Beweegredenen voor je relatie
 

Hoi.

Wat ik me zat af te vragen, is waarom de mensen hier die een vriend of vriendin hebben (en dat is geloof ik wel de meerderheid) die vriend of vriendin hebben. Dat klinkt misschien een beetje flauw maar ik vraag me af wat de achterliggende motivering is voor verkering of een relatie.

Gaat het je louter om seks, een beter alternatief voor vingeren of trekken? Ben je een type wat niet graag alleen is, bevestiging zoekt in een ander? Stel je je graag afhankelijk op? Of weet je eigenlijk niet waarom en accepteer je gewoon de status quo?

:)

Jah... ik had altijd al een beetje het 'ik ben zo alleen' gevoel zegmaar. een leegte... Maar het is me niet om sex oid te doen, ik voel gewoon zo veel voor hem. En hij vult die leegte goed op! Ik heb niet echt een beweegreden ofzo, ik heb de relatie ook niet opgezocht hij kwam op mijn pad en ik heb hem 2 handen aangegrepen!

Topicstarter begint nare man ;)

ik kan goed alleen zijn en ik heb het niet zo op vaste relaties. maar soms is het een leuke aanvulling, i guess.

Ik doe het niet voor de sex, het is leuk als dat er bij komt kijken, maar niet de reden voor verkering, absoluut niet...

Ik weet niet meer wie het was, maar iemand zei een keer dat je je ook gelukkig moest voelen zonder een partner, maar dat die partner je wel kon aanvullen hiermee, zoiets...Dat vond ik wel een hele mooie zin en ik ben het er ontzettend mee eens!

Daarom vind ik het denk ik fijn om iemand naast me te hebben...Ik kan prima zonder een vriend, maar als ik er een heb, is het ook wel weer heel fijn!
Ik heb niet het gevoel dat ik niet zonder kan en dat ik anders heel alleen ben ofzo, want dat is niet waar! Ik heb genoeg goede vrienden en een partner is alleen aanvulling en geen opvulling :)

Het gaat over relaties... Misschien heeft hij helemaal geen relatie, misschien geen behoefte om het te vertellen...

Ik wilde iemand die ik meer kon vertrouwen dan anderen, die ik alles kon zeggen, en waar ik mezelf kon zijn. Ook is het heerlijk als er iemand is die je vreselijk stevig vast houdt. Ik denk dat ik gewoon niet alleen wil zijn, niet dat ik dat zou zijn zonder vriend, maar gewoon, iemand hebben die je net iets specialer vindt dan de rest van de wereld...

er zijn zoveel redenen waarom ik een vriend heb...
nou ja, eigenlijk DIT vriendje (en dus geen enkel ander meer!), want daar voelde ik me na een tijdje niet op m'n gemak...

iig, een paar redenen zijn: ik ben niet graag alleen, aandacht, steun en aanmoediging, en nog een heleboel andere redenen...

ik heb gewoon iemand nodig die er ALTIJD voor me is, die ik kan vertrouwen en die me zegt dat hij/zij van me houd en waar ik hetzelfde voor kan terugdoen.

Ik heb geen relatie momenteel en ik zal gewoon eerlijk zijn: het draait mij vooral om seks. Niet alléén, maar wel voornamelijk. Ik ben niet op zoek naar iemand die me aanvult ofzo, ik ben graag alleen en leg het liefst aan niemand verantwoording af. Goede gesprekken kan ik wel met meerdere mensen voeren, dus zonder lullig of platvloers te zijn gaat het mij toch primair om de lichamelijke affectie.

Ik heb momenteel ook geen relatie, maar als ik terugdenk aan de vorige mis ik het soms best wel. Niet dat ik incompleet ben zonder relatie, zeker niet, maar de intimiteit die een relatie met zich meebrengt geeft gewoon een goed gevoel :) Verliefd zijn is eng, omdat je jezelf zo kwetsbaar opstelt als maar mogelijk is, maar het voelt gewoon super, wederzijdse verliefdheid/liefde. En tuurlijk komt sex daar bij kijken, en bevestiging van jezelf misschien ook wel, maar het hebben van een goede relatie geeft gewoon een heel fijn gevoel, en ik denk dat dat voor de meeste mensen de reden is dat ze een relatie aangaan.
Ik zoek ook niet naar aanvulling of afhankelijkheid (ben heel sterk mijn eigen persoon) maar dat hoeft een relatie ook niet noodzakelijkerwijs in te houden :)

Seks beschouw ik als mooi meegenomen, maar is zeker niet de primaire reden voor het aangaan van een relatie. Op zich ben ik iemand die helemaal niet op zoek is naar een relatie...maar soms kun je je gevoelens niet sturen en dan gebeurt het gewoon...en wat is er nu mooier dan wederzijdse verliefdheid? Heerlijk gewoon :).... laat ik het zo zeggen, ik bewandel een pad waarbij ik niet actief op zoek ben naar een vrouw ...maar heel af en toe steekt er een speciaal iemand over waarbij je gewoon even MOET stil staan :)

Ik zei dat een keer, lees maar

Naar aanleiding van het topic van slimmezak komt ik op dit topic.

Volgens mij geld dit voor veel mensen op het forum maar een relatie moet toch iets aanvullen niet iets opvullen of ligt dat aan mij. Toen ik mijn huidige relatie begon was ik gewoon al blij en deed al veel dingen en nu doe ik dat nog steeds.
Maar het lijkt hier wel of die mensen alleen maar op de bank zaten en nu ook maar dan met een partner.
Hallo jullie zijn jong, we moeten leven!!!
Met je vriendin/vrienden en natuurlijk met je vrienden.
Want deze relatie was zeker geen opvlullig maar een aanvulling op mijn leven, net dat ene extratje

Wat is jullie mening hier over.

ps: hier is het oude topic

Poeh; ik zou het niet weten. Ik was altijd best wel tegen relaties; ik bedoel je bent jong, waarom zou je dan een relatie willen. Ik heb ook lang zoiets gehad van; nee geen relatie voor mijn 30ste :p . Maar toen kwam ik dus mijn vriendje tegen, en ik weet niet; het ''overkwam'' me gewoon. Het gebeurde zo; en tsjaa dat hij na 8 maanden nog steeds super leuk is :)
Het is zeker niet zo dat ik me afhankelijk opstel van hem. Ik kan ook goed tegen alleen zijn; en ben absoluut niet bang voor het ''atlijd alleen blijven''; zelfs al zou dat zo gebeuren dan zou ik toch nog iets leuks van mijn leven maken, zeg maar.
Bevestiging zoek ik ook niet echt; alhoewel ik merk soms wel dat ik echt om bevestiging vraag; maar das meer iets van de laaste tijd, zeker in het begin deed ik dat niet echt, volgens mji
En seks; ik wist niet eens wat het was voor deze relatie; dus nee het gaat me ook niet alleen om de seks; maar het is natuurlijk wel een hele leuke bijkomstigheid :D :p
Dus nee ik weet het niet; maar ik vind het wel prima zo (y)

Komt misschien wel een beetje neer op een topic dat ik een week geleden hier heb gepost.

Ik zoek vooral liefde waar eigenlijk alles bij komt kijken. Ik zoek geborgenheid maar voornamelijk toch liefde. :)

Lief kunnen zijn voor een meid en lekker kunnen knuffelen.

I know

Lichamelijk affectie is voor mij denk ik zeer belangrijk, dat mis ik ook het meest denk ik en de persoon natuurlijk ook. Seks is niet het belangrijkste voor mij, als in de daad, lichamelijk contact wel degelijk, daar zit het verschil in vergeleken met vriendschap voor mij...

ik had zoiets van: voor mij voorlopig geen 'verkering' in ieder geval tot na de zomervakantie.
maar ja. als je verliefd word op een hele leuke, knappe, lieve jongen valt er weinig meer aan te doen..

en dat mn enige beweegreden.. het overkwam me gewoon..

t heeft zn nadelen -afstand- vertrouwen ? - kort haar ;) -etc.
maar ja.. die zie ik maar over t hoofd

Het veilige gevoel, een band creeën met elkaar die je niet op die manier met andere hebt en dat je niet alleen bent. Je hebt iemand die je heel graag ziet en waar je graag dingen mee samen doet.

Niet voor de sex, dat is er nog niet van gekomen (en ben maagd ja)
Niet voor de rest. Hmmz. Omdat ik me zonder een vriend alleen voel, ik heb behoefte aan een maatje, en ook aan bevestiging...
Tuurlijk kan ik wel zonder vriend. Maar mijn vriend is precies het tegenovergestelde van mij, en mjah zoiets heb ik nodig ofzo. En het gaat me niet (erg) veel om uiterlijk... het is meer diegene met wie ik alles delen kan, en wiens persoonlijkheid ook mij aanvult.
Zoiets.

Ehmmm ja goede vraag..
Het geloof speelt een grote rol (niemand is gemaakt om alleen te zijn - het gezin is de hoeksteen van de samenleving) maar ook liefde en geborgenheid, aandacht voor elkaar, je kunt met elkaar praten, lachen, huilen. Er gewoon zijn voor elkaar.

En me = happy want mag deze zomer voor het eerst bij mijn vriend slapen van mijn familie :) :D . Duurt alleen nog wel even, want ga pas op 11 augustus naar Israël.

En als jullie nou eens heel eerlijk zijn? Terugkijken naar hoe het hélemaal in het begin was? Dan was het toch voornamelijk hormonale lichamelijke aantrekkingskracht ;)

Ik zal de laatste zijn die dat ontkent. Want ja, lekker, dat is ' ie! ;) Lichamelijke aantrekkingskracht is er, het zou ongezond zijn als het er niet was.

Ik heb een relatie met mijn vriend, omdat ik iemand nodig heb die mijn leven aanvult. Niet dat ik niet zonder vriend zou kunnen, maar ik kan slecht tegen alleen zijn en vind het fijn dat ik altijd bij iemand kan zijn. Als mijn vriendinnen niet kunnen, kan ik bij mijn vriend terecht zeg maar...
Poe, dat klinkt zo stom. Het is een beetje moeilijk te omschrijven. Een relatie hebben vind ik een soort luxe. Je krijgt allemaal leuke dingen erbij in het leven (ook een aantal minder leuke dingen af en toe, maar die vallen in het niet bij de leuke dingen), zoals bijvoorbeeld seks.
En ik vind het ontzettend fijn dat ik ALLES tegen mn vriend kan zeggen. Ik hou een dagboek bij, maar sinds ik een relatie heb, heb ik dat ding veel minder nodig, omdat ik al mijn problemen en frustraties en kronkelende gedachten aan mijn vriend kan vertellen. Heerlijk!
Verder ben ik veel gelukkiger, vrolijker, positiever enz. sinds ik een relatie heb. Das ook belangrijk! :)

Euhm, nou, het kwam gewoon.. Ik had niet een bepaalde motivatie, ik was gelukkig vrijgezel en had ik hem neit ontmoet was ik dat nog steeds geweest.. Maar ik ontmoette hem wel en ja, ik werd verliefd op hem en hij op mij, waarom dan niet :confused:

En nee, ook in het begin was het niet vooral hormonale lichamelijke aantrekkingskracht, die is er natuurlijk wel gigantisch, maar het klikte vanaf het begin gewoon geweldig goed. We hadden meteen de grootste lol en de leukste gesprekken...

Hmmm, ik heb geen vriend, maar als ik een vriend zou hebben, zou hij gewoon mijn beste vriend moeten zijn, maar dan mét seks :)

Dus eigenlijk is het gewoon SEKS (evil) :D

Ik weet het eigenlijk niet.

Ik kan prima alleen zijn, daar ligt het absoluut niet aan en ook lukt me alles wel zonder mijn vriend. Ik heb niet per se bevestiging van iemand nodig om de dingen te doen die ik leuk vind.
Ik merk gewoon dat ik mijn vriend als beste vriend heb. Hij is de enige aan wie ik alles vertel wat me dwarszit, wat er is met me en hoe ik me voel. Hij heeft dat niet zoveel, maar ik geloof dat hij ook wel wat aan mij heeft. Hij vult mijn leven een beetje aan, ik vind het gezellig met hem, ik heb lol met hem, en...

Nou ja, zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar het voornaamste is, dat hij me vrolijk kan maken en dat hij er altijd voor me is.

Eh... dat ja, en het feit dat ie gewoon ontzettend lief tegen mij deed. Ik was dertien jaar, naïef, klein en ontzettend gevleid dat iemand van zestien mij aandacht gaf die ik normaal niet kreeg. Want ik was (en ben nog steeds niet) het stereotype lekker ding, en ik ben ook absoluut niet populair. Dan is het gewoon fijn dat ik hem heb.

Dat speelt per definitie een rol, duh! Maar ik vond hem als 'geheel' gewoon intressant!

En natuurlijk heb ik jaren lang hormonen opgespaart, in het begin was ik ook bang dat wat ik voelde die hormonen waren (ik wist niet hoe verliefd zijn voelde), maar dat was gelukkig niet zo.