Mijn vriendin doet me veel
 

Ik heb een vriendin die ik al heel lang ken, acht jaar ofzow. Toen ik haar een poosje kende kwamen mijn moeder en ik erachter dat ze thuis heel erg mishandeld is (ze woonde toen bij haar vader en haar stiefmoeder, haar ouders zijn gescheiden) . Mijn moeder heeft dat aangegeven en daarna is ze uit huis geplaats en is het hele gezin onder toezicht geplaats, ze heeft in pleeggezinnen gezeten, in kindertehuizen, in een begeleid wonen project en nu woont ze bij haar moeder sinds vorig jaar. Ik ben het contact met haar al zo vaak verloren en steeds kom ik haar toch weer ergens tegen. Vorige week was ik jarig en toen kreeg ik via de e-mail een kaartje van haar waar ik onwijs blij mee was omdat ik er nooit aangedacht had dat ik dat van haar zou krijgen. Het betekende heel veel voor me. Zaterdagochtend kwam ik haar toevallig tegen op msn en toen was ze heel open tegen me (dat was ze anders nooit, hoorde altijd dingen via via,), ze wilde heel veel aan me kwijt omdat ze het ontzettend fijn vind dat ik haar voorgeschiedenis ken en dat ze dat niet meer hoeft te vertellen, ik ben voor haar geen vreemde. Ze bedankte me voor alles wat ik voor haar heb gedaan en op een gegeven moment kwam het hoge woord eruit, ze was zwanger geweest van haar vader vorig jaar. Ik schrok echt heel erg omdat ik het nooit had gedacht. De moeder van mijn vriendin heeft weleens aan mijn moeder gevraagd of ze dacht dat er sprake was van incest maar omdat het gezin onder toezicht stond en het hele gezin bij het Riagg en bij bureau jeugdzorg en zo zat dacht ik dat het nu niet meer kon gebeuren. Ik ben nu helemaal teleurgesteld in dat soort organisaties: ze wisten dat het een probleemgezin was en dat er allemaal dingen gebeurden die niet door de beugel konden en dan gebeurd er zoiets. Ik had alleen niet verwacht dat het zoveel met me deed, het is nu dinsdag en ik denk de hele dag aan niets anders, ze wil me graag zien, ik heb haar vijf jaar niet gezien en ik wil haar ontzettend graag zien. Ze is er ook heel veel voor mij geweest toen mijn ouders zijn gescheiden.

Ik moest het even kwijt en het even van me afschrijven omdat ik dan mijn gedachten kan ordenen, wat vinden jullie nou van zoiets, ik vind het schandalig, ik heb totaal geen vertrouwen meer in het systeem.
Is het logisch hoe ik hier op reageerde of niet???

Liefs,
Dana

Natuurlijk zit de eerste fout niet bij het Riagg of wat voor organisatie dan ook. De eerste fout zit bij de ouders van je vriendin. Die vader spoort niet dat hij seks wil hebben en heeft gehad met zijn dochter. :o

Iig is het een ernstige en shit situatie. Echter heeft die meid het nu wel goed bij haar moeder? Voelt ze zich nu wel wat gelukkiger? Want mishandeling en verkrachting door je vader is vreselijk. (n)

Als ik jou was zou ik wel naar haar toe gaan en haar weer een keer ontmoeten. Daar heeft ze blijkbaar wel behoefte aan. Wel heel goed van je dat je er voor haar bent en dat ze op jou terug kan vallen! (y)

Sterkte ermee.

Mark :cool: (die zelf zulke mensen niet kent)

Natuurlijk weet ik dat die fout niet ligt aan het Riagg en dat soort instanties maar aan haar vader zelf, maar ze wisten daar dat hij zijn kinderen mishandelde, dan kan je toch ook nagaan dat dit ook kan gebeuren. Het is ook zo dat ze van de politie niet meer naar haar vader mocht maar volgens de omgangsregeling van de kinderbescherming moest ze. Ze heeft het nu wel naar haar zin bij haar moeder, ze gaat over een paar maanden hertrouwen en met die man kan ze het wel goed vinden, in ieder geval beter dan met haar stiefmoeder die haar mishandelde.

Ik wil haar idd graag zien, dan kan je aan iemand zien hoe het echt met haar gaat en het is echter dan via msn of e-mail. Ik heb haar al zo lang niet gezien, ben alleen bang dat ik niet weet waar ik moet beginnen met vertellen.

Ten eerste wil ik even zeggen dat ik het heel tof van je vind dat je een vriendin die je zo lang niet gezien hebt zo veel steun wilt bieden. Dat is echt heel cool van je (y) .

Ik denk idd dat de fout niet bij het Riagg ligt. In de eerste plaats ligt de fout bij haar vader, maar daarnaast ook nog bij de kinderbescherming. Iemand om laten gaan met eenvader die dat soort dingen doet noem ik nu niet echt bescherming. Ik neem aan dat ze haar vader nu dat gebeurt is niet meer hoeft te zien? Anders zou daar echt wat aan gedaan moeten worden.

Je vriendin heeft blijkbaar niet tegen de medewerkers van de hulpinstanties durven vertellen dat er sprake was van incest. Dat is niet haar fout, want het is ontzettend moeilijk om over zoiets te praten. Maar dat soort dingen moeten toch gezegd worden, want pas dan kan er iets tegen gedaan worden. Denk je dat je dat haar duidelijk kan maken? Of dat je haar daar steun in kan bieden?

Als je haar op die manier wilt helpen, moet je je mssn voorbereiden op zo'n gesprek, want al ben je min of meer een buitenstaander, het doet je altijd veel.

Sterkte er in ieder geval mee, en zet em op!
Nona

ik heb heel veel respect voor je dat je haar op deze manier wilt steunen, echt super van je!

Ik denk alleen dat je er, op een of andere manier, toch een beetje afstand van moet nemen.
Ten eerste kan je er anders zelf onder doorgaan en ten tweede, als je het van iets meer afstand bekijkt, kan je haar echt veel beter helpen en steunen. Want zeg nou zelf, het is toch heel moeilijk om iemand te troosten en te zeggen dat het wel goed komt, als je het er zelf ook zo verschrikkelijk moeilijk mee hebt!

Ik vind het wel een logische reactie dat je kwaad bent op het riagg, als het al zo'n probleem gezin is.
maar boven dat, ligt het hoe dan ook aan die vader!!

Jeej, wat een rotsituatie waarin zij verkeerd!
Ze kan je steun wel gebruiken, en maar goed ook dat jij die geeft!

knuffel! wendy

Heel erg bedankt voor jullie lieve reacties allemaal. Ik heb er eigenlijk nooit zo bij stil gestaan wat ik allemaal voor haar doe, ik vind het eigenlijk vanzelfsprekend, ze is toch mijn vriendin en ik ken heel haar verhaal dus ze hoeft mij alleen maar bij te praten, haar verleden ken ik.

Ze heeft er zelf voor gekozen om geen aangifte te doen tegen haar vader (althans voorlopig niet), ik denk niet dat ik er bij haar op aan ga sporen om wel aangifte te doen omdat ze daar nu ook al ruzie over heeft met haar broer die ze nu niet meer ziet omdat hij boos is op haar en haar moeder omdat ze geen aangifte wil doen. Ik wil geen ruzie met haar krijgen en ik wil haar niet kwijt en ik ken haar vader ook. Ik kan me ook wel heel goed voorstellen dat ze (voorlopig nog) geen aangifte wil doen.

Ze komt nu niet meer met haar vader maar haar halfbroertje van ongeveer 8 jaar oud (van haar vader + zijn nieuwe vrouw, de stiefmoeder van mijn vriendin) zit nog wel bij haar vader en die mist ze heel erg maar ze mag hem niet meer zien omdat ze geen contact meer mag hebben met haar vader en zelf ook niet wil. Ze heeft nog twee broers, een halfbroer van haar moeder + een andere man en een echte broer, van beide weet niemand waar ze zitten. Dat lijkt me ook heel erg, omdat ze graag contact met haar broers zou willen hebben.

Ze is nu bijna 18 en ze staat nu ook niet meer onder ouderlijk toezicht omdat ze nu eindelijk weer bij haar moeder mag wonen. Ze hoeft ook nog maar een paar keer naar het Riagg en verder is ze uit die hele molen van kinderbescherming, bureau jeugdzorg enzovoorts. Ik had sowieso al geen vertrouwen meer in de kinderbescherming omdat ze bij mijn eigen rechtzittingen over de scheiding van mijn ouders nooit verschenen zijn terwijl ze daar wel aanwezig moesten zijn. Die hele kinderbescherming heeft nu afgedaan voor mij.

Heel erg bedankt voor jullie reacties en mensen, blijf alsjeblieft reageren als je wilt, ik heb er heel veel aan!

Liefs, Dana

Ook al is er allerlei hulp ed, degene die de hulp
krijgt moet eigenlijk vertellen wat er gebeurt is.
Natuurlijk is het stom dat het gebeurt als de hulp
er in feite bovenop zit, maar ze kunnen het niet ruiken.

Maar goed, het ìs ook heel moeilijk om zoiets te vertellen,
en ik denk da'k net zo als jij gereageerd zou hebben.
Want zoiets verwacht je niet. :|

Als je haar wil zien ed, zou ik niet gelijk
ergens afspreken waar je een gesprek 'aan de gang moet houden' ed. Zoek dan iets uit waarbij je niet
gelijk veel moet praten ed, als je elkaar zo lang
niet gezien hebt, kan het best moeilijk zijn
om weer echt goed te kunnen praten ed..
Denk dat het best belangrijk is om ook over onbenullige
dingen te praten, gewoon om een beetje vertrouwelijker te worden.. Maar goed, dat moet je natuurlijk zelf weten. :o

Sterkte ermee iig. (en zij ook natuurlijk)

Ik ben het eigenlijk helemaal met je eens...Zeker het idee een plek af te spreken waar je geen uren hoeft te praten. vind ik erg goed..
Sterkte ermee, beide!!!

Allereerst: sorry dat ik deze topic up maar ik moet iets kwijt wat het vervolg is van dit topic en ik heb geen zin om alles weer opnieuw te moeten vertellen.

Ik heb de laatste tijd dus steeds meer contact met mn vriendin over msn en ik kom steeds meer dingen te weten die ik nog niet wist ik die ik misschien nooit zou willen weten maar ach ik weet het nu dus toch:

Ik wist dus dat ze zwanger was geweest van haar vader, gister vroeg ik dus aan haar of haar vader en zijn tweede vrouw (dus niet de moeder van mn vriending) niet nog meer kinderen hebben gekregen na een zoontje, acht jaar geleden, dat bleek dus wel het geval te zijn: ze hebben daarna nog twee kinderen gehad. Daarna zei ze dat er nog maar een van leeft, de andere heeft mn vriendin (expres) niet goed vast gehoudden in bad omdat ze niet wilde dat ook dat kindje zo mishandeld zou worden. Nou dat doet je echt wel wat als je vriendin je verteld dat ze een baby'tje heeft 'vermoord', ik kan haar heel goed begrijpen maar ik keur het absoluut niet goed, wat moet ik daar nou mee. Haar stiefmoeder (haar vaders tweede vrouw) heeft overigens de schuld opzich genomen, de enige keer dat zij iets voor mn vriendin heeft gedaan.
Verder kwam ik erachter dat mn vriendin niet een maar drie keer zwanger is geweest van haar vader en van een zwangerschap heeft ze een dochtertje van bijna twee overgehouden die nu in een pleeggezin zit, de andere twee keren heeft ze abortus gepleegd (neem ik aan, weet ik niet heel zeker).

Ik weet dus niet meer wat ik hier mee aan moet, het was altijd een problemen kind maar dat het zo erg was wist ik niet. Ik heb haar beloofd dat ik het alleen tegen mn moeder zeg en verder tegen niemand maar ik wil er zo graag een keer met iemand anders (een vriendin van me ofzo) over praten maar ik ben bang dat die me niet begrijpen omdat die heel de achtergrond van dit verhaal niet kennen. Ik verzuip bijna en ik weet het echt niet meer. Ik laat me teveel meeslepen maar ik ben de enige die ze vertrouwd dus ik kan haar ook niet in de steek laten,

Wat moet ik doen???

(bedankt voor het lezen, en nogmaals sorry dat ik up maar dit verhaal was wel lang genoeg om te typen)

't geeft niet dat je hem upt, slim juist. (y)

Ik zou er als ik jou was iig met je moeder over praten, als je dat kunt...waarom zou je er graag met nog iemand anders over praten? (Ik snap het op zich wel, vraag het me alleen af.) Misschien kun je het van je afcshrijven...? Dan doe je niet iets tegen je belofte in, papier begrijpt alles en je kunt het op een bepaalde manier toch kwijt.

En probeer je niet teveel mee te laten slepen, hoe moeilijk dat ook is. Neem afstand, je kunt aan zo'n soort situatie (helaas) niets veranderen... :S Behalve misschien op haar in praten om hulp te zoeken ed...

Sterkte iig.

Ik wil er idd met mn moeder over praten, maar het is niet iets wat je ff onder de afwas verteld, snap je ;) . Ik wil er graag nog met iemand anders, een objectief iemand over praten omdat mn moeder er al een rol inspeelt, ze heeft aangifte gedaan van mishandeling en toen is het hele hulpverleningcircuit op gang gekomen. Schrijven is denk ik niet zo'n goed idee, ik wil graag een reactie krijgen van anderen, ben ik er goed mee bezig? Wat vinden zij ervan dat er zoiets gebeurd met een meisje van je eigen leeftijd? Dat soort dingen. Ik kan wel proberen het van me af te schrijven maar denk niet dat ik er mee bereik wat ik wil.

Ik probeer ook afstand te nemen maar dat is idd heel moeilijk voor me, ik ben de enige die ze vertrouwd en ik ken ook haar vader, stiefmoeder, moeder en al haar (half / stief) broers en zusjes, behalve dan die laatste.

Ik heb tegen haar gezegd dat ze het niet op moet kroppen maar ze is niet spraakzaam tegenover de hulpverlening en dat wil ze ook gewoon echt niet, ze is bijna 18, dan is ze er van af daar kijkt ze echt naar uit. Vergeet niet dat het hele gezin al bijna 8 jaar constant onder begeleiding heeft gestaan, ik kan het begrijpen dat ze dat nu beu is maar toch blijf ik het proberen.

Bedank iig voor je reactie :) (enne, fijn dat het niet erg is dat ie ge-upt is)

Groetjes Dana

*wow* ik kan je vertellen dat ik je vervolg echt met open mond zat te lezen.
ik begrijp wel dat je het aan iemand anders kwijt wilt...
maar aan de andere kant heb je het haar beloofd :S
misschien dat je eens met een buitenstaander kan praten (evt. maatschappelijk werker) zij heeft immers zwijgplicht.
eventueel mag je mij ook wel eens een mailtje oid sturen :o maar ik neem niet aan dat je dáár behoefte aan hebt?!

-xxx- en knuff! Wendy

Kweet niet, vind het nog niet zo'n stom voorstel eigenlijk, als ik er behoefte aan heb merk je het wel ;) (lief van je btw). Ik kan me voorstellen dat je het vervolg met open mond gelezen hebt, het is moeilijk om het op te schrijven omdat er zoveel personen bij betrokken zijn en ik wil niemand bij naam noemen. Ik schrok er zelf ook heel erg van, vooral omdat ze het zelf nog al luchtig op nam. Het rare is dat toen ze de naam van haar dochtertje noemde dat ik direct vond dat die naam bij mijn vriendin hoorde, het lijkt net of ik al wist dat ze een dochtertje had met die naam, heel raar.

Ik denk niet dat ik het tegenover haar kan maken om echt met iemand erover te praten, hoe klein de kans ook is dat ze erachter komt. Zo via het forum of via de meel kan wel omdat ik er geen namen in noem enzo (dat vind ik voor mezelf kunnen). Ik wil haar vertrouwen niet schaden omdat dat al zo vaak gebeurd is en ze nu dus alleen mij nog vertrouwd.

Bedankt voor je reactie :)

Groetjes Dana

Ik snap. Door schrijven kun je het iig kwijt, je krijgt misschien wel geen reactie, maar je kunt iig je verhaal kwijt. En door het hier op het forum te posten krijg je ook nog eens reacties (meerdere zelfs ;)).

Ze kan het wel beu zijn, wat idd begrijpelijk is, maar ze heeft die hulp gewoon nodig. Nu, maar ook straks als ze het huis uit is. Ik denk niet dat iemand zo iets ook maar gewoon kan vergeten ed...het blijft heel je leven bij je. Denk ik.

ik begrijp je gevoelens heel goed hoor... En ik denk dat het inderdaad moeilijk is.
ik merk het wel, mocht je er behoefte aan hebben. mn mailadres staat bij mn info,

knuff! wendy

wow, ik vind het echt heel erg hoor, wanneer ik zwanger zou zijn van mn eigen vader.. en dan niet 1, maar wel 3 keer.. met een kind.. dat klopt niet echt.. ik denk dat dit een beetje een nutteloze replay wordt, maar ik wil je heel veel sterkte wensen en je vriendin ook.. misschien antwoord ik later nog wel wat uitgebreider, maar ik moet nu weg..
*knuffol*

Toch bedankt voor je reactie, ik vind het al fijn dat er mensen de moeite nemen om het hele verhaal te lezen. Als je later nog wilt reageren: graag. Ik wil graag weten wat anderen hiervan vinden dus alle reacties zijn heel erg welkom!

Ik heb het hele verhaal gelezen en vind dit best wel schokkend en toch ook wel bijzonder. Bijzonder dat jij je haar/hen lot zo verschrikkelijk aantrekt is iets waar je zelf heel erg trots op mag zijn!

Verder kan ik de situatie tussen jou en die vriendin NU niet zo goed inschatten, maar het lijkt me allereerst van belang dat je dr gewoon voor dr bent.

heel veel succes
Michel

Dank je wel voor je lieve reactie. Ik vind het altijd wel een compliment als anderen vinden dat ik zo met haar begaan ben. De laatste tijd bedankt ze me ook heel vaak voor alles wat ik en mijn moeder voor haar gedaan hebben terwijl ik dat eigenlijk vanzelfsprekend vind. Ze is mijn vriendin en als die in nood is dan heb je je vrienden toch juist nodig. Ik kon het toch niet laten gebeuren om haar te laten mishandelen en misbruiken door haar stiefmoeder en haar vader?

Ik probeer idd om er voorlopig alleen maar voor haar te zijn als zij dat nodig heb. Ook probeer ik om naar haar toe zo min mogelijk te laten doorschemeren hoe erg ik er mee zit. Anders gaat ze zich mijn problemen weer aantrekken en ze heeft voorlopig wel genoeg aan haar hoofd.

Toch heel erg bedankt voor je berichtje,
Groetjes Dana

Hmm...maar veel vriend(inn)en laten iemand die in de problemen zit juist in de steek...voor ons (en anderen) raar, maar waar...

Ook hier hmm, maar probeer wel ook aan jezelf te denken... Haar leven gaat ook gewoon door. En helemaal niks over jezelf vertellen aan haar en hoe je er over denkt ed, is denk ik ook niet goed. Je hoeft niet alles te vertellen, zeker niet, maar als ze er bv. naar vraagt ofzo...dan zou ik er niet over gaan liegen ofzo...

Sterkte iig, ook voor die vriendin.

Hoe bedoel je?/Hoe ver gaat dat?

Je vriendin zal toch ook wel begrijpen dat het jou niet koud laat?

Als ze aan me vraagt of het me wat doet dan zeg ik dat zeker tegen haar, maar ik ga er niet zelf over beginnen en tegen haar zeggen dat ik er best wel mee zit, dan gaat ze zich zorgen maken om mij terwijl ze zelf wel al genoeg aan haar hoofd heeft. Ik ben wel gewoon eerlijk tegen haar dus als ze iets vraagt dan krijgt ze daar een eerlijk antwoord op maar ik ga er niet eindeloos over lopen zeuren.

Ze zal zeker wel begrijpen dat het mij ook wel wat doet, wat dat betreft kunnen we elkaar heel goed begrijpen.

Bedankt voor je bericht ;)

dat is een hele goede oplossing. (y)

graag gedaan ;)

hee lieve dana,
zoals de rest ook al zei, heb ik ook respect voor je, hoe je omgaat met de problemen van je vriendin, en je vriendin zelf. Het is met niet helemaal duidelijk geworden of jullie er ook echt over praten, of dat zij alles verteld heeft en verder niets..?
het lijkt me in jouw situatie ongelofelijk moeilijk allemaal, je bent je natuurlijk helemaal lam geschrokken. ik vind dat je goed bezig bent. kus!

(behoeft aan nog meer contact? ik help je ook graag.)

Heej,

Ook jij heel erg bedankt voor je lieve reactie. Ik vind het onwijs lief hoe iedereen reageert, dat doet me echt goed.

Als ik met haar praat (meestal via msn) dan hebben we het niet alleen over haar en haar problemen hoor, ze vraagt ook hoe het met mij gaat maar ze kan zich er denk ik weinig bij voorstellen hoe ik leef, zij is op haar zestiende ofzo van school gegaan en gaan werken terwijl ik nu 5 VWO doe en daar heel veel voor moet doen. Ze probeert iig wel om me te begrijpen, dat vind ik wel heel lief van dr.

Bedankt voor je aanbod, als ik er behoefte aan heb dan merk je het wel!

Groetjes Dana

hee, is idd wel fijn dat ze ook nog een beetje interesse toont voor jou, anders krijg jij misschien het gevoel dat je alles voor niets doet.. ik hoop dat jullie het goede contact nu voorlopig behouden, en dat het beter gaat, met jullie allebei.
liefs