Ben weer stom geweest...
 

Hallo allemaal,

Zoals ik al in men titel zei, ben ik heel stom geweest, mja...
Zat al een paar dagen met zelfmoordgedachten in mijn hoofd, eigelijk was het niet de bedoeling om echt dood te gaan maar ik wou het gewoon doen om iemand serieus te raken (heel dom van mij dus hè). Het is niet bij de gedachten gebleven... maandagmorgend heb ik een overdosis medicatie geslikt (gevaarlijke medicatie hoorde ik achteraf, mijn hart had gewoon kunnen stilvallen) Ze hebben me gelukkig wel op tijd gevonden.

Nu kan ik niet zeggen dat alles nu in orde is met mij... Ik voel me sinds maandag enorm depressief en schuldig t.o.v. de mensen die van mij houden, doe ook niks anders dan wenen en negatieve dingen over mezelf zeggen (had ook maar niet zo stom moeten zijn).
Nu, maandag moet ik naar mijn psychologe, maar ik ben echt bang om te gaan omdat ik al de hele tijd denk dat ze gaan zeggen dat ik terug naar zo'n rottige instelling moet en dat is wel het laatste wat ik wil :(

Denken jullie dat de kans groot is dat ik terug naar een instelling moet om hetgeen ik gedaan heb?
Een beetje raad is ook altijd welkom...

xxXKnuffieXxx

terug.. ben je al eens in zo n instelling geweest dan?

Ja, vorig jaar rond deze tijd, 7maanden lang :(

]

ik vrees voro je van wel
sorry:o

ik vrees dat dyfusia gelijk heeft :(
*knuffel!*

jep..me too.

heey meissie,

het komt misschien heel hard en lullig over dat we allemaal vrezen dat je daar wel weer heen moet.
Maar wat vond je er zo vreselijk aan?
de behandeling? de leiding? de andere patienten (clienten??) ?
Misschien hoef je niet naar dezelfde instelling toe, maar kan je ergens heen?

Meid. Ik begrijp heel goed (maar ik keur het niet goed) dat je aandacht wilde, maar de manier waarop is zeker niet goed.
Je moet je nou alleen niet al te veel bezig houden met de gevoelens van anderen. Misschien zou je ze kunnen vertellen dat je het zelf ook een stomme zet vond, en dat je het écht niet meer op die manier zal doen.

Maar meid, je deed het als een schreeuw om aandacht.
De aandacht had je dús gewoon nodig (al is de manier waarop verkeerd... maar dat weet je zelf ook!)
Wanneer je weer met die psych gaat praten krijg je in ieder geval aandacht. Wilde je dat ze zagen dat het écht beroerd met je ging op het moment?
Ga nou eens bij jezelf na, waarom heb je het niet gewoon gezegd, dat het heel slecht met je gaat, en dat je het zonder enige hulp niet red.
Dat hadden ze toch wel begrepen?

Het klinkt hier allemaal heel makkelijk, maar ik begrijp dat dat het cker niet is (geloof me!).

Succes met de gesprekken!

kus wendy

mjah, ik denk het ook eigenlijk. het spijt me.. heel veel succes!

ja ik denk van wel of je moet zelf niet willen. ik heb er zelf ook in gezeten ik weet hoe het is.
veel succes

Eerst en vooral, ik heb de reden uitgelegd waarom ik het gedaan heb en dat was NIET om aandacht te krijgen want daar heb ik zowiezo geen gebrek aan hoor. Ik weet dat er veel mensen zijn die zoiets wel doen om aandacht te krijgen, maar dat was dus niet bij mij het geval.

En voor de rest, nja we zullen dan wel zijn waarop mijn gesprek uitdraait. Ik heb er met mijn ouders over gepraat en zij zouden de toestemming niet geven om mij terug te laten opnemen, ik weet nu niet of ze je dan nog kunnen "dwingen" je te laten opnemen, maar dat zullen we dan maandag wel zien.
Zal wel iets laten horen.

*Knuffie*

Ik denk dat je wel terug moet en dat dat ook t beste is als je dit niet van te voren had kunnen voorzien.
Je doet ten eerste die mensen heel veel pijn die er altijd voor je zijn, en ja natuurlijk moet je dan terug. Het is ook t beste denk ik want je moet je gewoon weer beter gaan voelen toch ?
Sterkte