Anorexia? Eetprobleem?
 

Ook vandaag waren er weer 2 vriendinnen/meiskes die aan me vroegen of ik anorexia had. Maar ik weet het niet.
Wanneer heb je anorexia, wat is de grens tussen "gewoon weinig eten" en anorexia? Of heb ik gewoon een eetprobleem?

Of misschien dat niet eens... Feit is dat ik ontzettend veel met eten bezigben. 's Ochtends eet ik wel altijd een boterham, dan ben ik nog te duf om te denken en bovendien lees ik dan de krant ter afleiding. Op school eet ik bekant nooit wat, en na school ook nauwelijks. Ik eet wel wat avond, maar ik merk dat mijn oude truukjes van vorig jaar ook weer terugkomen. Niet teveel opscheppen, langzaam eten, zoveel laten liggen dat het niet opvalt, alles een beetje versprijdden..

Ik dacht alleen altijd dat anorexia was dat je heel graag af wilt vallen, maar nu hoor ik weer van anderen dat dat niet altijd hoeft. En dat je ook niet altijd hoeft te spugen of zo, want dat doe ik ook nooit. Al kokhals ik weleens als ik brood aan het eten ben op school, ik heb het nog nooit uitgekotst.

Kan iemand me helpen?

Een eetprobleem heeft ook te maken met de manier
waarop je ermee omgaat, hoeft niet altijd
zo te zijn dat je heel graag wilt afvallen imo.
Maar goed, ik ben geen deskundige,
kan de grens niet aangeven iig..


Waarom eet je weinig?

Nou, ik ben wel veel met eten bezig, maar ik weet niet zeker waarom. Ik weet ook niet echt waarom ik weinig eet.
Maar als mensen zeggen van: "O, wat ben je dun! Eet eens wat meer" dan vind ik dat stiekem alleen maar fijn en ga ik nóg minder eten. Het is ook een soort van aandachtvragen, denk ik.

En ik vind het verschrikkelijk dat ik bekant evenveel als ons mam weeg.

Je weegt evenveel als je moeder? :eek:
Das wel apart dan ja. Misschien kun je je eens afvragen of je het van je moeder hebt dat je zo met eten bezig bent.

Ik denk dat je wel een eetprobleem zou kunnen hebben. Dat ligt er maar aan hoe jij ermee omgaat. Of het je leven beheerst of dat je het ook wel eens vergeet.
Als je denkt dat je toch een probleem hebt kun je eventueel eens met je huisarts gaan praten.
Maar het zou ook al een stap in de goede richting zijn als je met iemand erover zou praten (ligt er ook aan in hoeverre je dat nu doet).

Succes ermee!

Ja, ik weeg evenveel als mijn moeder. Vraag me nu toch af wat je daarna met :eek: bedoelde.... Nou ja, trouwens, ik weeg tegenwoordig wel wat minder...

Ik durf niet naar de huisarts... Is ook niet nodig denk ik, ik leef toch nog en wat kan zo'n man nou doen? Los van het feit dat wij momenteel geen huisarts hebben...

Denk zoiets van; 'wow..'

Met je praten, en misschien kijken of er een probleem is,
wat, en je eventueel verder helpen.
En wie weet, misschien lucht het onwijs op..

Zou je niet gewoon met iemand kunnen praten hierover,
al is het maar om je hart een keer te luchten..?

Ik praat nu toch met jullie:o
En soms ook nog wel met anderen, maar die beginnen meestal gelijk van: "Wow, weeg je echt maar zo weinig, waarom eet je dan niet wat meer?"

denk je niet dan dat ze gelijk hebben. Dat je echt te weinig weegt?

Maar je weegt wel evenveel als je moeder..? :o

Ja, maar het werkt averechts, want ze zeggen bijvoorbeeld ook van: "Ik ben kei dik" of zo. En dan ga ik natuurlijk zeggen dat dat niet zo is, en.. ik weet niet, maar het voelt juist goed als ze zeggen dat ik te weinig weeg en eet, ik ga juist mínder eten dan.

Mijn moeder weegt ook maar 46 hoor;)

Hmm ik heb ongeveer hetzelfde als jij..
Ben een paar maanden 'boulemisch' geweest en nu meer anorexia-achtig. Denk zowat alleen maar aan eten, wil (nog meer) afvallen enzo..
Heb er met vriendinnen over gepraat en die hebben me overgehaald om even naar de huisarts te gaan.
En daar was ik dus vandaag, moet nu een eetdagboek bijhouden en heb wat pilletjes zodat ik niet meer zo misselijk wordt als ik eet. En moet dus weer 'goed' eten (aaaah!!)
Maar ik raad je aan om hetzelfde te doen, als je nu niet gaat heb je een best grote kans dat het doorschiet, en dan kom je er dus bijna niet meer vanaf.
Veel succes iig, en onthoud: je wordt echt niet gelukkiger met een eetprobleem!!

Het verbaasde me nogal, ja.

Maare Quiana hier staat dus dat ze nu al wat minder weegt.

Nou, het stomme is dat het het afgelopen drie kwart jaar best goed ging. Ik at 2 boterhammen per dag(y)
Maar nu gaat het dus weer mis, zeg maar...

Wel dapper van je dat je naar de huisartst bent geweest, hoor!!!

Waarom is het zo verbazingwekkend? Ik ben wel groter als ons mam, hoor, bekant 10 centimeter...

De meeste moeders die ik ken wegen wel iets meer dan 46 kilo. en over het algemeen zijn ze ook zwaarder dan hun dochters... Maar er zijn natuurlijk uitzonderingen..

Ik ben een uitzondering, dan...

Vind je het zwaar, als een nèt zestienjarig meiske van 1.63 43 kilo weegt?

Zwaar zeker niet.
Tis licht... of het té licht is weet ik eigenlijk niet :o

Iets, geloof ik....

Mijn zusje is wel veel te licht.

Misschien is het wel gewoon jaloersheid:(

te zwaar is dat zeker niet!!
k denk eigenlijk dat dat wel een beetje te licht is , maar jah, k heb daar natuurlijk niet echt verstand van...

kuzz mir

Krijgt je zusje veel aandacht van je omgeving omdat ze te licht is? (omgeving=ouders,familie,vrienden,kennissen)

Mocht je er btw nog over willen praten, dan mag je me ook toevoegen op msn of mailen. (email adres staat bij info)

Een paar kunnen misschien wel afvragen waarom ze zich zo met eten bijhoudt....maarre, wanneer stonden jullie dan voor het laatst op de weegschaal?
...dat bedoel ik


Maar goed, ik denk dat je je wel zorgen kunt maken wanneer je bmi toch wel redelijk ver onder 't laagste is...
En helemaal wanneer je menstruatie stopt/gestopt is.

bmi berekenen:

gewicht in kilogrammen
-----------------------------
lengte in centimeters²


Below 18.5 Ondergewicht
18.5 – 24.9 Normaal
25.0 – 29.9 Overgewicht

Nee, maar ze is gewoon overal goed in eigenlijk....

Wat zijn dan dingen die jij graag doet? En/Of waar je 'goed' in bent?

Ik ben nergens echt goed in, eigenlijk:o
In problemen krijgen

Wat zijn dingen die je graag doet?
Sport, hobby, interesses?

Schrijven, computeren, muziek luisteren. Maja, daar héb je verder niet zoveel aan, hè, als je zusje fantastisch kan dwarsfluiten, kei goed is in sport en ook nog eens een stuk intelligenter...

Begin dan met stoppen jezelf met anderen (je zusje) te vergelijken. Niet makkelijker, maar zolang je je met haar vergelijkt zul je nooit tevreden zijn. Er zijn vast dingen waar je beter in bent of jij bent in alles redelijk en zijn in een paar dingen goed. Zoek iets waar jij goed in bent of iig iets wat je leuk vindt, en leer tevreden te zijn met jezelf. Ik weet dat het makkelijker klinkt dan dat het is, maar 't is denk ik toch de enige manier...

43kg bij 1.63m is btw idd wel (erg?) weinig. Probeer normaal te eten.

En probeer er met iemand over te praten. Ook een huisarts kan meer voor je doen dan je denkt. Maar er zijn genoeg andere mensen waar je ook mee kunt praten. Laat het niet te ver komen.

Bedankt.
Je hebt natuurlijk gelijk.
Ik probeer ook wel niet te vergelijken en zo, en ik schrijf ook steeds meer, omdat ik dát gewoon én leuk vind én redelijk goed kan. Maar toch.. soms kan ik het gewoon niet laten.

Ik zal er nog welooit met iemand over praten, maar heb momenteel eigenlijk nog wel andere dingen aan mijn hoofd..

'k snap het. Ik heb ook twee van die 'wonderzusjes'.

Misschien juist handig om dan te beginnen met één ding op te lossen? :p Nee, je moet het zelf weten, 't was maar een idee. :)

Ja, mijn zusje lijkt vaak ook een wonderzusje. Ik ben echt zo'n meiske dat je eerst heel lang moet leren kennen en dat héél veel emoties en gevoelens heeft, weet je wel? Dat is irritant.

Ja, ga ik ook doen. Over een paar weken, als alles volgens plan gaat, weten mijn ouders dat ik op meisjes val. :eek:

Ik weet dat het irritant is...

En wie weet hebben ze zo iets van 'so what', heb je je voor niks druk zitten maken. ;) 'k zeg niet dat dat zo is, maar 't kan wel. Mijn zusje zat zich daarover ook zorgen om niks te maken.

sorry, maar hier moet ik echt even op reageren.. Ik weeg ook evenveel als mijn moeder dus zo raar is dat niet... ik snap niet dat je daar zo raar over doet. no offense.. maar dat komt echt wel vaker voor

't komt vaker voor, maar niet heel vaak. ;)

Ik weeg niet evenveel als m'n moeder. :D

Hee Niemande, gelukkig geeft iedereen hier goede adviezen, ik ben er niet zo heel goed in.
Maargoed.
43 kilo is voor jou veel te weinig! Ik had anderhalf jaar gelden hetzelfde als jou. Ik bleef mezelf altijd vergelijken met mijn broer: hij was (is) populair, heeft vriendinnetjes + een hoop vrouwelijke aandacht, sportief, hij ziet er leuk uit.
Maar hier moet je dus mee stoppen. Ikzelf was bijna te laat. Als je onder 40 komt wordt het echt gevaarlijk. Ikzelf had vanaf het moment dat ik onder de 45 kwam het altijd koud. lage bloeddruk. lusteloos. en ik zag er niet uit :o helemaal ingevallen...
dus. red jezelf. heb je goede vrienden of familie, kun je met hen praten? dat geeft je ook weer meteen het gevoel dat mensen om je geven :)
Verder weet ik het eigenlijk niet. ik heb mezelf moeten dwingen om te eten, moeten dwingen om blij te zijn met een kilo erbij. anders moet je misschien hulp zoeken, je mag me ook mailen als je wilt :)
succes!

Het lijkt erop dat je inderdaad anorexia hebt. Je bent net zo lang als ik en weegt ongeveer 13 kilo lichter.
Ik heb een vriendin die dat ook heeft. Ze heeft een clubje daarover, misschien dat je daar wat aan hebt,

http://groups.msn.com/anorexiaisklote

Het belangrijkste is dat je er wat aan wil doen. Je moet je er volledig op instellen. Maar praat er maar wat over met mijn vriendin, ze heet by the way marlon, zeg maar dat je deze link hebt via Yvonne de V. dan is het goed :)

Sterkte!!!
Groetjes

en nu een hele tijd later, is karen er weer helemaal boven op, heeft ze veel leuke vrienden (IK!)
oja je broer is niet knap

maar verder hou ik van je (L)

Nou, ik denk niet dat ze iets hebben van zo wat? Maar ik hoop gewoon dat we er een keer normaal over zouden kunnen praten, weet je wel?

In ons huis hangt er nog altijd de ongeschreven regel dat je altijd moet doorgaan en niet moet praten, want daar doe je iedereen maar pijn mee.

Het is meer het gevoel, hè? Van wauw, ik weeg bekant evenveel als ons mam en zij is 25 jaar ouder dan ik!! Weet je wel? Maar ja, ik begrijp ook wel dat mijn moeder ontzettend klein is en zo, maar toch...

Hoi Eris,
Bedankt voor je reaktie! Ik vind het fijn dat je me een beetje lijkt te begrijpen, want veel mensen zeggen wel van: ja, maar je moet je gewoon niet vergelijken of zo maar dat is toch anders.
Ik val gelukkig niet echt af, en dat zal ik ook niet snel doen want ik wéét dat dat slecht voor me is. Ik wil alleen in geen geval aankomen, en ik ben heel veel met eten bezig, vind het ook een verschrikkelijke bezigheid.

Maar ik ga er misschien toch nog wel een keer echt met mijn vriendinnen over praten. Nu maken ze er voornamelijk grapjes mee(n)

Anorexia is niet alleen weinig wegen...er zijn zat mensen die weinig wegen en die absoluut geen anorexia hebben en je hebt ook mensen die nog boven de grens zitten, maar die wel anorexia hebben.

Ja, maar dat is nou juist het rottige!!

Waar ligt die grens, wanneer is het anorexia?

Als een arts/psycholoog/ed dat vaststelt.

Hoi,,

Ik heb eens gelezen dat als je anorexy hebt dat je dan:
- Niet eet om af te vallen
- Je eten uitspuugd nadat je wel veel hebt gegeten
- Dat je al 3 maanden niet hebt gemenstrueerd

Doei groetjes xxx

Iemand met anorexia eet sowieso niet veel (iemand die veel eet (eetbuien) en dan overgeeft, heeft eerder boulimia, volgens mij)...en volgens mij hoef je niet per se niet te menstrueren om anorexia te hebben...in de beginfase menstrueer je vaak iig nog en later ook wel, maar onder een bepaald gewicht vaak niet meer.

Van sabn.nl:

Inderdaad, wat leonoor al zei....houdt er eens mee op je steeds te vergelijken met je zusje. Je hoeft niet nét zoals je zusje te zijn.
Zij is ook niet perfect, ook zij heeft haar negatieve kanten.
Niemand is perfect, en dat hoef ook jij niet te zijn.

Waarom kwel je je toch zo met het idee dat je nooit "zo goed" zal zijn als je zusje?

Ik weet het niet....
(heb even genoeg ervan om me steeds weet te moeten inloggen)

Maar bedankt voor die tekst, Leonoor!!! Al weet ik het nu nog steeds niet precies.
Wat wel herkenbaar is, elke dag dezelfde dingen doen volgens een ritueel en in paniek geraken als dat niet kan..

Ik heb er nog eens over nagedacht, en... Eigenlijk weet ik het echt niet, maar ik weet wel dat mijn zusje zich ook beter voelt dan mij.
En dat ik het al bekant mijn hele leven doe, en dan is het moeilijk stop te zetten, niet?

Nou, ik ben blij dat je er wat mee kan :)

Trouwens, het is niet belangrijk of je echt anorexia, met alle syptomen wel of niet hebt, maar als je een eetprobleem hebt, welke dan ook, dan moet je daar zo snel mogelijk iets aan proberen te doen.

dat heb ik dus ook ( zie Parallel ) maar ik heb er gelukkig niet zoveel problemen meer mee. Maar goed, ze moeten wel natuurlijk doorhebben dat je niet even een klein probleempje hebt.

-xxx- eris

Ja, maar ik geloof dat dat nu pas heel langzaam tot ze aan het doordringen is...
Ik durf er ook niet goed serieus over te beginnen, want als ik eerlijk ben dan ben ik het zelf die ermee begint schertstend erover te praten.