Adoptie???
 

ey
Ik ben geadopteerd toen ik 3 weken was....maar ik heb het er heel moeilijk mee. Ik kan mezelf niet accepteren en vooral m´n huidkleur. Ik voel me heel erg schuldig over me adoptie. Dat ik toch nix van me leven hier kan maken, en ik het daarom niet waard ben dit leven te lijden. Ik ben mezelf daarom gaan verwonden...(zelfhaat...dit wordt geen topic over zelfverwonding en ik wil liever dat jullie hier niet verder op in gaan want dan wordt de topic gesloten...)
Ik hoorde dat er een soort praat/hulpgroep is en ik vroeg me af of er iemand misschien meer weet van deze praat/hulpgroep voor mensen die moeilijk met het feit kunnen omgaan dat ze zijn geadopteerd....

alvast heel erg bedankt
Phoebe

sorry ik weet niks van dat soort praatgroepen af, maar waarom kan je je niet acceptteren dan? en waarover voel je je dan zo schuldig? je kan er zelf toch niks aan doen!! nou heel veel suc6!! liefs cow

misschien voor psych?
maar stop iig met dat ene..
op psych kunnen veel mensen je tips geven..
sorry, weet niet echt wat te zeggen..
kus,
succes!

Hmm... misschien heb je iets aan deze site?

http://www.bodemloos.com

Kijk ook eens bij "Informatie" op die site, bij "hechtenisstoornis". Misschien herken je er iets van jezelf in.

Waarom zou je je zo voelen dan? Wil je dat eens duidelijk uitleggen. :)

Ik weet niet of je er wat aan hebt, maar je kan mij altijd toevoegen op msn als je er over wilt praten.
Ik heb zelf 2 zusjes die geadopteerd zijn en zit daardoor ook wel in het hele adoptie wereldje. En natuurlijk kwam er op een gegeven moment voor mijn zusjes ook een punt dat ze met hun huidskleur zaten, en dat er over gepraat moest worden.
Ik denk dat het in ieder geval altijd al makkelijker is om er met iemand over te praten die er zelf ook bij betrokken is, dan met iemand die er compleet buiten staat.

Beslis voor jezelf maar of je mij wil toevoegen op msn om er over te praten of niet.
Verder weet ik niet echt of er een speciale praat groep is voor kinderen die niet kunnen accepteren dat ze geadopteerd zijn, maar ik zal morgen aan mijn moeder vragen (ze ligt nu te slapen) of er zoiets is.

Maar doe jezelf alsjeblieft niks meer aan ok?! :(

Waarom ik het niet kan accepteren? Het is een lang verhaal, maar ik wil het wel proberen uitteleggen.
Ik ben geadopteerd omdat m'n biologische ouders dachten dat dat het beste voor mij was. Nu ben ik vorig jaar blijven zitten en alles strote in...Ben niet meer goed in m'n hobby's kreeg het advies om er mee te stoppen en ben ontslagen. Ik heb het gevoel dat ik andere alleen maar teleur stel. Kan nix en daarom had beter iemand anders mijn leven kunnen krijgen.
Daarbij krijg ik regelmatig van vrienden te horen dat mijn ouders mijn ouders niet zijn, dat ik geen nederlander ben etc. DAt raakt me heel erg en doet me veel pijn, want wat ben ik dan wel???
Toen ik jonger waz had ik nooit zo door dat ik anders was, maar de laaste tijd wordt dat me steeds duidelijker. MAg bepaalde rollen niet hebben omdat bruin ben. past niet bij de rol.
Ik hoop dat jullie het een beetje snappen.
Ik heb vooral lst van schuldgevoelens.....

kuzzie
Phoebe

meissie toch!
je moet je helemaal niet schuldig voelen!
wat kan jij eraan doen dat je een bruine huidskleur hebt? wat is er mis met een bruine huidskleur?!!

ze zeggen dat jij geen Nederlander bent? maar, om het ff feitelijk te zien, heb jij een Nederlands paspoort een uit het land waar je geboren bent (waar ben je geboren dan?).
je bent in Nederland opgegroeit, met waarschijnlijk, ook Nederlandse ideeen en gewoonten. Eigenlijk ben je gewoon Nederlander met een ander kleurtje (dit klinkt vaaaaaaaag).

Dat ze zeggen dat je ouders je ouders niet zijn...
daar ben ik het niet mee eens.
het zijn je pleegOUDERS en dus WEL ouders.
zij zijn degene die je hebben opgevoed, dat is wel de belangrijkste taak van ouders, een goede opvoeding.
het enige wat er misschien niet aan voldoet is dat zij jou niet op de wereld hebben gezet. Nou, als dat al gelijk zo belangrijk is, dat men die mensen niet als jou ouders ziet?
De liefde die ze geven, is toch veel en veel belangrijker, dan het feit dat ze jou niet op de wereld hebben gezet?

meid, het is niet zo dat jij het niet waard bent om te leven, want dat ben je wel! jouw (pleeg)ouders hebben het heus wel goed overwogen om een kind te adopteren, en dit hebben ze gedaan! Ze zijn vast hartstikke dol op je!!

hmm, ik begrijp dat je het er moeilijk mee hebt hoor, dus vat dit allemaal niet op alsof ik er luchtig over ben ofzow... zo bedoel ik het niet.

dikke kus! wendy

(y) Beter had ik het niet kunnen zeggen! Sterkte ermee meid!

Als je een Nederlands paspoort hebt, ben je idd gewoon een Nederlander, net als iedereen. Dat je er niet geboren bent, tja, o what? Je bent net zo Nederlands als jij je voelt.

Het zijn haar pleegouders niet, het zijn haar adoptieouders. :p Verder heb je wel gelijk. ;)

En idd, heb je je vrienden verteld dat ze je door dat soort dingen te zeggen erg kwetsen? Als je dat gedaan hebt en ze houden er geen rekening mee...misschien moet je je dan afvragen of je ze wel wil als vrienden... Klinkt misschien hard, maar zij proberen toch ook geen rekening ed met jou te houden?

Btw: als was je paars, had dat veranderd wie je bent? Precies, dat had het niet. Leer leven met wie je bent, want ik weet zeker dat je er best mag zijn en zo zullen er genoeg mensen over denken. Nu jij nog!

Je noemt eigenlijk twee problemen: je hebt er moeite mee dat je geadopteerd bent en met dat je een 'andere huidskleur' hebt (misschien moet je het zo zien dat blanke mensen een andere huidskleur hebben ;))...misschien komt het één door het ander? Nah, 'k weet eigenlijk niet wat ik hier mee wil zeggen...'k kom niet helemaal uit m'n woorden ed, sorry.

heb je nog ergens hulp kunnen vinden?


voelde me een beetje verplicht om te informeren of er al nieuws was :)

srry heb nog steed geen echte hulp, maar ik verwacht ook nie dat dat zo snel gaat. Ik ben nu al 1,5 jaar aan het rotzooien hier mee....duzz ik verwacht ook niet dat het zo ineens binnen 2 weken opgelost kan worden....maar dat het uiteindelijk gaat lukken daar hou ik wel vertrouwen in....
Lief van jullie allemaal dat jullie zulke lieve dingen hebben gezegt....het heeft me zeker sterker en zelf verzekerder gemaakt...thanx

dikke kuz

Phoebe


ps: ju mag me altijd mailen als je wilt....
xxxjes_lieve2002@hotmail.com

Je zei dat je schuldgevoelens had omdat je bleef zitten, veel dingen tegenzitten oftewel: je voldoet niet aan een bepaald ideaalbeeld (of je die nou van je pleegouders of jezelf heb gekregen). Dat probleem hebben wel meer mensen maar bij jou wordt deze versterkt doordat je geadopteerd bent, en je misschien wel onbewust extra schuldig voelt omdat (zoals je zei) er in jouw plaats iemand anders jou positie in had kunnen nemen en het dus misschien wel beter had kunnen doen.

Maar meid, je bent wie je bent. Je bent geadopteerd en dat maakt je zeker niet minder. Echt niet. Je hoeft niet altijd te bewijzen dat je je huidige positie wel hebt verdiend. Al faal je in elk opzicht... je doet al die prestatie uiteindelijk voor jezelf. Onthoud dat goed. Natuurlijk is prestige en respect van anderen door je prestaties aangenaam, maar het belangerijkste is dat je beseft dat je alles wat je nu doet uiteindelijk voor jezelf doet. Dus schuldgevoelens tegenover anderen zijn eigenlijk totaal overbodig.
Dat er mensen zijn die überhaupt onderscheid maken tussen huidskleur en nog eens extra moeten onderstrepen dat jouw ouders jouw echte ouders niet zijn, zitten zelf duidelijk met een identiteidsprobleem (missen inlevingsvermogen, anders zouden ze dat soort dingen niet zeggen).
Zorg dat je daar boven staat, dan heb je tegenover jezelf iig een ding bereikt en zul je hopelijk inzien dat je zwaar boven hen staat. Bovendien zal het je zelfvertrouwen opkrikken waardoor je jezelf ondanks dat je niet overal even goed in bent durft te accepteren.
Ik hoop dat je ooit die prestatiedrang uit je hoofd zet en inziet dat die niet nodig is. Je bent zelf leuk genoeg... maar dat besef misschien nog niet, omdat je zo onzeker bent. Je bent goed genoeg in eigen persoon, tegenover jezelf. Wat anderen van je vinden is een tweede, maar zekerheid kan een positieve kijk van anderen op jou aleen maar bevorderen. Onzekerheid werkt averechts.
Ik hoop dat ik je hiermee kon helpen :), veel succes ermee!

thanx voor al jullie lieve berichtjes en steun.....
Ik da binnen kort naar een psygoloog toe...en dan hoop ik dat alles weer goed komt....heel erg bedankt....jullie hebben me heel erg geholpe

dikke
kuzzz

Phoebe

blij dat we je konden helpen.
En veel sterkte natuurlijk bij de psycholoog!!! (y) Harstikke goed van je dat je die stap hebt genomen. Nu is het gewoon afwachten wat voor effect het op je heeft.

Je kan misschien ook is overwegen om een dagboek bij te gaan houden. Dat klinkt misschien heel dom, maar daardoor kan je vaak je woede en je verdriet gewoon wegschrijven. En verder kan je je eigen vooruit gang bij houden.
Het kan best zijn dat jou psycholoog daar zelf al mee komt, maar als ie dat niet doet moet je maar is vragen wat hij daar van vind.

Haaaj

Ik ben zelf ook geadopteerd al heb ik er absoluut geen problemen mee.
Misschien is het handig om met andere mensen die ook geadopteerd zijn te praten, die er ook moeite mee hebben.
Heb je er al weleens met je ouders over gesproken?

Ik kan me goed voorstellen dat je je kut voelt door de dingen die je net typte, maar je hoeft je absoluut nergens schuldig over te voelen. Je hebt niets verkeerd gedaan en je hebt net zoveel recht als iemand anders om hier te zijn.

Mag ik vragen in welk land je bent geboren?

Nouja in ieder geval heel veel sterkte!

Brigitte

off topic: Ik zag dat je in monster woont. Ken je toevallig een arianne of daphne don? Of misschien een chevon stokhof? Zou wel toevallig zijn :)

Sorry voor deze onnuttige reactie phoebe :o