wat moet ik doen?
 

Ik vind het best moeilijk om hier zo open over problemen te praten,maar ik doe het toch want ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Ik ben heel erg ongelukkig. Ik heb al jaren echt een hekel aan mijn moeder en sinds mijn ouders gescheiden zijn kan ik ook niet meer met mijn vader opschieten. Ik ben jaloers op iedereen die wel gelukkig is en door mijn gedrag heeft iedereen mij in de steek gelaten en ik heb dus ook niemand meer aan wie ik mijn problemen kan vertellen. Ik zit hier al heel lang mee en ik wil heel graag met iemand praten, maar ik ben bang dat als ik alles vertel mijn verhaal niet erg genoeg is. Dat het allemaal niet zo erg lijkt en dat het daarna weer vergeten wordt. Maar zo kan ik ook niet verder leven. Wat moet ik doen?

hallo! :)

Ik vind het best moeilijk om hier zo open over problemen te praten,maar ik doe het toch want ik weet echt niet meer wat ik moet doen.
(y) goed zo!

Ik ben heel erg ongelukkig. Ik heb al jaren echt een hekel aan mijn moeder en sinds mijn ouders gescheiden zijn kan ik ook niet meer met mijn vader opschieten. Ik ben jaloers op iedereen die wel gelukkig is en door mijn gedrag heeft iedereen mij in de steek gelaten en ik heb dus ook niemand meer aan wie ik mijn problemen kan vertellen. Ik zit hier al heel lang mee en ik wil heel graag met iemand praten, maar ik ben bang dat als ik alles vertel mijn verhaal niet erg genoeg is. Dat het allemaal niet zo erg lijkt en dat het daarna weer vergeten wordt. Maar zo kan ik ook niet verder leven. Wat moet ik doen?

Om te beginnen zou je misschien eens met een maatschappelijk werker (werkster) kunnen praten. Ze luisteren altijd wel naar je. En ze denken heus niet dat je je aanstelt! Als jij er last van hebt, moet je er gewoon vanaf (punt).

Dit voorbeeld wat ik nu ga noemen, noemde ik ook al in een andere topic, maar okay:

jij denkt dat je probleem niet erg genoeg is en ze het daarom zo zouden vergeten. Jij denkt dus kennelijk dat ze zouden denken dat je je aanstelt. Maar stel je eens voor. Er is in een flatgebouw een brand uit gebroken, in deze flat wonen 280 mensen. Ergens verderop in de stad, is ook een flat, daar wonen slechts 200 mensen. Denk je dat ze dan alleen die ene brand waar 280 mensen wonen gaan blussen, neej joh, ze doen het gewoon allebei.
oftewijl,het maakt niet uit, of jou problemen in de ergste mate zijn, of iets minder erg, ze moeten gewoon opgelost worden!

maargoed, ik weet niet of je uberhaubt met een maatschappelijk werker wilt gaan praten. je kan ook met een vertrouwenspersoon op school praten (of coordinator??).

kus en sterkte met alles! wendy

p.s. hoe oud ben je eigenlijk?

Leer dat een verhaal niet erg hoèft te zijn.
De 'goede luisteraars' luisteren om wie je bent,
omdat ze geïnteresseerd zijn, niet om de zieligheidsgraad.
Voor jou is het erg, en daar gaat het om.

En praat er wèl over. Als er geen mensen zijn bij
wie je terecht kan, doe je 't desnoods op inet (wat je al doet),
de kindertelefoon of wat dan ook..
Krop het iig niet op, wat je voelt straal je uit,
(en uit zich ook in oa je gedrag), waardoor je idd
mensen van je afhoudt ed..

Ik wil wel met een maatschappelijk werker praten, maar hoe weet ik dat ik diegene kan vertrouwen. En hoe kom ik aan zo iemand? Bij mij op school heb ik niemand met wie ik kan praten. Geen vertrouwenspersoon ofzo. Ojah en ik ben 15.

Geen vertrouwenspersoon? Dacht dat elke school dat moest hebben.. Zelfs op de basisschool waren er 2. Of is dat een uitzondering? :confused:

Geen aardige leraar, geen lieve tante, of andere
mensen die je vertrouwt?
Huisarts, kindertelefoon, jeugdzorg, JIP etc etc..
Als je ècht met iemand wil praten, is er altijd
wel iemand te vinden.. Nja. Naar je huisarts ed gaan is misn best een grote stap.. :\

De meeste scholen hebben wel een vertrouwenspersoon en anders is er altijd je mentor nog. De meeste mensen die zo'n functie hebben zijn wel te vertrouwen. Je kunt ze ook eerst 'uitproberen', één keertje praten en als het 'goed' voelt, dan ga je vaker en vertel je meer.

hoihoi,
wat raar dat ze geen vertrouwenspersoon bij jou op school hebben. ik dacht ook, dat elke school zo'n persoontje had rondlopen.

hoe je weet of deze mensen te vertrouwen zijn.
ten eerste hebben maatschappelijk werkers zwijgplicht, iets erover zeggen, behalve tegen jou (of aan anderen MET jouw toestemming) doen ze niet.

Als het mensen waren die het niks intereseerde hadden ze het beroep ook niet gekozen.

Maargoed, als je geen vertrouwenspersoon hebt bestaat er idd nog zoiets als een mentor. Je kan, als je hem/haar niet alles wilt vertellen, het ook oppervlakkig vertellen en vragen of hij/zij weet hoe jij aan een maatschappelijk werker(ster) kan komen. (als je dit zelf nog niet weet)

kuszies!! wendy

btw, ik heb wel eens gehoord dat je bij sommige instellingen 16 moet zijn om de gesprekken volledig anoniem te houden, anders worden je ouders ingelicht dat je gesprekken hebt, maar dan noch word niet verteld waarover.
ik heb dat ook maar gehoord, misschien weet iemand hier of dat waar is?