Scholieren.com forum - eerst van jezelf houden?

Scholieren.com forum (https://forum.scholieren.com/index.php)

- Liefde & Relatie (https://forum.scholieren.com/forumdisplay.php?f=18)

- - eerst van jezelf houden? (https://forum.scholieren.com/showthread.php?t=490061)

eerst van jezelf houden?

Vaak hoor je dat je van jezelf moet houden omdat anders anderen neit van je kunnen houden ofzoiets. ik snap dit niet helemaal, kan iemand dit uitleggen of zeggen waarom het onzin is?? thnx:)

Ik denk dat het zo is, inderdaad.
Als je nu jezelf niet waardeert, jezelf minacht en vaak depressief bent dan denk ik dat het zeer moeilijk is om je te hechten met iemand.
Maar als je jezelf openstelt, niet onzeker bent over jezelf dan is het makkelijker om je te binden met iemand, juist omdat je jezelf aanvaardt en je kan geloven dat iemand anders je ook aanvaardt.
Als je negatief denkt over jezelf dan is het moeilijk te geloven dat iemand anders positief over je denkt.
Lijkt me nogal logisch :)

Als jij jezelf niet accepteerd zoals je bent, als jij niet met jezelf kan leven. Waarom zou je dan in hemelsnaam wel met iemand anders kunnen leven, dus waarom zou die persoon dan wel van jou houden?

Je moet eerst van jezelf houden voordat anderen om je kunnen geven. :)

Citaat:

Fly-girl schreef op 26-05-2003 @ 17:23:
Vaak hoor je dat je van jezelf moet houden omdat anders anderen neit van je kunnen houden ofzoiets. ik snap dit niet helemaal, kan iemand dit uitleggen of zeggen waarom het onzin is?? thnx:)

Omdat je dan het ook niet zal accepteren dat iemand jou helemaal het einde vindt.
Je zou hem misschien wel voor gek verklaren.
Bovendien zal je ook een bepaalde uitstralling geven dat niet bij veel mensen zouden aantrekken.
Een relatie hebben met iemand die alles negatief beoordeeld, daar wordt je opgegeven moment ook zat van.
Niet van jezelf houden, betekend dat alles aan jou verkeerd is.
Maar gelukkig vind elk mens wel iets positief over zichzelf.

Maar er zijn wel mensen die niet van zichzelf houden die een relatie hebben en na verloop van tijd krijgen zij toch meer zelfrespect krijgen, als zo een relatie goed verloopt.

Sja, het is een adagium wat op papier heel mooi klinkt maar waarvan de praktische invulling zichzelf maar moeilijk laat denken.

Mensen met weinig zelfvertrouwen krijgen volgens mij net zo makkelijk als mensen met veel, dus het is van weinig betekenis.

Van mezelf houden? Nah, daar heb ik mijn vriend toch al voor? Ik hou van hem, da's houden van genoeg.

ja idd, maar hoe doe je dat???? :(

Je zou kunnen stellen dat ermee bedoeld wordt: wees niet op zoek naar iemand anders om een gebrek in jezelf op te vullen.

Ik snap het niet

Ik houd dus echt niet van melzelf, maar ik kan toch wel van iemand anders houden. Die twee dingen staat compleet los van elkaar

Citaat:

nare man schreef op 26-05-2003 @ 17:51:
Mensen met weinig zelfvertrouwen krijgen volgens mij net zo makkelijk als mensen met veel, dus het is van weinig betekenis.

Zelfvertrouwen heeft niet altijd te maken dat je niet van jezelf houd.

Citaat:

Another Way schreef op 26-05-2003 @ 18:00:
Ik snap het niet

Ik houd dus echt niet van melzelf, maar ik kan toch wel van iemand anders houden. Die twee dingen staat compleet los van elkaar

Daar is niks vreemds aan hoor.
Als je het maar wel accepteerd dat mensen ook van jou houden.

Als je niet van jezelf houdt, heb je dus geen zelfvertrouwen, zelf respect enz. Je ziet alles zeer negatief in, omdat je jezelf alleen maar stom, dom en lelijk vindt. Deze houding straal je dan ook uit.
Ik geloof dan ook niet dat mensen die niet van zichzelf houden wel een gelukkige relatie kunnen hebben met iemand. Of ze komen in een negatieve periode in hun leven "de ware" tegen en veranderen in iemand die de wereld positief bekijkt...

Ik hou van mij - Harry Jekkers

Ik hou van mij hoor je nooit zingen.
Ik hou van mij wordt nooit gezegd.
Maar ik hou van mij ga ik toch zingen.
Want ik hou van mij, van mij alleen en ik meen het echt.

Ik hou van mij, want ik ben te vertrouwen.
Ik hou van mij, van mij kan ik op aan.
Ik hou van mij, op mij kan ik tenminste bouwen.
Ik hou van mij en ik laat mij nooit meer gaan.

Ik blijf bij mij en niet voor even.
Ik blijf bij mij voor eeuwig en altijd.
Ben zelfs bereid mijn leven voor mezelf te geven.
Ik blijf bij mij totdat de dood mij scheidt.

Ik hou van jou zeg ik soms ook wel.
Ik hou van jou schat en ik meen het echt.
Maar ik hou van jou zeg ik alleen maar voor de spiegel.
Zo komt ik hou van jou weer bij mezelf terecht.

Ik hou van mij, van mij, van mij en van geen ander.
Want ik ben verreweg de leukste die ik ken.
Ik hoef mezelf zonodig ook voor mij niet te veranderen.
Ik blijf bij mij mezelf, gewoon zoals ik ben.

Want ik hou van jou betekent meestal.
Schat hier heb je mijn problemen los maar op.
Leef in een hel en verwacht van jou de hemel.
Je geeft de hel weg, dank je wel zeg, rot lekker op.

Want houwen van een ander.
Dat heb jij alleen maar nodig.
Omdat je niet genoeg kan houden van jezelf.
Hou van jou joh, maak de ander overbodig.
Ware liefde, geloof me, begint altijd bij jezelf.

Want ik hou van jou is niet de sleutel tot de ander.
Maar ik hou van mij, al klinkt het bot en slecht.
Want wie van zichzelf houdt.
Die geeft pas echt iets kostbaars.
Als-ie ik hou van je tegen een ander zegt.

Citaat:

hajo schreef op 26-05-2003 @ 19:03:
*bla*

Grrrrr loopt ik al een half uur te kloten om me ergens aan te melden enzo.. Ben je me voor..

Maar ik ben het eens met Harrie :)

Citaat:

utopia5 schreef op 26-05-2003 @ 17:33:
Ik denk dat het zo is, inderdaad.
Als je nu jezelf niet waardeert, jezelf minacht en vaak depressief bent dan denk ik dat het zeer moeilijk is om je te hechten met iemand.
Maar als je jezelf openstelt, niet onzeker bent over jezelf dan is het makkelijker om je te binden met iemand, juist omdat je jezelf aanvaardt en je kan geloven dat iemand anders je ook aanvaardt.
Als je negatief denkt over jezelf dan is het moeilijk te geloven dat iemand anders positief over je denkt.
Lijkt me nogal logisch :)

je slaat de spijker op zun kop

Hmm, volgens mij heb je het verkeerd onthouden. Was het niet van: 'Als je ze wil houden, moet je van ze houden' ?

Ik ken alleen: je moet eerst van jezelf leren houden, voordat je van een ander kan houden..maar die ene dat je eerst van jezelf moet houden voordat er een ander van je kan houden klopt ook niet...Ik hou niet van mezelf, vind mezelf lelijk en stom, dat hele rijtje...maar toch heb ik al bijna 11 maanden een hele lieve vriend, van wie ik enorm veel hou, en hij ook van mij... Dus iets klopt er niet...

Ik denk trouwens ook dat het niet leuk is voor de ander als jij een ontzettend lage dunk van jezelf hebt.. Als je niet van jezelf houdt; waarom zou iemand anders dat dan doen..
Ik denk dat je daarmee ook je partner een onzeker gevoel geeft.. Het lijkt dan net alsof je twijfelt aan zijn liefde zeg maar.

*rilt* Echt zo'n dooddoener.
Tuurlijk, het is belangrijk dat je jezelf niet afstotelijk vindt, maar het allerbelangrijkste is dat je liefde kunt geven. Dat nemen kun je namelijk leren.

Ik vind mezelf het einde...en nu :rolleyes: :confused:

Deze tekst is niet van mij, maar vond ik ergens op het internet... Ik vond het best inspirerend. Lees zelf maar:

Citaat:

Wat is liefde.

Steeds weer die worsteling tussen het ego en het luisteren naar de innerlijke stem oftewel hoger zelf, oftewel de stem van de Liefde. Het ego schreeuwt zijn boodschappen en klinkt luid en duidelijk het roept dingen als: “Dit gaat “MIJ” pijn doen ... “IK” wil ... “IK” verlang naar ... “IK” zou willen dat ... Ja maar en “IK” dan ... en als maar niet dit of dat gebeurt.

Ook komen normen en waarden om de hoek kijken. Alles wat ons is geleerd over goed en kwaad en wat wel of niet hoort. Om het nog maar niet te hebben over de trauma’s die we in onze jeugd hebben opgelopen en ons toeschreeuwen dat we vooral alle vermeende veiligheden die we hebben gecreëerd vast moeten houden. Alsof we met onze opgebouwde beschermtrucjes zouden kunnen voorkomen dat het leven ons zeer gaat doen. Dat het leven al heel lang zeer doet lijken we dan gemakshalve maar even te vergeten, en dat we ons nog nooit echt veilig hebben gevoeld vergeten we ook maar even. We voelen ons al zo vertrouwd met onze blokkades en eenzaamheidsgevoelens dat we nauwelijks meer weten hoe het is om echt gelukkig te zijn. Alles wat op onze weg komt dat die zogenaamde zekerheden aan lijkt te kunnen gaan tasten wordt als een bedreiging ervaren. Liever ongelukkig blijven in de bestaande situatie dan een stap te wagen die ons innerlijke rust en vrijheid kan geven.

De stem van de Liefde klinkt niet zo luid want die hebben we met onze angsten totaal verdrongen. We weten niet eens meer hoe Liefde klinkt en voelt! Wat wij aanzien voor liefde is niets meer dan angst voor verlies en bezitsdrang. Om te beginnen houden we al niet eens van onszelf maar willen wel dat anderen van ons houden. We gaan dus op de ander leunen en de ander moet ons steunen en vullen met liefde. Maar we zijn bodemloze putten want de ander kan ons nooit genoeg geven, zolang we niet geleerd hebben “thuis” te komen bij onszelf. Bovendien blijft de angst voor verlies. Onszelf zijn we immers allang kwijt en als de ander wegvalt blijft er niets van ons over. Nee we houden ons liever aan onuitgesproken afspraken. Zoals: “Ik leun op jou en jij op mij! Dan hoef jij niet naar jezelf, je gebrek aan eigenliefde en naar de leegte in jezelf te kijken en ik ook niet. Als jij jezelf wegcijfert voor mij doe ik hetzelfde voor jou en dan kunnen we allebei denken dat alles oké is”. Ja …, en dat noemen we dan houden van, terwijl het in wezen gebakken lucht is. In ons blijft ondanks alles de hunkering naar echte liefde en de leegte in onszelf blijft knagen.

Heel lang kunnen we volhouden onszelf en de ander zo voor de gek te houden. Tot je op een dag zodanig tegen jezelf aanloopt dat je besluit naar jezelf op zoek te gaan. Of totdat degene waar je op leunde besluit op zoek te gaan naar zichzelf. Dan wankelt je hele bestaan onder je voeten en weet letterlijk en figuurlijk niet meer waar je “het” zoeken moet. Uit alle macht en met alle middelen ga je proberen de ander aan je te binden en noemt dat nog steeds liefde.

Maar wat is het ware kenmerk van Liefde? Echte liefde is; een dusdanige liefde voor jezelf te hebben en basis in jezelf, dat je de ander nooit aan je zult willen binden als zou blijken dat haar / zijn geluk elders ligt. Echte liefde wil niet dat de ander bij je blijft uit medelijden en uit angst omdat jij om dreigt te vallen. Echte liefde wil dat de ander zich uit vrijheid aan je verbindt, en niet omdat je de ander in een afhankelijke positie manipuleert. Echte liefde wil de ander niet in de weg staan op weg naar zelfontplooiing. Echte liefde zal altijd stimuleren om te groeien en het beste uit jezelf te halen en echte en gezonde zelfliefde wil ook voor zichzelf die vrijheid. Echte Liefde zal zich ondanks de eigen pijn die verlies met zich meebrengt toch oprecht kunnen verheugen in het geluk van de ander en het de ander met alle Liefde gunnen. Iemand kostte wat kost aan je willen binden heeft niets met liefde te maken maar alles met angst. En waar angst is kan geen liefde zijn. Noch voor jezelf noch voor de ander. Luisterend naar de stem van de angst zal je altijd eenzaam blijven en je innerlijke leegte zal nooit, door niemand en door niets gevuld kunnen worden. Afgescheiden als je bent van jezelf zal je blijven zoeken buiten jezelf naar liefde en voortdurend leven met de angst om die surrogaat liefde ooit kwijt te zullen raken. En hoe krampachtiger je probeert om het vast te houden zoveel te groter wordt de kans dat je het inderdaad zult verliezen. En wat je vooral vergeet is; dat je het om te beginnen al nooit hebt gehad. Het was een illusie waar je je aan vastklampte. Je dacht dat je kon zwemmen omdat je in het water lag, maar bent je ondertussen aan de walkant vast blijven houden. Ten gunste en ten kostte van jezelf en de ander klamp je je aan elkaar vast om niet te hoeven leren zwemmen en hebt niet in de gaten dat je beiden bezig bent te verzuipen.

Als het moment van bewustwording is gekomen kan je nooit meer zeggen dat je niet wist wat je deed. Vanaf dat moment is het een bewuste keuze die je maakt en ook dat is oké. Maar daarna kan je nooit meer de ander of wie dan ook de schuld geven van jouw eenzaamheidsgevoelens en angsten die je binnen je relatie hebt. Vanaf dat moment heb je de keuze om wel of niet zélf te willen leren zwemmen.

Truus Hortensius.

:eek:
mooie/goede tekst..
Vind het wel een goede gedachtegang alleen het is vaak moeilijk om je aan te houden :o , maar ik snap het wel ja. thnx (y)