Mijn eigen Auschwitz-gedicht, wat denken jullie ervan?
 

ok, ik heb graag reacties over dit gedicht, een oudje, maar wel 1 die me aan het hart gaat! Hij roept ook ideeen op, hoe voelen jullie je bij het lezen enz, daar ben ik benieuwd naar


De Binnenkomst

Toen ik het voor het eerst zag,
En voelde in de aarde,
Toen ik voor het eerst die poort zag,
Mijn handen voor het gezicht sloeg,
En dacht.
Ik was verslagen en ervan doordrongen,
Doordrongen dat alles,
Alles voortaan anders moest.
Ik wist het pas,

Toen ik voor het eerst doorhad,
Dat ik liep over mensen,
Dat ik liep over as.
Wist ik dat dit maar 1 plek kon zijn,
Wist ik dat het Auschwitz was.

Op een leven dat veranderd is...

Ik ben nu precies één week geleden naar Auschwitz (I en II) geweest en ik snap het gevoel goed.
Ik heb het misschien iets anders ervaren dan jij hier bescrhijft (je bent er geweest, toch?): alles was onwerkelijk en tegenstrijdig. Toen ik er was was het prachtig weer, alles was groen en de vogels floten. Vredig. Verwarrend.
Zoals je al schrijft, het dringt niet onmiddelijk tot je door waar je bent maar op een gegeven moment realiseer je je dat je maar op één plek kan zijn. Bijzondere ervaring.