Terugkerend trauma
 

Is het normaal dat als er iets ingrijpends met je gebeurd is en je het verwerkt hebt het later weer terug komt?

Dus als alles weer goed lijkt te gaan en je erover heen bent dat een situatie weer een heftige reactie oproept?
Soort trigger voor een hele hoop emoties die los komen.

Of heb je het dan gewoon niet verwerkt maar een deel weggestopt dat er later weer uit komt?

SounD...had het ff zeer moeilijk gister....

Ja, dat is zeker normaal. Mensen die iets traumatisch meemaken kunnen vlak daarna vaak goed functioneren en denken er weinig over na, maar na een flinke tijd gaan de ervaringen dat persoon toch dwars zitten. Dat moet het er uit en hebben ze soms hulp nodig om eroverheen te komen.

Alles goed nu...?

ik denk ook net als Kruimel dat er niks raars aan is.
Het is heel normaal dat wanneer je iets traumatisch hebt meegemaakt dit later weer terugkomt.
Ik kan niet voor jou bepalen of je het hebt weggestopt. Maar ook als je het wél verwerkt hebt, kan het nog terugkomen.
Een meisje uit mn vorige klas is haar vader 13jarige leeftijd kwijtgeraakt. (door euthanasie) ze gaat er op zich goed mee om, maar als iemand over dat woord (euthanasie) door blijft gaan, krijgt ze het erg moeilijk, wat volgens mij ook logisch is.

Dit is wellicht niet hetzelfde als bij jou, maar ik kan nog weet ik hoeveel voorbeelden opnoemen dat mensen het er af en toe nog knap lastig mee hebben!

Hoe gaat het nu met je trouwens?

kus en huggol! Wendy

Traumatische dingen verdwijnen nooit. Misschien zijn er momenten dat je er nauwelijks tot niet aan denkt maar helemaal weggaan gebeurd nooit, het komt altijd terug.

Bedankt voor de intresse..

Vandaag is alles goed.

Dat vond ik zo raar.. ik denk er niet meer zo vaak aan en wordt er meestal niet emotioneel bij.
Maar nu was er iets dat me beetje aan de situatie deed denken en het ging ff helemaal mis.

Ik was echt helemaal in tranen..

Nu ben ik dus bang dat dit kan gaan gebeuren elke keer dat iets me er aan herinnert en te dichtbij komt, dat ik dan weer ter plekke uit elkaar val.

Het lijkt op dat meisje dat het moeilijk krijgt als het over euthanasie gaat dus.

SounD...had gehoopt dat het na verwerking zou verdwijnen....

hoi SounD,

ik ben blij dat vandaag alles goed is met je.
Als het vaker terugkomt, is het misschien verstandig hulp te zoeken?! Misschien wil je daar nu nog wel helemaal niet aan denken, en misschien is het ook helemaal niet nodig hoor :) maar als het vaker terug gaat komen, dat je 'normale leven' er écht onder gaat lijden is het niet goed.... Dan zou je misschien (tijdelijk) hulp kunnen inschakelen!

heel veel sterkte met alles!
kus! Wendy

Het rare is dat het 8 maanden geleden is.

Heel moeilijk gehad en erover heen gekomen (denk ik)..

En nu na hele tijd dat het goed ging opeens brak ik ..

Ik weet dus nu niet zeker of ik het wel helemaal verwerkt heb of dat zoiets gewoon nog wel eens terug komt.

Vandaag is alles weer ok
net als afgelopen 2 maanden..
geen problemen.

Ik hoop dat het zo blijft of dat het naproces van verwerking is.. dat steeds minder vaak er een restje terug komt.

hey :)
ja, ik hoop inderdaad ook dat het nu goed blijft gaan.
maar ik blijf erbij wat ik heb gezegd.... Als je merkt dat het niet goed blijft gaan zou je misschien toch een hulp hiervoor kunnen zoeken. Ik weet niet wat je precies hebt meegemaakt :o maar je zit er duidelijk erg mee!

Volgens mij kan je het merken als je iets niet goed hebt verwerkt. Het schijnt namelijk zo te zijn dat als je het níet goed hebt verwerkt, het steeds vaker terugkomt, het kan zo erg zijn dat je op gegeven moment aan niets ander meer denkt.

Dit hoeft niet gelijk te gebeuren, maar het kan wel.
ik dacht ook ooit dat ik iets verwerkt had, tot een paar maanden terug de klap weer kwam. Nu ben ik opnieuw aan het verwerken...

ik hoop dat jij dat ook kunt!

knuff! Wendy

Post traumatic stress disorder.
Voor het eerst ontdekt en benoemd als shell-shock, een kwaal waar veel loopgraven veteranen in de eerste wereldoorlog aan leden. Sommigen waren helemaal nergens meer toe in staat, gek geworden van de angst. Verlamming, blindheid, niet meer kunnen spreken, dat waren de ergste gevallen. Bijna alle veteranen hebben er in meerdere of mindere mate last van, uit alle oorlogen. Vietnam was ook erg. De concentratiekampen hebben enorm veel PTSD opgeleverd, die vaak zelfs aan de volgende generatie werden doorgegeven.

Inmiddels word de term gebruikt voor alle gevallen waarin een persoon iets naars heeft meegemaakt, en nadien langdurig niet goed kan functioneren in het dagelijks leven. Hoe langer de nare ervaring heeft geduurd, hoe erger de verschijnselen. De ernst van de ervaring heeft een wonderlijk genoeg een minder grote invloed. Wel een hele belangrijke factor is de emotionele draagkracht van de persoon zelf. Ook van belang is, hoe men er direct na of tijdens de ervaring is begeleid en opgevangen. Dit kan de nadelige effecten van het trauma bijna geheel teniet doen.

Het kwam juist steeds minder voor.. al hele tijd niet meer dus was een nare verassing dat het opeens terug was.

1 september 2002 ben ik aangerand.
en 8 maanden later werd er een heftige reactie ge "triggered" doordat vrienden voor de grap ongewenste intimiteiten/sex onder dwang na speelden zeg maar..
Ik weet dat het nep was ensow.. maar schoot me geheel verkeerd, kwam veels te dichtbij.. ik wilde er echt bij weg.

Niet iedereen daar wist het ook van me.. en ik heb iemand die naar me toe kwam om me een knuffel te geven ook weg gestuurd.. denk dat ik helemaal was gaan flippen als iemand me op dat moment aanhad geraakt.

@poesiefox..
Toen het gebeurde was ik mijn leven net weer op orde aan het krijgen.. alles ging weer eens een keer lekker na een klote tijd in 2001. Voordeel was dat ik toen beter wist hoe ik met narigheid om moet gaan en alles zelf op te lossen. Misschien dat door 2001 mijn emotionele reserves vrij laag waren. Dat gevoel heb ik wel vaak.. Ik kan dingen die fout gaan soms moeilijk opvangen. Ik ben emotioneel en daardoor lichamelijk en geestelijk geheel uitgeput waardoor ik niet normaal functioneer zoals men dat van me verwacht.
Dat bedoel je neem ik aan met emotionele draag kracht.

Begeleiding of opvang heb ik nooit echt gehad.
Ik los alles zelf op en praat met vrienden.. loop beetje tegen ze aan te zeiken over wat me dwarszit en door het dan onder woorden te brengen orden ik mijn gedachten.

Echt hulp vragen ben ik denk ik te trots voor..
Als ik tegen mensen heb lopen zeiken voel ik me vaak beetje schuldig.. nu begint ook al een soort gevoel van spijt me te bekruipen dat ik hier een post over ben begonnen.. en ik heb al een stuk of 8 keer mijn excuses aangeboden aan de mensen die erbij waren toen ik overstuur raakte.

Ik zie mezelf dus niet naar een therapeut o.i.d. stappen. Dan nog liever ontkennen dat ik issues heb en lekker vrolijk (spelen te) zijn.

ik herken je echt helemaal :o
ik ben jaren geleden verkr**** geweest.
had het er eerst moeilijk mee, daarna ging het een tijd beter. tot enkele maanden geleden....

sterkte met alles!!!!!

100 procent waar, je kan het wel onderdrukken, maar nooit verdrijven
dat is ook het hele idee van een trauma :(

Ik herken echt heel veel dingen in deze teksten :( :(

Ik denk dat het heel normaal is dat er bij bepaalde gebeurtenissen weer even heel nare gevoelens naar boven komen.. zulke dingen kunnen dan altijd wat gevoeliger liggen dan bij anderen.. Met de tijd zul je er wel minder heftig op reageren en het makkelijker an je af kunnen zetten, maar ik denk dat wanneer je na het verwerken voor het eerste zo direct er weer mee wordt geconfronteerd het heel normaal is even te 'flippen'.

Het lijkt me het beste te accepteren dat het een gevoelig onderwerp is voor jou, en om dan af en toe maar even te flippen. Je zult er meer aan gewend raken en er beter mee om kunnen gaan, maar gebeurd is gebeurd en dat stukje draag je toch ook met je mee..

Ikzelf heb nooit iets echt heftigs meegemaakt op dat gebied, maar het ligt toch gevoelig.. Om maar iets stoms te noemen, ik keek met een vriendin de film Costa waarin een meisje bijna wordt verkracht.. Ik was kotsmisselijk daarna, en ben dat de hele avond gebleven.. Terwijl die film slecht geacteerd is enzovoorts, ik kan het gewoon niet hebben. Moet kunnen toch?