verandering zonder het te zien...
 

hey
dit is miss een beetje vaag hoor, ben nou eenmaal een beetje vaag :p
Ik zit nu al 2 jaar in dezelfde situatie alleen de laatste tijd gaat het gewoon echt slecht met me..
maar goed, k zeg dan dat er niks veranderd is, is er in feite ook niet, maar mijn vertrouwenspersoon zegt dan dat ze vind dat er wel wat veranderd is, ze vind dat k dingen anders zie, en dat k er anders mee omga, dat vindt ze goed, maar ikzelf zie die verandering echt niet?? wie herkent dit?

kuzz mir

*steekt vinger in de lucht*

Ik. Vind vaak genoeg dat er helemaal niets
verandert is, alle moeite om dingen beter
te maken voor niets was, en ik dus geen spat verandert ben.
(en dat het dus nutteloos is, en ik er
maar beter mee kan stoppen om het beter te maken :o )

Naderhand, als ik een beetje uit zo'n negatieve
bui ben, (of als anderen me met m'n neus op
de feiten drukken), zie ik wel dat er iets verandert is.
Maar goed, geen verandering en verloren moeite
ìs nou eenmaal een goed excuus voor mij
om te stoppen met waar ik mee bezig was. :o

Denk dat je bepaalde veranderingen pas ècht
goed kan zien als je er later op terugkijkt.
Meestal heb je er een heel ander beeld
van als je er midden in zit..

Ik zou juist denken dat je zelf eerder in de gaten hebt dat je bent veranderd, dan anderen. Je weet zelf het beste hoe je een tijd geleden dacht, en hoe je gedachten nu zijn. Je kunt deze gedachten zelf het beste vergelijken, en zelf het beste kijken of ze anders zijn geworden. Alleen ben je bij jezelf altijd subjectief, een echt realistisch beeld vormen is dan moeilijk.

Als je echt vind dat je niet bent veranderd, zou je je vertrouwenspersoon kunnen vragen op welke punten hij/zij je veranderd vind. Of hij/zij misschien een voorbeeld kan noemen. Je kan dan zelf kijken of hij/zij gelijk heeft, of je een tijd geleden over deze dingen inderdaad anders dacht. Of dat je misschien alleen zegt wat de vertrouwenspersoon wil horen, zonder er zelf in te geloven. In dat geval zijn je gedachten niet veranderd, je zegt alleen niet meer eerlijk wat je denkt, maar je zegt wat de vertrouwenspersoon horen wil.

Je vertrouwenspersoon zal niet zomaar zeggen dat je bent veranderd. Dat moet ergens op gebasseerd zijn. Je kunt kijken of je het met zijn argumenten eens bent. "Dingen anders zien" is wel een heel vaag argument, wanneer je veranderd zie je dingen namelijk altijd anders. Anders zou je niet zijn veranderd. Vraag dus eens naar voorbeelden, misschien dat je dan begrijpt waarom hij/zij je verandert vind. Dan kan je ook zelf beter bepalen of je het er mee eens bent, of niet..

jah, dat ken ik. toen ik in de kliniek zat vonden ze ook dat er na een half jaar toch al wel veel veranderd was, maar ik had zoiets van ik voel me nog altijd kl*te en alles, ik zach helemaal geen verandering. nu achteraf kan ik zeggen dat ik toch in dei tijd veranderd ben, ik kon nl al beter praten, maar omdat het een beetje was, en ik het niet kon voelen, niet kon waarnemen, zag ik het niet.
ik hoop dat het een beetje duidelijk is. het kan heel goed zijn dat je veranderd bent. ik kan nog wel een voorbeeld noemen. je ziet zelf nooit dat je groeit, totdat je een foto van een jaar geleden ziet waar je nog een stuk kleiner op bent, iemand anders die jou maar 1x in het jaar ziet zegt tegen jou, goh, kind, ben je nou alweer gegroei(t?)(d?)
ik hoop dat je het begrijpt. kmoe echt gaan want de stekkers gaan eruit vanwege het onweer!

ven heel makkelijk:
Toen je klein was werd er vast tegen je gezegd dat je langer bent geworden. Dit is hetzelfde, jij bent continu met jezelf bezig (grof gezegd) maar anderen zien jou minder vaak en zien daardoor ook de veranderingen beter.
Ik denk dat je later ook wel kunt zeggen dat je verandert bent, maar dat duurt wel langer.