb je zelf ook zoiets meegemaakt, tis ook bij iedereen anders he?! Maar luister vooral naar hem, hij stuurt vaak het gesprek wel. Waar hij beetje over wil praten (misschien wel over alledaagse dingen). Enneh..bedenk wel dat verdriet erg lang duurt, dus niet nu wel over hebben en over paar maand denken van ach..al zolang geleden! Iig succes en sterkte ermee!