Poezie zoals het bedoeld is! Klanken!!
 

Poëzie draait niet om woorden. Zelfs niet een beetje. Het gaat om het gevoel. Het is dan ook niet raar dat de puurste vormen van poëzie bestonden uit klanken en niet uit woorden. Het is de meest ongecompliceerde manier om je te uiten, omdat er geen terugkoppeling in zit. Je kan niet nadenken over een 'ploink'of 'bam', terwijl je als je een definitie moet geven zoveel meer tijd en moeite kwijt bent. En als je wil zingen, een lied dat je niet kent, kun je je laten leiden door deze pure poëzie. En daarom vraag ik van iedereen, om een beknopt (lees: zo lang als je wil!) stuk poëzie te schrijven van deze vorm, om te kijken of het ook echt werkt. Ik heb het namelijk nog niet echt getest, maar ik ben wel benieuwd. Ik bijt de kop wel af.
En remember, schrijf meteen wat er in je opkomt, denk niet na.

Kali sjalem
bombombom tuwduw
agadalajomeh kalate igitani
etrompa za du fee
katonka legijani

Namomta laroejeh
karalerieja mandjonama
kareli zahotampa laieja
pompeh gerahanieja
betopme achoeteje

zooo ! :)

Voor mensen die denken hilarisch te zijn, laat ik alvast zien dat je niet de eerste bent die dat bedacht. *denkt opeens aan Paul de Leeuw met Vlieg met me mee.

Kalempo je retrievo duun chat
ee zje voedree uune lempa sjeval
ielieja uun pesta dans une plastje urien
pampis pecunia nieto stinkt
hargenoe mat herben
klo snor sin verben
toet neukt mensjo uranus

ik vind het een beetje antroposofisc hebben....

Is dat iets goeds? Maak er eens wat van?

ik weet niet of antroposofie iets goeds is.

en sorry, ik doe daar nu niet aan mee.