tweelingziel
 

Zoveel verwarrende gedachten
met mijn gevoel in strijd
ik wil mijn waarheid
en niet mijn spijt

kom bij me tweelingziel
alleen nog in mijn dromen
daar mag onze liefde zijn
die mijn hart doet overstromen

als ik naar mijzelf kijk
zie ik jouw gezicht
ik kijk naar jou maar ook naar mij
jouw ogen in mijn licht

laat me los mijn tweelingziel
het is maar voor heel even
na een diepe ademzucht
zullen wij weer samen leven

heel mooi,
hoe stond het ook alweer in dat boek dat ik gelezen had,
tweelingzielen zijn als twee ringen die in elkaar zitten,
je kunt ze nooit scheiden en ooit zullen ze elkaar overlappen...:)

heb je je tweelingziel al gevonden?

Ja ,maar in dit leven is die liefde onmogelijk voor ons. Het doet weer pijn als ik het gedicht lees,ik schreef het een tijd geleden.

Als je de jouwe ontmoet,weet je het meteen...het is alsof de wereld even stopt met draaien.

:(

Zoals je zelf zegt in je laatste regels, daarna zullen jullie weer samenzijn.

Dat is het mooie aan die liefde, er bestaat geen twijfel meer. ;)

Maar ik moet spiritueel nog groeien, voordat ik haar tegen zal komen...

Ja,of zij brengt je juist waar je moet zijn...zo was dat bij mij tenminste.Door hem gingen mijn ogen open voor het spirituele.

Toch blijft het intrigerend dat twee verwante zielen een leven kiezen om elkaar dan te helpen elkaar te herkennen en het spirituele te ontdekken. :D Het zit leuk in elkaar, ik kan uren nadenken over de oneindigheden en dubbelzinnigheden. :o ;)

Het is heel intrigerend maar ook menselijk pijnlijk als je wegen niet ineengestrengeld mogen worden.

Hij is altijd in mijn hart..

De perfectie van het geheel heeft echter in zich dat hij, na een hoelange tijd ook, niet alleen meer in je hart zal zijn, maar ook bij je. :)

ik vind het gedicht mooi, heel erg mooi.

je kan niet bij hem zijn, niet hier, maar hij is er altijd.

verdomme.

Ja,en aangezien tijd niet bestaat is dat moment al gekomen. snap je??

ik begrijp niet helemaal op welke manier je dat bedoelt

waw de conversatie die volgt is op zich al zo poetisch

dat een gedicht zoiets kan opwekken echt waw

xx

Wauw, hij is zo perfect mooi!!!

Ik leg het nog wel een keer uit. :)

voor evito...


liefde kent geen tijd
liefde kent geen beperkingen
liefde zit niet vast in een fysiek hart
liefde gaat tot boven het zintuigelijke
ik ben bij hem als ik dat wil.....

voldoende uitgelegd?

Schitterend gedicht. Ik was oprecht ontroerd...

En om verder te gaan waar Ranonkel ophoudt: Ruimte bestaat in, zoals zij dat poëtisch de liefde noemt, ook niet.

Het is eigenlijk heel simpel uit te leggen. Als je weet dat e=mc2, dan weet je dat met de snelheid van het licht tijd en ruimte als het ware tot 1 punt worden. Eigenlijk bestaat het dus ook in onze 'vertrouwde' wereld. En als je kijkt naar hoe de wereld ontstaan is, hetzij met Darwin, hetzij met God dan weet je dat:

Wat is nu tijd?
Wat is nu ruimte?
Als iets uit niets
ontstaan is?

Bovendien zegt Ranonkel heel correct, mijns inziens, dat de liefde, of het geestelijke, of hoe je het noemen wil, de zintuigen te boven gaat, maar ook tijd en ruimte.

Dank je wel...zo fijn dat je dat inziet. :)

Ja, dan begrijp ik wat je bedoelt :)
wat mooi...