Weer niet positief
 

Hoi allemaal,

Vandaag mijn eerste exames gehad.
Het ging niet slecht maar ook niet goed en voelde me niet op m'n gemak in de klas.Ik ben ook zolang niet samen met ze geweest.Ik kon mijn hoofd niet bij mijn examen houden en wou alleen maar weg het is zo vreemd eerst verlangde ik naar de klas en nu ben ik daar alleen maar bang.Thuis ben ik ook bang en op straat ook weet iemand wat ik in iedregeval tegen die angst opschool kan doen

Groetjes me

Ik begrijp niet helemaal wat je probleem is, waar je angst vandaan komt en waar je precies bang voor bent. Misschien ben je veel te veel bezig met je exames en wordt het je allemaal te veel in je hoofd. Wat ik heb gedaan tijdens mijn exames is heel veel in de kroeg gezeten. Ik was ruim op tijd begonnen en heb in de examenweek zelf geen boek meer opengeslagen. Het was heel relaxt en ik voelde me bij elk examen volledig ontspannen.

Tis helaas geen examen spanning het probleem is is dta ik vanaf 19 maart geen tijd meeer in mijn kals heb door gebracht.Daardoor voel ik me een indringer in mijn eigen klas het zal wel vaag klinken

hey Diane

zou het geen faalangst kunnen zijn? of heb je daar nog nooit last van gehad? en dan bedoel ik sociale faalangst, en faalangst (ik weet zo gauw niet hoe dat heet) die met het leren te maken heeft, dat die faalangst je belemmerd, en dan komt daar ook nog sociale faalangst bij.

nouja, klinkt hartstikke vaag, maar dat bedacht ik zo ineens

-x- Wiltine

Meestal ben ik wel blij als ik heel nerveus ben tijdens een (school)examen :D . Klinkt wel raar, maar zodra ik nerveus ben ga ik beter mijn best doen en haal ik betere cijfers.

Daar gaat het hier toch helemaal niet om he :confused:

Diane,
Waarom ben je zo lang niet meer in je klas geweest?
Hoelang heb je dit al? Weten je ouders dit?
Probeer er wat meer over te vertellen.

Ik zal proberen het een beetje uit te leggen.
Omdat ik een overdosis aprines had ingenomen opschool vondt school het niet meer verantwoord mij opschool te laten komen.
Van de angst heb ik nu vanaf mijn opname last van.
Mijn oudes denken dta ik me weer goed voel en dat hou ik liever zo want ze flippen alleen maar als het niet goed gaat.

En dus riskeer je maar dat jezelf weer flipt?

Probeer er met iemand over te praten, maak het jezelf niet moeilijker dan het al is.

Hoi hier ben ik weer.

Het maakt niet uit wat ik wil en of ik wel of niet vertel hoe het met me gaat omdat ze het niet kunnen begrijpen.
Vandaag NA school met vertrowuens persoongesproken die me vanaf de 18e maart heeft genegeert hij vertelde dat ie dit al eerder had meegemaakt alleen dat die persoon het niet kan na vertellen.Het deed me een hoop hij zat zowat te huilen en ik voelde me best schuldig.Hij heeft gezegt dat als ik wil altijd bij hem terecht kan na schooltijd en dat vindt ik erg aardig.
Hij begon tijdens het gesprek of er nog pogingen zijn geweest enzo en rade aan mijn psych om een opname te vragen.Ik wist niet hoe ik erop moest reageren maar begreep hem wel.Dit heb ik zelf al eerdre thuis besproken maar mijn ouders willen er niet aan beginnen.Nu denk ik toch dat ik zodra ik weer gesprek heb bij m'n psych di zal aangeven en wat hij ervan zou vinden.

Sorry moets het even kwijt

Misschien is de vertrouwenspersoon niet zo'n goed idee. Ik denk niet dat je daar met een prettig gevoel zit als je constant denkt dat de man in huilen uitbarst.
En het is niet jouw schuld. Jij kan er niets aan doen dat die ander zelfmoord heeft gepleegd.

Je kunt iig eerlijk tegen ze zijn, en dus zeggen dat het niet goed gaat ipv ze iets voor te houden. Waarom het dan niet goed gaat, tja, dat kun je dan voor jezef houden, maar dan ben je iig eerlijk.

Goed dat je het met je psych wilt bespreken ed.
Misschien kun je al vast bedenken wat jij zelf wilt?