irritant, irritanter, irritantst
 

Ik weet niet of iemand van jullie het heeft maar als ik iets aan mensen moet vragen (gebeurt natuurlijk niet bij de kleinste dingen).. dan heb ik de neiging van dat vooraf altijd eens voor mezelf te zeggen en te vragen en dus alles voor te bereiden..
dit gebeurt niet als ik naar een vriendin bel maar als ik een leerkracht iets wil vragen, ik bel naar de winkel of ik moet een conducteur iets vragen... dan heb ik het gevoel dat ik het eerst tien maal voor mezelf moet zeggen voor ik naar die persoon toe kan stappen..

Tegenwoordig gebeurt dit meer en meer, ik word er zot van..;

dit komt me heel erg bekend voor...

Dat heb ik ook. Als ik bijvoorbeeld ergens heen bel ga ik eerst helemaal uitzoeken wat ik ga zeggen. Of als ik iets wil weten of dergelijke ga ik het dus ook helemaal voorbereiden.

Op zich heel irritant, maar ja, zo ben ik nou eenmaal, ben gewoon bang dat ik iets verkeerds zeg of uitleg.

*herken*
niks aan toe te voegen... behalve dat laatste, dat kan je in mijn situatie weghalen, ik doe het nog steeds :S

maar t erge en eigenaardige is dat als ik alleen ben ik dat me soms luidop voordoe, t is echt belachelijk en dan denk ik plots 'ik draai gewoon door' echt... :( blijkbaar niet

Hihi. Ja, ik zit ook welens op de fiets tegen mezelf te kletsen. Of bekken te trekken, dan kijken mensen vaak ook heel vreemd. :D
Ik kan er niet mee zitten, maar ik kan me voorstellen dat het vervelend is. Misschien helpt het om je gedachten ergens anders op te focussen...

Jah...dat ken ik maar al te goed. Ik durf heel vaak niet te bellen en als ik wel bel ga ik eerst verzinnen wat ik nu eigenlijk moet zeggen. Komt ook doordat ik zo verlegen ben.

Heb ik ook best wel...., maar maak me er niet zo druk om eigelijk, zit er niet zo mee :o

hmm, heb ik ook wel, dat je hele gesprekken van te voren gaat verzinnen, meestal komt dat omdat je niet weet wat je wil zeggen of dat je bang bent dat je iets verkeerd zegt (was bij mij in ieder geval). Maar ik heb me daar een beetje van los gemaakt, soms bij onbekende mensen gebeurt dat nog wel eens maar meestal laat ik alles gewoon over me heen komen..

Probeer maar eens aan iets heel anders te denken als je bijvoorbeeld iemand opbelt, als je maar niet over het gesprek gaat nadenken. Hoe meer je gaat instuderen hoe fouter het loopt..

mediteren kan ook wel helpen, dan haal je je hoofd een beetje leeg.. heeft bij mij iig wel geholpen..

Heb dat ook vaak als ik moet bellen voor iets dat ik denk dat ik niet ga weten wat te zeggen. De laatste keer moest ik bellen voor mijn stage plaats voor de eerste maal, is natuurlijk wel irritant, want hoe begin je dat gesprek? Die mensen vallen uit de lucht en zijn ook niet voorbereid.

Uiteindelijk valt het allemaal mee, vergeet niet dat je met 2 of meerdere personen converseert, je moet geen ingeoefende preek geven he, de ander zal ook wel dingen laten vallen waarop jij kan inpikken

ik heb altijd de neiging als iemand net iets gezegt heeft ernaar te vragen, terwijl ik gewoon heb zitten luisteren...
als me moeder bijvoorbeeld net verteld heeft hoelaat me vader bijvoorebeeld thuiskomt, kan ik onbewust direct als zei uitgesproken is vragen: << Hoelaat komt pa thuis>>
terwijl ik gewoon naar me ma geluisterd heb en ik het niet expres vraag ofzo...is gewoon een of andere rare tik van me....

Ik heb het ook, met veel dingen.. Ik vind het alleen niet zo irritant, ik doe het nou eenmaal op die manier, is toch niets mis mee? Ik vind het gewoon eng, dat soort dingen, en op die manier ietsjes minder.. Zolang ik de dingen die ik moet regelen regel is het al lang goed, als daar van te voren repeteren in mn hoofd voor nodig is, maakt dat niet lijkt mij.

Als je het echt heel irritant vindt zou je zoals iemand al zei kunnen proberen afleiding te zoeken en je gedachtes ergens anders op te richten, maar je zou het ook gewoon van jezelf kunnen accepteren..

daar heb je gelijk in dat ik me niet zo nauw op het gesprek mag concentreren, vroeger schreef ik alles op, vandaag gelukkig niet meer (was voor te telefoneren). Maar vandaag, als ik iets voorbereid komt het er op neer dat het automatisch veel minder vlot zal verlopen, ik heb ook net schrik voor improvisatieoefening

*herkent volledig*
Als ik iets aan iemand moet gaan vragen die ik niet (goed) ken, of ik moet zo iemand opbellen, kan ik me er dagen zenuwachtig voor maken, ik kan het het beste meteen doen (maar dan moet iemand anders me 'dwingen' om het meteen te doen, anders gebeurt het nog niet).
Nu heb ik als klein kind sowieso vaak last van mijn oren gehad, dus heb ik een 'telefoontrauma': als ik de telefoon op moest nemen hoorde ik 6 van de 10 keer niet wat degene aan de lijn zei, en dat is erg frustrerend. Denk dat het daar voor een deel nog door komt...

Defenitly een herkenbare trek voor mij.. ben gewoon bang me te verpreken denk ik:S

*herkent*

heel irritant, weet niet hoe ik er vanaf zou kunnen komen :(

Dat heb ik ook heel erg. Dan loop ik over straat en dan ga ik gewoon (weliswaar zachtjes) helemaal voorbereiden wat ik zo (verwacht te) ga(an) zeggen.

Aan de ene kant irritant, maar ik moet er vaak ook wel om grinniken. :) Probeer de leuke kant ervan in te zien.

Ben ik nou de enige die er ook gekke bekken bij trekt, of doen meer mensen dat? (ja, nu begin ik me wel vreemd te voelen eigenlijk)

neej dat doe ik ook en ik word ook wel eens betrapt en dan word ik me toch een potje rood :o

nou echt gekke bekken trek ik er niet bij.. ik heb wel de neiging een gezichtsuitdrukking die bij het toekomstige gesprek hoort erbij te hebben... :)

ik heb trouwens ook de neiging om dingen die ik heel kort (1 minuut) geleden heb meegemaakt nog een keer te willen meemaken omdat het te snel is gegaan..Dan kijk ik ook hoe ik toen keek(verast opkijken van fiets naar een langslopend iemand oid) alleen dan in een andere situatie en dan kom ik er ook soms achter dat mensen dat vreemd vinden :o

heej gelukig ben ik niet de enige :) (en volgens mij doet Kruimel dit ook)

Ja, dat bedoelde ik inderdaad. Niet dat ik plotseling mijn tong uitsteek ofzo hoor! :p

dit herken ik ook wel een beetje ja. Ik probeer altijd alles wat er zou kunnen gebeuren te overwegen en maak hele schema's over hoe ik daar dan op zou kunnen reageren. Ben inderdaad ook vooral bang om te falen.
Mij helpt het wel , kan mensen zelfs heel goed om de tuin leiden. (al wil ik dat eigenlijk niet )
En ja , ik trek ook vaak vreemde gezichten en praat enorm in mezelf. Het probleem is alleen dat ik tijdens zo'n voorbereid gesprek al weer met het volgende bezig ben en dat mijn gezichtsuitdrukkingen dan niet meer kloppen bij wat ik werkelijk zeg en ik er soms zelfs allerlei vreemde ontoepasselijke woorden tussendoor gooi ... :rolleyes:

o nee? :P

als ik aan een winkel-persoon iets moet vragen herhaal ik het 1 x van te voren in m'n hoofd.. als ik een telefoongesprek met een 'formeel' iemand moet aangaan, bedenk ik het ook van te voren.
en als ik ergens overwacht op reageer.. bij iemand die ik niet zo goed ken. kijk ik daarna ook wel 'ns in de spiegel. Dan probeer ik die gezichtsuitdrukking opnieuw te doen, om te kijken of het niet dom over kwam. :o