Geen titel, hoeft niet
 

Een orkest van olifanten door de woestijn
Schetterend ritmisch als de zeepbel
Die verrees naar de vlammende zon
Gek zoals het leven voor het eerst begon

Terugfladderend naar de rode monoliet
Eerste vleugelslag terug in verschiet
Spreidend volle kracht aan het ravijn
Zie, badschuim dat op de acrobaat wacht


Weer op het touw dansend tussen fictie en realiteit, wat kan ik anders zeggen? ;) Het is alsof ik een hele nieuwe kamer ontdekt heb in mezelf, waar ik kan knutselen met beelden, waar ik probeer een eigen wereld te maken en toch iets te vertellen over het echte, zeer echte leven. Ik ben erg onder de indruk gekomen van het licht absurde, maar oh zo geniale werk van The Beatles en John Lennon, eind de jaren zestig, de jaren zeventig, Sgt. Peppers, Magical Mystery Tour, Imagine... dat was ik al altijd, maar nu snap ik pas echt het geniale er van.

Groetjes, Dreampoet