Zoutmeer
 

Zoutmeer

Zwarte wagens zijn weggereden
En bliksemsnel uit het zicht verdwenen
Motten cirkelen boven de rouwkleren
En een worm baant zich een weg in jou

De bloemen zijn al opgegeten
En stinkend rot jouw buurman
Ze zouden eens moeten weten
Waar jij nu aan denkt

Terwijl jij denkt
Denk ook ik
Aan de tranen
Die de bloemen van je graf
Zachtjes likten
En tot leven inspireerden

De grote stoet die even stopte
En stilhield bij je laatste thuis
Is nu dus ontbonden
-even slikken en weer verder vreten-

De tranen zijn verdampt
En in het zout
Dat getuigt van vergane ellende
Kruip ik nu op zoek
Naar water

Hij is niet overal even duidelijk en soms word je op het verkeerde been gezet, maar het heeft wel iets heel moois en triests..