wat te doen?
 

ou kijk ik heb over 2 dagen onderzoek en ik weet niet of ik eerlijk moet zijn over mijn verleden

als ik eerlijk ben word ik zeker weten verder behandeld en laten ze me voorlopig neit met rust en gaan ze zich nog meer met mij bemoeien

maar als ik lieg gebeurd er verder niks... ja wle onderzioeken enzo maar laten ze me meer gaan en hou ik nog een beetje een eigen leven]
]

als je echt zelf dankt dat je nu alles hebt verwerkt en het niet nog eens naar boven wilt halen zou ik er wel om liegen, of het iig niet uit jezelf vertellen
als je er niet zeker over bent en je nog kut voelt over wat er is gebeurd (??) dan zou ik het maar wel vertellen

ik denk dat ik het redelijk verwerkt heb. ik bedoel, ik ben neit meer zo ziek enzo// geaccpeteerd heb ik het neit maar het zijn ook geen dingen die je moet accepteren.

Voel je je er goed bij om zo door te leven? Zo ja, dan zou ik het niet vertellen. Zit het je toch ergens dwars, dan zou ik het wel vertellen.

je moet er in ieder geval er zelf helemaal achter staan,
wat je ook doet!
als je spijt krijgt... :rolleyes:

hmm, ik weet het niet.
doe gewoon waar je je het prettigst bij voelt.
ik weet niet wat je meegemaakt hebt, zit net pas op het forum, maar als je het nog niet helemaal verwerkt hebt moet je het toch maar zeggen ofzo.
agh, je ziet maar.
gr. kleinmaarlief

zoals alle anderen al zeggen.
als je het echt verwerkt heb, kan je het misschien beter niet zeggen, dan wordt het verleden tenminste niet steeds omhoog gehaald... want dat lijkt me nou best vervelend.
indien je nog wel het gevoel hebt dat je het nog niet echt een plaatsje hebt kunnen geven, kan je het beter wel zeggen.
in het begin zou dit niet de goede oplossing lijken, maar op den duur zal je wel in gaan zien, dat het beter is.
als je het niet doet, kan je er namelijk zo weer onderdoor gaan :(

sterkte en liefs! wendy

Als je verandering wilt in de manier waarop
je nu leeft, zou ik het wel doen.
Ook als je niet tevreden bent met je leven nu,
en dat door je verleden komt.

mochten mensen nog benieuwd zijn met dat evrleden gedeelte. er staat een deel in dat broers topic van eend

Hier sluit ik me bij aan.

agree

die verandering komt er toch wel...

maar ik ben bang dat ik dan intensieve behandeling ga krijgen of misschein wel erger terwijl ik daar nu helemaal geen behoefte aan heb. ja nu krijg ik dat ookwel een beetje maar dan nog veel intensiever. omdat die mensen bij het riagg altijd denken dat zij het beter weten. ja meestal weten ze dat toch wel, maar ikhou niet van die houding

als je bang bent behandeld te worden of als je niet behandeld wilt worden zou ik ook gaan liegen.

mja. sterkte *Knuff*

ga ik waarschijnlijk ook doen hoor. mrja heb nog 1 dag om te kiezen

*kusje*

Ik denk dat je moet doen waar je je het beste bij voelt, maar tis moeilijk. Ik heb t ook, als ik aan psyg vertel hoeveel ik eigenlijk snij word ik opgenomen dus doe ik dat niet, alhoewel t mischien wel goed zou zijn om echt geholpen te worden.
Luisteren naar je gevoel denk ik...

Ik zou het wel vertellen als ik jou was. In het begin geen details, maar alleen de grote lijnen. En als je denkt dat die persoon je ook echt kan helpen zou ik beetje bij beetje meer vertellen.
Anyway, ik zou t sowieso wel vertellen, ik denk dat je er anders later spijt van hebt dat je hebt nu niet verteld hebt.

wanneer zou ik er spijt van hebben?? als ik word opgenomen in een kliniek en mn vrienden langzaam kwijtraak.. ja sorry maar zo denk ik dr over

Nou.. als je wordt opgenomen in een kliniek en je raakt zo al je vrienden kwijt, zijn het geen échte vrienden!
Wat ik bedoel is, als je je later ooit verdrietig voelt dan heb je er spijt van dat je nu niks gezegd hebt en denk je -misschien- 'had ik het toen toch maar verteld, dan had ik het beter kunnen verwerken'.

ja maar het verwaterd wel

Jah ik denk ook dat het verwatert, die vrienden hebben hun leven buiten die kliniek, en jij daarbinnen en das zon groot verschil dat je toch uit elkaar groeit.
een van de hoofdredenen dat ik mn mond heb gehouden...