te gevoelig..?
 

soms heb ik het idee dat ik wat te gevoelig ben ofzo... dat merkte ik vroeger al, snel huilen etc...

ik kan me soms ook verdrietig voelen om iets waar ik misschien niet zo heel veel mee te maken heb... 2 voorbeelden: 1. een vriendin van een vriendin van me, die ik dus oppervlakkig ken van uitgaan e.d. had zichzelf van het leven beroofd, en daar voelde ik me erg verdrietig door, ook al ken ik haar niet zo heel erg goed als die vriendin van me. 2. en vandaag, kreeg ik een mail van mijn studiebegeleider over dat een medestudent van de opleiding is omgekomen bij een ongeval vorige week. ik ken hem helemaal niet, maar toch voel ik me rot na het lezen van dit bericht. veel mensen kunnen dat misschien niet bevatten, maar ik vind het echt heel erg. :(

herkennen meer mensen dit misschien?...

ik wilde gewoon even mijn verhaal kwijt....

ach, je hebt mensen die snel geemotioneerd zijn en mensen die dat niet zijn, ik ben ook een deel van de 1e groep.

Hey,
Opzich is er niets mis met emoties tonen en veel empathie met anderen hebben zolang het jezelf niet in de weg zit. Je bent zelf de enige die kan uitmaken of je té gevoelig bent. Zit je gevoeligheid je echt in de weg of weet je niet zeker of je ze te veel hebt?
In het laatste geval wil ik je graag gerust stellen.
Aangezien je het al van jongsafaan hebt denk ik dat het een karaktereigenschap van je is en je dus niet met opgepropte gevoelens zit waardoor je overemotioneel zou kunnen zijn.
Niets om je voor te schamen of voor te verbergen, je kan maar beter te veel emotie hebben dan te weinig (uitgaande van het feit dat het een karaktereigenschap van je is).

Helaas wordt in onze maatschappij zo'n probleem gemaakt over het tonen van emoties (Hollanders houden zich vaak sterk en zien emoties vaak als zwakte), wat vaak leid tot het schamen voor emoties wat eigenlijk helemaal niet nodig is. :)

Ik weet het niet....
Mensen die ik absoluut niet ken kan ik mezelf absoluut werkelijk waar NIET druk over maken. (dat zou net zoiets zijn als te horen krijgen dat het 5e neefje van de achternicht van de tante van mijn oma aan mijn moeders kant te overlijden zou komen.
DIE KEN IK NIET!)
Maar mensen die ik vaagjes ken. (wel eens gesproken, of gewoon regelmatig ergens zie) daar vind ik het wel kut van. Daar kan ik dan ook echt gewoon stevig mee zitten. :(

ik niet stevig, en toch schijn ik te gevoelig te zijn :)

Ik herken dit heel erg goed! Ik heb t zelfde en het is af en toe zeer frustrerend!! Ik jank soms ook om dingen die helemaal niet erg zijn, maar dan maak ik er zelf meer van dat t is, dit gaat gewoon automatisch helaas :( .
Nou, succes ermee meis! :D
xxxxxx

ik ken het hoor!
ik voel me ook heel snel verdrietig.. ook al is er iemand overleden die ik helemaal niet goed ken. het maakt niet uit. je kende die persoon en je vind het erg voor hem of haar... dan maakt het eigenlijk niet uit in wat voor mate je hem of haar ken(de)

Misschien heb jij net als ik ook een te groot verantwoordelijkheidsgevoel, ik voel mijzelf vaak verantwoordelijk voor dingen waar ik niets aan kan veranderen of waar IK niets aan hoor te veranderen, een voorbeeldje: mijn vriendin staat er slecht voor en blijft zeer waarschijnlijk zitten, dan voel ik me er verantwoordelijk voor dat zij slechte cijfers haalt en daardoor blijft zitten terwijl ik haar cijfers niet kan veranderen, dat zal ze zelf moeten doen maar toch heb ik het gevoeld dat het aan mij ligt.

Dit kan heel vervelend zijn doordat ik me vaak verantwoordelijk voel voor de halve wereld en ook voor dingen waar ik niets aan kan vernanderen, bijvoorbeeld armoede in derde wereldlanden.

Misschien herken je je hierin??

Groetjes Dana

Hey meis.
Er is absoluut niets abnormaals aan jouw gevoelens hoor. Sterfgevallen doen een mens gewoon heel veel. Ik kende zelf ooit heel vaag een jongen die zelfmoord heeft gepleegd. Ik heb nog geen uur in totaal echt met hem gesproken, maar ik heb er dagen om zitten janken. En toen ik later hoorde dat een jongen die ik alleen van gezicht kende om het leven was gekomen in een verkeersongeluk voelde ik me er ook behoorlijk rot over...

Maak je niet druk, verwerk het op je gemak, maar als je er te veel mee zit en er echt niet mee kunt leven moet je er echt met anderen over praten, want dan kan je (als het echt erg is) beter hulp zoeken. Ik ga ervan uit dat dat niet zo is, want bijna iedereen zit ermee als er iemand uit zijn (al dan niet directe) omgeving sterft.

Sterkte ermee.
Nona

bedankt allemaal voor jullie reacties! .. :)

@ Ciao Che: de emotie zelf zit mij niet in de weg zodanig dat het een levensprobleem is ofzo, maar het is op dat moment natuurlijk wel vervelend.. ik ben wel blij als ik het aan iemand kan vertellen, of zoals hier dat ik het hier neertyp.

@drollenvanger: ja ik overdramatiseer dingen soms ook wel eens, maak dingen eh soort van 'spannender' dan ze zijn... dat is soms wel vervelend, want mensen zien je dan echt als een aansteller. (dit is in de loop der jaren overigens wel minder geworden gelukkig.)

@Daantje_0705: het klopt idd dat het een karaktereigenschap van me is... het is niet echt het verantwoordelijkheidsgevoel wat ik als oorzaak zie, maar het gevolg is ongeveer wel hetzelfde, dat je je dus rotvoelt.

@Kruimel: whoa, bijna dezelfde situaties... en ja, ik denk idd ook wel dat het bijna niemand koud laat als er iemand in de omgeving sterft......

heey,
ik moet ook heel vaak huilen...
ben erg overgevoelig,vooral de momenten dat ik alleen ben.
dan mis ik ook gelijk iedereen enzo.
4 jaar geleden is mn ene opa overleden,en 2 jaar trug mn andere.
ik moet er nou nog steeds vaak om huilen.
ik huil ook gwoon om de kleinste dingen,niet in het openbaar maar gwoon thuis op mn kamer...en soms als ik bij mn vriendin ben.
maar je kunt er niks aan doen als je overgevoelig bent,soms helpt het om veel met mensen te praten en soms moet je juist helemaal niet praten.
ik hoop dat je nu weet dat je helemaal niet de enigste bent !
er zijn er echt veel en veel meer
suc-6 met alles verder...
en als je eens wilt praten voeg me toe op msn
s_nijentwilhaar@hotmail.com

dikke kus van mij

ik herken mezelf hier wel in,en telkens als je weer zo verantwoordelijksheid gevoel hebt knapt er (bij mij tenminste) ook weer een stukje zelf vertouwen af....
xxxx

Ik heb het ook, een jongen van dit forum pleegde een aantal maanden geleden zelfmoord.. Die jongen had ik dus nooit echt gezien en ook amper gesproken (een paar keer op Onzin), en toch greep zijn dood me heel erg aan..
En toen ik 10 was ofzo stierf het zoontje (1 jaar ouder dan ik toen) van een collega van mn vader, ik wist alleen zn naam en de omstandigheden, kende zn moeder wel. In mn dagboek schreef ik aan hem en ik huilde 's avonds in bed.. Ookal kende ik die hele jongen dus niet..

Sommige mensen hebben dat nu eenmaal, en ik heb het maar gewoon geaccepteerd van mezelf. Andere mensen kijken me vreemd aan en snappen het niet, maar dat is dan hun probleem, ik kan er ook niks aan doen, zo ben ik nu eenmaal..

Maar je bent dus echt niet de enige

christiaan..

ik heb m 1x gemeet ofsow.. t was echt (y) sown kerel..
kheb nog n nummer over m geschreven..

(sorry dak offtopic ga)

ik het gevoel wel, en ik ben bezig met het 'afleren' ervan.. want het is natuurlijk niet goed. Wat ik nu probeer is zeggen van ik sta op plaats 1, 2 en 3, en de rest komt daarna. En 's avonds vorodta ik ga slapen gewoon aan iedereen denken waar ik wat mee te maken heb gehad die dag, en dan alles wat ik 'voor hen voel'terug geven, en de energie die ik in hen heb gestoken weer terug halen.. klikt een beetje vaag... maar t moet wel werken.
succes!
hopefully

ps. Ben je ook moe of hoofdpijn?

ja ik heb het ook heeel erg!!
weet niet wat ik er aan moet doen, nu is er iemand overleden laatst bij een ongeluk, ik ken hem helemaal niet maar voel me nu de laatste tijd daar zo klote door.
als iemand vraagt wat ik heb leg ik het uit en zeg ik dat ik hem heel goed kon, dan begrijpen ze me tenminste.
ik heb niet zo heel veel vrienden en raak meestal bevriend met de (zielige) personen, klinkt stom maar om het even zo te formuleren zo dat jullie me misschien begrijpen.
en ben ook echt altijd moe.
ik wil hier graag vanaf maar weet niet hoe...
ik wil later dan denk ik ook voor werk iets voor mensen betekenen maar tja ik weet niet wat er allemaal is om dat te kunnen bereiken.
iemand tips?? ik kan nu namelijk nog van school wissellen als iemand een idee heeft die me erg aanspreekt.

thanks alvast en kussie

Jij bang voor de dood ofzow?

meen je dat nou serieus offe???

naja ben niet bang voor de dood geloof ik hoor, wacht er alleen liever nog even mee.

hmm ik ben er ook eentje die denkt overal van alles aan te moeten doen, wordt gek van mezelf en wil er ook wat aan doen, maar wat? werd vroeger al boos op mezelf als ik niet iets deed voor anderen omdat ik het wel kon. toch laat ik het dan vrij vaak weer zitten waardoor ik ook weer boos wordt:S juist nouja goed ik ben ook wel gevoelig als het gaat om opmerkingen. maak meestal wel flauwe grapjes terug maar toch, soms kan ik er echt niet tegen. tsja ik weet t ook niet meer.. :(

tja ik heb het ook en weet het ook niet meer... :(