Mijn regenboog
 

~Mijn regenboog~


De rode glans van bloed bedekt
mijn hart wanneer de pijn zich strekt.
Maar rood ontkent de min alleen,
want minnen déed mijn hart voorheen.

De blauwe dieptes in mijn ogen
zijn stil verstard, en onbewogen.
Maar blauw verwoordde eens ook rust,
toen je blik, mijn ogen had gekust.

De purperen traan valt in mijn ziel,
hij waant dat hij altijd al viel.
Toch was er ooit een purperen glans;
ons zielenritme in balans.

De oker’n adem van mijn huid
verdoezeld trilling en geluid.
Maar immer denk ik stil aan toen,
de gele warmte van jouw zoen.

De groene onrust in mijn geest
verward gedachten die hij leest.
Toch blijft herinn'ring aan jou compleet,
groene muze, van een poëet.

De regen stroomt mijn wezen neer,
gekweld door dagen van weleer.
Maar boven wolken, torenhoog,
ook zonder zon, mijn regenboog.




xxx Live

ik vind hem cool, goede keuze voor de woorden om op te kunnen rijmen.

De groene onrust in mijn geest
verward gedachten die hij leest.
Toch blijft herinnering aan jou compleet,
groene muze, van een poëet.

vind ik zelfs steengoed
heel mooi, poetisch geschreven!

Heb opgezocht of het geen plagiaat was *bloos* vond hem namelijk ietsje te goed voor hier...maar kon niks vinden dus dat moet wel betekenen dat dit gewoon een heel goed gedicht is...

Dat vind ik een heel mooi compliment! Dank je wel! En ja, t is echt van mij :)

Ik vind dat je een erg mooi woordgebruik hebt, orgineel.
Vorm en rijm ook goed,

behalve strofe 2, het metrum klopt daar niet.

Dank je wel. En inderdaad die laatste zin in strofe twee heb ik ook nog steeds ruzie mee. Maar het lukt me niet om m aan te passen of anders te verwoorden, zonder het gedicht uit zijn verband te rukken...suggesties?

x Live

Ik weet zo even geen alternatief, maar ik zal d'r even over denken.

x

Heb je nog suggesties voor me ? Of iemand anders??? Ik wil namelijk de laatste dingetjes eraan afwerken voor ik m aan mensen hier laat lezen.:D

Nope, misschien anderen?....
(Je zou btw wel rust kunnen vervangen voor een heel ander woord)

De volgende strofes heb ik aangepast, omdat ze naar mijn idee dan iets beter lopen. Wat vinden jullie er nu van? (eronder nog een keer het geheel, aangezien ik de 1e post niet meer kan aanpassen). En is het storend dat ik poëzie en poëet gebruik?



De blauwe dieptes in mijn ogen
zijn stil verstard, en onbewogen.
Maar blauw was eens ataraxie,
je blik, intense poëzie.


De groene onrust in mijn geest
verwart gedachten die hij leest.
Toch blijft de droom met jou compleet,
groene muze, van een poëet.

-------------------------------------------------------------------------------------


~Mijn regenboog~


De rode glans van bloed bedekt
mijn hart wanneer de pijn zich strekt.
Maar rood ontkent de min alleen,
want minnen déed mijn hart voorheen.

De blauwe dieptes in mijn ogen
zijn stil verstard, en onbewogen.
Maar blauw was eens ataraxie,
je blik, intense poëzie.

De purperen traan valt in mijn ziel,
hij waant dat hij altijd al viel.
Toch was er ooit een purperen glans;
ons zielenritme in balans.

De oker’n adem van mijn huid
verdoezelt trilling en geluid.
Maar immer denk ik stil aan toen,
voel gele warmte van jouw zoen.

De groene onrust in mijn geest
verwart gedachten die hij leest.
Toch blijft de droom met jou compleet,
groene muze, van een poëet.

De regen stroomt mijn wezen neer,
gekweld door dagen van weleer.
Maar boven wolken, torenhoog,
ook zonder zon, mijn regenboog.