Hoe gaan jullie om met je verdriet?
 

Wat doe jij als je verdriet hebt?
Doe je het alleen of niet?
Waarover heb jij verdriet? Dus het kan ook zijn omdat je liefdes verdriet hebt of als er iemand is overleden.

Bijna 2 jaar gelede is mijn moeder overleden en nu heb ik best vaak verdriet.
Ik denk echt bijna heel de dag door aan haar.
Hoe het vroeger was en wat er verandert is.
Als ik verdriet heb dan los ik het meestal alleen op.
Ik durf nooit naar mijn vader te gaan omdat ik denk dat hij dan ook verdrietig word en dat wil ik niet.
Maar soms wil ik ergens anders aan denken en dan bel ik een vriendin op ofzo.
Het graf is niet in nederland want mijn moeder was slowaaks.
Mijn vader had haar daar vandaan gehaalt dus wou haar daar weer trug brengen.
De famillie zorgt erg goed voor het graf. Mijn opa ligt dar ook.
Ik ga er iedere vakantie heen en ook naar dat graf.

Ik wil nog iets maken om op het graf te toen.
Iets wat lang bewaard blijft en wat voor ze allebij iets betekent.
Bijv. een stenen hart met daar op i love you ofzo.
Julie denken wel waar slaat dat op(misschien) maar ik wil dat er iets ligt, iets van mij alleeen.
Wat er van en voor mij is als ik niet kan zijn, bij het graf.
Snappen jullie dat?
(de urn van mijn moeder ligt in het graf van mijn opa mijn moeder is gecremeerd)
Dus ik wil wat voor ze samen.
Hebben jullie een idee voor mij?
Hebben jullie ook zoiets?
Dat er altijd iets van jou bij ''ze'' is?
groetjes christine

Wat doe jij als je verdriet hebt?

Als ik verdriet heb, doe ik het idd vaak alleen! Ik huil niet vaak, maar als ik huil, is dat meestal om die ene jongen...Ik heb nu een vriend en we zijn niet meer zo close als eerst en dat doet me erg veel verdriet!Soms troost mn moeder me maar ik word dan al gauw gek van de vraag ''wat is er?'' en dan ga ik weg...
Eerder, toen mn jeugd niet zo fijn was als nu, moest ik vaak huilen, ook bij mn ex en dat vond ik erg vervelend, toen ben ik gaan praten met een schoolmaatschappelijkk werkster...
dat heeft goed geholpen en ik heb die moeilijke tijd verwerkt en een plek gegeven...Je moeder verliezen, op welke leeftijd dan ook, is heel erg!

Ik denk echt bijna heel de dag door aan haar.
Hoe het vroeger was en wat er verandert is.
Als ik verdriet heb dan los ik het meestal alleen op.
Heel logiosch dat je aan haar denkt! Je zou graag willen weten hope het zou zijn als ze er nog was, vooral nu je ouder word!
Je vader heeft geen andere vrouw in zijn leven nu?
Je moet je denk ik wel in je achterhoofd realiseren dat als dat nog niet zo is, kan gebeuren...Die vrouw kan nooit je moeder worden maar wel voor je zorgen als een moeder...

Ik durf nooit naar mijn vader te gaan omdat ik denk dat hij dan ook verdrietig word en dat wil ik niet.
Bedenk goed dat joun vader het er net zo moeilijk mee heeft als jou en hij vind het heus niet erg als je je emotie bij hem toont!

Maar soms wil ik ergens anders aan denken en dan bel ik een vriendin op ofzo.
goedzo! (y)

Ik wil nog iets maken om op het graf te toen.
Wat er van en voor mij is als ik niet kan zijn, bij het graf.
Snappen jullie dat?
Dat klinkt helemaal niet raar, maar is juist erg mooi!

Dus ik wil wat voor ze samen.
Hebben jullie een idee voor mij?
Je kan ook 2 harten ''bestellen'' en dan de namen erop (van je opa en van je moeder)

Hebben jullie ook zoiets?
Dat er altijd iets van jou bij ''ze'' is?
Neej, helaas niet, want het lijkt me een erg mooie gedachte!

Heel erg bedankt dat vind ik nou een fijn bericht.
Mijn vader heeft geen andere vrouw maar ik weet niet of ik dat wel zou kunnen accepteren als hij dat had.
Ik heb een hele lieve mentor waarmee ik soms afspreek om te praten en ze vroeg al of ik misschien met de maatschappelijk werkster zou willen praten omdat die er meeer over wist maar ik hoefde het niet.
Ik wil er zelf uitkomen.
Echt heel errug bedankt voor dat bericht!

verdriet voor mezelf houden of erover praten met mn vrienden. die kunnen me wel helpen. maar k hou het vaker voor mezelf.

heey meissie,

ik vind het heel erg logisch dat je er verdriet om hebt en dat je haar mist. Het was (is) toch je moeder, iemand die dicht bij je stond, en nu ineens niet meer. Nu is ze weg... Dat is gewoon iets heel verschrikkelijks en niet iets waarvan je van de een op de andere dag weer blij en vrolijk rondhuppelt.

waarschijnlijk is het ook moeilijk voor je dat het graf niet in jouw buurt is en je dus niet heen kan gaan wanneer je hier behoeft aan hebt.

ik vind het een verschrikkelijk mooi iets dat je daar op het graf van jouw moeder iets wil hebben van jullie samen.
Dat van dat hart vind ik een heel erg goed idee! Het is al helemaal niet raar, alleen heel erg lief!

hoe ik met verdriet om ga?
verkeerd... laat ik dat maar wel zeggen.
vroeger wist helemaal niemand het als ik me rot voelde en ging ik het op mezelf afreageren om het zo maar te zeggen.
tegenwoordig gaat het beter.

ik wens je nog heel veel sterkte! en dat hart is een heel goed idee!! :)

kus wendy.

p.s. ik denk niet dat je vader het erg vind als je naar hem toekomt, maar eerder fijn. Jullie zijn allebei dezelfde persoon kwijtgeraakt waar jullie allebei evenveel omgeven, dus je vader zo het helemaal niet erg vinden.

Graag gedaan meid! Als je vader een nieuwe vrouw in zijn leven krijgt, is dat in het begin ff slikken en een tijdje moeilijk, maar er komt dan wel een tijd dat dat beter gaat, hoop ik dan...
Het accepteren is idd erg moeilijk!
Dat je er zelf uit wil komen, is op zich wel goed. Zo heb ik zelf ook heel lang gedacht, maar op een gegeven moment kan dat verkeerd gaan! Bij mij dus wel, toen ben ik wel naar een maatschappelijk werkster gegaan op school...
Dat heeft toen goed geholpen!

Veel sterkte ermee en dat aanbod van je mentor blijft altijd geldig!Als het een tijdje niet lekker gaat kan je altijd daar terecht!
Al is 't maar 1 gesprek, dat maakt echt niets uit!~

hoe ik ermee omga... ik doe het vooral alleen.. in het begin veel herinneringen ophalen, foto's kijken, gesprekken in mijn hoofd herhalen.... ik wordt heel stil en slecht geconcentreerd, moet opeens veel slapen...

ik moet het een plaats geven en dat kost tijd... wat voor verdriet het ook is

Ik hou me verdriet voor mezelf, ik praat er liever niet over. Soms wel, maar dan ga ik er niet diep op in. Ik luister ook veel muziek, zodat ik het toch op een 1 of andere manier kwijt kan..

Ja, daar komt het bij mij ook op neer.

Ik hou het voor mezelf, zonder me af op mn kamer en ga op mn bed liggen. Vaak mn radio aan, mr dat kan ook een negatief effect hebben bij mij...
Als ik kwaad ben van verdriet, is mn drumstel meestal het slachtoffer (en de buren ;)) *zoals vanmorgen...k kreeg te horen van mn ex dat ut uit was...:s*

Altijd als ik foto's ga kijken dan moet ik vaak lachen als ik trugdenk aan die tijd.
Ik zal het ook nooit vergeten!
Over dat hart waar kan ik dat kopen of hoe moet ik ut maken?

Wat doe jij als je verdriet hebt?
ligt eraan wat voor verdriet.. ik huil snel.. dus ik zal wel gaan huilen, vaak naar muziek luisteren of praten ofzo
Doe je het alleen of niet?
uhm.. ligt er ook aan.. is er iemand overleden ga ik het liefste naar mensen die hem of haar ook kende.. om gwoon bij elkaar te zijn enzow.
Waarover heb jij verdriet? Dus het kan ook zijn omdat je liefdes verdriet hebt of als er iemand is overleden.
ik heb over veel dingen verdriet eigenlijk.. wil ik niet op ingaan

mjah.. en dat is een slechte eigenschap van je.. sorry dat ik dat zeg...

Jahh...zo doe ik t ook...weet dat t slecht is..maar ga ze niet elke keer lastig vallen met mijn verdriet dus..

verdriet verandert bij mij al gauw in haat.
dat leidt weer tot automutilatie en het doodzwijgen van andere mensen.

Ik kan niet met verdriet omgaan en ik krop het vaak op, als ik dan weer eens heel erg down ben en alles er ineens uitkom dan lig ik vaak 's avonds urenlang in bed te huilen omdat ik nergens meer raad mee weet en op dat moment alles door elkaar haal. Ik houd alles voor mezelf zodat anderen niet merken dat ik verdriet heb.

ik ben denk ik zovaak verdrietig dat ik t zelf niet meer actief opmerk.
als ik nadenk wanneer ik t laatst verdrietig was zou ik daar geen bepaald moment bij kunnen uitkiezen.. :rolleyes:

bestwel raar. :o

"verdrietig" is ook een raar woord.
wat is "verdrietig"? huilen? spijt? :confused:

wat ik ermee doe? ik zet verdriet om in boosheid denk ik, en ik ga meestal meer blowen bij alles dat me minder goed laat voelen, dus ook dan.. :o
tijd om te stoppen. :rolleyes:

Als ik verdriet heb tja dan ga ik meestal naar mijn kamer om na te denken en te huilen want ik vertel nooit dat ik verdriet heb. Ik houd alles binnen en praat er niet over. Ja nu met mijn vriend wel een beetje maar niet zoveel.

Ik heb nog t meest verdriet om Chris en zijn zelfmoord. Want ik mis m gewoon enorm en hij was toch wel 1 van de belangrijkste dingen in mijn leven.

Je moeder verliezen is helemaal niet fijn. En dat idee van die steen vind ik erg leuk.

De laatste tijd heb ik nogal wat verdriet meegemaakt.


Ik los het liever alleen op, ik sluit me een beetje af op mijn kamer en luister naar rustige muziek.

En als het mogelijk is, kneus ik ook graag mijn vuist aan een muur

Ik jank als ik verdriet heb. Alleen of met anderen erbij, dat maakt me niet uit. Ik moet het wel altijd aan iemand kwijt.
Ik voel mezelf ook altijd heeeeeeel zielig.

Geldt wel voor mij. Niet meer zo erg, maar nog
wel een beetje.

Meestal druk ik verdriet weg, wat zich weer uit
in allerlei zooi. (jank/down/paniek-buien)

Als ik verdriet heb dan ga ik ook altijd aan dingen denken.
Waarom was dit nou gebeurd?
Mijn moeder was nooit ziek en ze was erg levedig.
Ze beklom bergen en kon als de beste skien.
En echt ze was nooit ziek en opeens had ze kanker!
Ik snap er geen reet van.

Ik huil alles uit en dan word ik weeeer rustig.
Ik ga dan in het donker stil zitten nadenken.

mjah.. als ik alleen ben ik huil, voel ik mezelf ook heel zielig en nutteloos enzow

Het klinkt vreemd, maar het lukt mij (sinds) 3 jaar niet meer om te huilen. Mijn ogen worden gewoon alleen een beetje vochtig waarbij af en toe een klein traantje wegspringt.

Ik wil weer huilen, ik heb het nodig om mijn frustraties van gebeurtenissen de laatste tijd.

het lukt gewoon niet verdomme, ik heb het gevoel dat er iets opgekropt zit in mij, maar het er gewoon niet uitkan.

Ik ga altijd rare dinge denken.
Waarom ik leef waarom altijd alles ibj mij mis gaat.
Waarom ik zoown zielig leven ben en ongeluk heb.
Maar ook hoe mooi mijn leven is geweest
en hoe het was

ja, maar het LUKT gewoon niet. hoogstens een klein beetje snikken. Het lucht gewoon niet op

gewoon diep vanbinne opkroppen

same here.

Het is goed een vriendin op te bellen, maar praat dan wel over je verdriet, het is erg belangrijk over je verdriet te praten, en over wat je dwars zit. Anders krop je alles op, want eens komt het eruit, het is veel moeilijker het in je eentje te verwerken.
En je hoeft niet bang te zijn dat je vader verdrietig wordt als jij met hem over jouw verdriet praat, want dat verdriet van je vader wordt dan alleen maar zichtbaar, het zit al in zijn hart. Je moet zorgen dat het verdriet van jou en je vader zichtbaar wordt door erover te praten. Zo zorg je dat het grotendeels uit je hart verdwijnt, zo kun je je verdriet goed verwerken. Jouw vader is dus eigenlijk bij uitstek de juiste persoon om jou verdriet bij te verwerken, omdat je je vader ook helpt.

Ik praat zelf tegenwoordig altijd met anderen over mijn verdriet.

[edit]

Je kunt natuurlijk ook over je verdriet praten door te chatten die met mensen van jouw leeftijd die ook (1 van) hun ouders hebben verloren.

Jupz. ik ook inderdaad. zo voel ik me ook altijd. tegenwoordig maken ze zich allemaal zorgen om me. maar das niet nodig, ik red mezelf altijd wel. alleen geloven ze dat nooit. :S

zie veel verdriet om mij heen... maar ja, lijkt mij niet te raken...

als het dat wel doet... stop ik het gewoon weg...

Mja sorry. kan er niets aan doen. en ik zie dat ik niet de enige ben hier. en ga het me ook maar niet kwalijk nemen, want ik ben gewoon geen prater op dat gebied:)

als ik verdriet los ik het ook zlf op. ik haat het om met iemand te praten erover. Dan voel ik me voor schut staan. Ik krop alles op.

*wenkbrauwverhaal*
ik ga je niets kwalijk nemen hoor :S

als ik verdriet heb?

dan doe ik geen goeie dingen ertegen :o :s :(

Okeej, gelukkig maar *t kwam wat bot over, was neit echt de bedoeling *schaam* *geeft zoen*

mnee.. ik ben bot.. maar dit terzijde.. *ontvangt zoen.. geeft weer trug* niet schamen !

Ja, dat ken ik! En als ik een x zielig van me afkijk, komen ze met zn allen op me af...gaat het wel?!

Mjupz, inderdaad. maar das op zich ook alleen maar lief hoor. is toch een teken dat ik altijd bij ze terecht kan:)

Het enige echte verdriet dat ik tot nu toe gekend heb is liefdesverdriet. Maar daar kan ik dan ook echt wel heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel verdrietig over zijn!!!!
Als ik een keer echt iets ergs meemaak, ben ik denk ik helemaal nergens meer!

Rosanne

Jah! Das waar...stel dak zonder ze zat..das ook nie zo best.
Maar vandaag ook weer..zit ik even te staren..vragen er gelijk 2 aan me of het wel gaat. Maar okey, het is lief bedoeld..

*betwijfelt dat eigenlijk best wel* maar laat ik maar niets meer zeggen

welnee :)

hmm... een van me beste vriendinnen is jaart overleden.. hoe ik met me verdriet om ga? praten. praten praten en nog eens praten. en na het praten huilen... muziek op zetten, herinneringen ophalen en me proberen goede dingen voor de geest te halen. hopen dat ze het nu beter heeft... het komt allemaal wel goed, trust me! sterkte...

nou, mij klinkt het absoluut niet vreemd in de oren, want ik heb zelf precies hetzelfde :(
ik zou het liefst ook de ogen uit mn kop willen janken, want ik word gek van mn eigen opgekropte woede, verdriet, ellende noem maar op.
je hebt zeg maar zelf een barriere om je heengebouwd, maar die is nu zo dik en stevig dat je er zelf niet eens meer doorheen komt. en helaas, ik heb de opening ook nog niet gevonden :(
anywayz sterkte ermee, ik weet hoe slopend het is!

knuvv, K.G.

--------------------------------------------------------------
ReV3rEnD schreef op 19-05-2003 @ 20:29:
Het klinkt vreemd, maar het lukt mij (sinds) 3 jaar niet meer om te huilen. Mijn ogen worden gewoon alleen een beetje vochtig waarbij af en toe een klein traantje wegspringt.

Ik wil weer huilen, ik heb het nodig om mijn frustraties van gebeurtenissen de laatste tijd.

het lukt gewoon niet verdomme, ik heb het gevoel dat er iets

---------------------------------------------------------------

hmm ik herken dit gevoel heel erg.
Op een gegeven moment is het doorbroken door een ludieke actie van een vriend van mij. Toen heb ik 2 uur lang gehuild zonder dat het eigenlijk me heel erg raakte.
Daarna voelde ik me weer goed :)
Maar nu gaat het weeer en weer steeds slechter

Groetjes Eva

P.s ik moet toch eens leren hoe je dat quoten doet wnat het wilde mij niet echt lukken :(

Doe ik ook, toen ik 12 was ging mijn broer dood, ik praat er nooit over, is dat wel goed voor je? ik heb geen behoefte om te huilen, dus hoe moet je dan je verdriet uiten?

ik heb niet meer gehuild sinds hij gecremeerd werd, word het dan niet weer eens tijd? of kunnen sommige mensen gewoon zonder