Afscheid
 

Waar de wind waaide
Traag streelde langs ruïnes
Van gedachten
Die mijn traan opving
Vervloeide
De pijn verzachtte
Toen alles even
En niets alles was
Vervlogen
Als je weggaat
En ik regen word
Uiteenval in druppels
Genadeloos stort
Op het leven
Naamloos
En alles anders is
Niets overblijft
Dan te sterven
Verdrinken
In een zee
Van stil verlangen



Lachwekkend. Of niet. Maar waar.

'k geloof dat ik 'tranen' hier mooier vind klinken. Ik vind het, ondanks dat ik het meer een soort opsomming vind oid...wel mooi.

Maak je geen zorgen. Ik weet zelf nog niet eens wat ik ervan vind. Misschien wel verschrikkelijk stom. Maarja. Het schreef zichzelf.
Misschien voelt het ook wel als een opsomming.
En bovendien.
De stilte zegt genoeg.
Hier.

Mooi. Ik vind vooral die laatste zin mooi. De combinatie met de rest.

en als er weinig mensen reageren hoeft dat niet te betekenen dat het niet mooi is.

Mooi!!!

Qua doorloop in zinnen, mis ik af en toe een goede overloop. 'toen alles even'.......het lijkt alsof je vanaf daar af en toe wat met een andere gedachte begint?, losse gedachten. Met het einde weer niet. Ik mis denk ik, soms de samenhang.


Maar,

Met weinig woorden weet je het gevoel heel sterk naar boven te brengen, je hebt een mooi woordgebruik, erg droevig wel, een bijzonder gedicht, Helemaal niet lachwekkend, niet.