Tegenspel
 

Verloren van de dood
verloor ik langzaam mijn armen
waar de wereld zijn steun bood,
ik kon jou niet meer verwarmen

Droog ik mijn tranen in eeuwigheid
lang duurde het lijden
en geen woord dat nog verblijd
nee, de dood kent geen tijden

Aangekomen bij de hemelpoort
en steeds blijven vragen komen
eindelijk zijn de wensen gehoord
zal hij zijn waar hij enkel van kon dromen?

Droog ik mijn tranen in eeuwigheid
en geen woord dat nog verblijd
lang duurde het lijden
nee, de dood kent geen tijden

vind het een mooi gedicht... :)