~Ter water~
 

Mijn wezen, vaart over verre wateren
En de golven, dansen kabbelend in glans
De onrust, zachtjes naar de oeverkant.

Het bootje, dat dobbert, op het vlakgestrekte blauw
Is verankert aan mijn verborgen ziel
Het laat de angst, in de diepte bestaan

Maar wanneer ik weer in mijn lichaam treed
Voel ik weer enkel en alleen, de stilte om mij heen.

Dit gedicht is nog naar aanleiding van een topic om bij 1 van de 2 schilderijen een gedicht te maken. Ik had al een beginnetje gemaakt een tijdje geleden en ik ben er gister mee verder gegaan.