Ik zoek een mooi, beeldend gedicht
 

Hai dichtertjes onder ons,

Voor het vak tekenen op school heb ik een gedicht nodig dat ik uiteindelijk uit moet gaan werken tot een tekening. Het gedicht moet wel een beetje beeldende elementen bevatten maar dat is wel logisch. Heeft iemand een mooi gedicht voor mij? Alvast bedankt!

Kusz Dreamz

misschien meer een verhalend gedicht? stukje Homerus (of andere klassieke dichter) of Dante? daar weet ik in elk geval van dat het beeldend is.
verder misschien gewoon dichtbundel erbij pakken en bladeren maar....

Vang een gedicht van Ulfheidin, zal beeldend genoeg zijn. :)

ik vind deze eerste niet echt wat, maar hier komen er een paar:

Bloem

een bloem
vouwt zich langzaam open
steeds meer
wordt er zichtbaar
totdat de bloem zover open is
dat de kern zichtbaar is
en dan nog verder
veel verder opent zich die bloem
hij wordt groter,
mooier,
kleuriger
bijen vliegen erop af
en eten de gele kleur
het stuifmeel
belandt in goede aarde
en slechte aarde
maar weer een nieuwe bloem
ontspringt uit de goede aarde
niet wetend
de mooie functie
die hij moet vervullen


een heus sonnet:

Droomreis

Ik keek omhoog, de wolken ver boven mij
Als snel was er dat magische gevoel
De zon scheen, de wind lag, de lucht was koel
Ik voelde me als een vogel zo vrij.

Ik wist: dit werd de allermooiste reis
Een regenboog met al zijn mooie kleuren
Ik snoof de allerheerlijkste geuren,
Zag mijn droomkasteel in het paradijs.

Ik reisde verder: een sterrenregen
Dit was het gevoel van gelukkig zijn
In deze schoonheid voelde ik me klein.

Als laatste zag ik alle planeten
Ik zou dit nooit meer willen vergeten
’t Was jammer, maar de wekker wekte mij.



Denk niet dat je hier zo heel veel mee kan:

Het leven

het leven is
als een dik boek
je bladert er wat in
en je gaat lezen

soms is het zo spannend
dat je ogen over de woorden flitsen
en steeds maar verder willen
om te weten wat er komt

soms sla je liever een stukje over
en lees je iets snel door
maar half te weten te komen
wat er eigenlijk staat

maar meestal
lees je rustig
bladzij voor bladzij
het boek door
totdat het uit is

het leven is
als een dik boek
je leest erin
totdat het uit is




Ongeluk

een gil in de duisternis
breekt de nacht in tweeën
het donkerrode bloed
bedekt de grond
de scherpe glassplinters
verbrijzelen het leven

die snerpende toon
met het felle, kille blauw
verlichten de stilte

om alles weer achter te laten
maar niet zoals het was

leegte…





Deze gaat over de seizoenen:

Schoonheid

Opkomende zon
broedende vogels
bloeiende bloemen

De zon tegen een strakblauwe lucht,
geen wolkje te bekennen

Eén rode roos tussen de vele witte
gele bomen
een deken van bladeren
en veel wind

Zijn laatste zucht
een druppel bloed op de witte sneeuw




Donkere tunnel, zonder doel
Beklemmend angstgevoel
Maar daar: de poort
Licht





Dromen

ik droomde altijd al
een ster te zijn
en daar te vliegen
hoog boven de aarde

ook droomde ik
een bloem te zijn
en te bloeien
geurig en kleurig

ooit droomde ik
een vogel te zijn
te kunnen zweven
tussen hemel en aarde

nu droom ik
om mens te zijn
eerlijk, wijs en open

maar de mooiste dromen
komen alleen
in m'n dromen uit.




wie weet kan je er wat mee... :

opa

hij lag daar
het verweerde gezicht
lag verveloos
tussen de lakens
de breekbare lippen
konden niet meer lachen
de blauwe ogen
zouden niet meer stralen
zijn mond,
die ooit gesproken had,
hapte af en toe naar lucht
het moment was daar
de laatste zucht...



Zo mooi

Een gouden engel
met een bordeauxroden hart
twee zijden vleugels
zwevend op de wind

als een vlinder
zo mooi

een grote, ronde, volle maan
komt achter de wolken vandaan
hij schittert in de donkere nacht
maakt de wereld zo mooi geel

als een glimlach
zo mooi

een groene lenteboom
met fluwelen knoppen
strekt zijn takken uit
verspreidt een hemelse geur

als de liefde
zo mooi.





ik hoop dat je er wat mee kan. zoniet, dan niet ;)

Dank je! Ik ben ervan overtuigd dat er iets bijzit! Ik zal eerst wat oefenschetsen maken en dan uiteindelijk kijken met welk gedicht ik het beste iets kan!

Nogmaals THNX!!

Kussss Dreamz

deze misschien :D

Met het strijklicht van een nazomermiddag
gleed net datgene langs pracht en praal,
om zo voorbij de wortels van het kitscherige havenstadje
langs smalle straten in een hoekje te verdwijnen.

In deze zilte lucht van de zee kruist het langs daken,
schittert het over smeedijzeren balkonnen en reikt het tot ver over het plein
scheidt het net nog voorbij kliffen en verdwijnt langs muren van venijn.

Zo gingen deze eenzame dagen van herinneringen langzaam, maar geruisloos
mee, in het grijs van staal met daarachter een silhouet van rook.
Dit eens zo spelende avondconcert verschuilt zich vanachter de eens zo purperen gloed.
En zo zag ik een hemel aan wolken waar bergtoppen fluisterden
ivoren torens de kleurige historische betegelde huizen het
antiek in opspattend water de oorsprong lieten verkoelen.

De laatste wringing der zonnestralen van dit land onder mijn voeten
word nu weggedragen door de glinsteringen van de zee.
De dagen van weleer scheiden, zoals een ruige zeebonk de antiek bontbeschilderde vissersboot
achter een laatste rotsformatie ziet verdwijnen.
Eindbestemming vereeuwigd;
maar met een pittoresk aansluitend geheel.