Hoe voelde het om voor het eerst echt verliefd te zijn?
 

Ik was de hele dag knetterstoned door de hormonen.
Het kon niet stom genoeg zijn of ik kreeg een lachbui.
Kon geen zinnig woord meer zeggen of denken.
Kylie Minogue met Love at first sight waren absoluut favoriet en ik zong dan ook hard en vals mee :D
Whoei.

Dus hoe voelde het voor jou?

het voelde enorm goed...is ook nog niet zo lang geleden voor me.Heel raar gevoel moet ik eerlijk zeggen, was 10x vrolijker dan normaal en werd net als jij gek van de hormonen. Kmoet zeggen:
heerlijk gevoel :)

Pfoe, de eerste keer dat ik echt verliefd was, was denk ik toch wel op Oscar, waar het overigens nooit iets mee geworden is..
Het is niet verder gekomen dan op zijn schoot liggen, een kusje op mn voorhoofd krijgen en samen huppelen :P

Maar ik weet wel dat ik heel fladderig en giechelig was enzo, ik werd er een stuk vrolijker van en heel hyper soms.. Als hij dan op icq kwam of ik zag hem draaide mn buik zich echt volledig om en werd ik helemaal zenuwachtig en trillerig en alles.. hihi, 1 keer belde hij me voor een telefoonnummer van iemand, toen heb ik een kwartier lang naar dat nummer 'gezocht', ik had het al die tijd al voor me liggen maar wou hem gewoon aan de lijn houden :D

Heeft wel een paar maanden geduurd voor dat over was..

De eerste keer dat ik verliefd was voelde ik mij...........goed :D

Het voelde zeer goed totdat ze niet meer verliefd was op mij en ik nog wel steeds op haar :o

bij mij voelt het alsof mijn hart te klein is, en het wil exploderen.

Ik kan me dat echt niet mee herinneren. :)

Ik liep (nu nog steeds, alleen wordt het intussen iets minder) de hele dag te zingen, met kriebels in mijn buik, kon niet stilzitten, was supervrolijk, zenuwachtig als ik hem zag... En totaal geen honger...

In het begin was het wel leuk, maar daarna was het best wel klote.., twas niet wederzijds weet je :o

Heerlijk! Ik liep de hele dag te grijnzen en gelukzalige geluidjes te maken.

In het begin leuk, maar later alleen maar een loden last op mijn schouders omdat ze toch altijd onbereikbaar zou blijven. Zelfs één kusje kon er niet van af.

Ik liep het lokaal binnen, keek hem aan, hij keek mij aan, we grijnsten, maakten een grap en ik was verkocht. Hij was 35, ik was net 17. Hij was leraar, ik was leerling. Dit kon dus niet. Ik heb dat hele schooljaar geworsteld met een vreselijke crush die maar niet overging. Ik heb me vreselijk aangesteld, schaamde me dood, probeerde een hekel aan hem te krijgen, niks hielp. Ik was on top of the world, zweefde op wolken, en mocht niets laten merken.

Gelukkig was hij na een jaar verdwenen. Heerlijk, wat een rust.

Ik vind verliefd zijn verschrikkelijk. De eerste keer dat ik verliefd was, was op een ontzettende eikel uit de brugklas. Eerst was hij wel aardig tegen me en leek het net alsof hij met me zat te flirten zeg maar. Hij zat zich echt een beetje uit te sloven (nou ja, deed ie sowieso altijd in de klas) en ik lachte om alles wat hij zei, ookal was het soms misschien superdom en niet grappig.

Later werd hij ontzettend gemeen. Hij wou helemaal nix met me en ging alleen maar stomme opmerkingen maken.Om de 1 of andere reden bleef ik hem maar leuk vinden, ookal deed hij nog zo onaardig. Dan zat hij aan het tafeltje voor me en draaide zich om en dan begon hij met me te praten. Hij ging m'n uiterlijk compleet afkraken.. moet je je voorstellen: je bent verliefd op iemand en hij zit vlakbij je, kijkt je doordringend aan en vertelt hoe lelijk je wel niet bent.. :eek:

Ik ben hem het hele jaar leuk blijven vinden :S

Aanvulling:
Hoe voelde het om voor het eerst echt verliefd te zijn?
Ik heb een aantal keer gedacht dat ik verliefd was op een jongen, maar achteraf gezien, en zeker nu, weet ik dat dat geen echte verliefdheid was...
Ik weet namelijk pas sinds een paar maanden wat echt verliefd-zijn is... :o
Natuurlijk vond ik wel wat jongens leuk, en dat was altijd giechelen met vriendinnetjes, vrolijk zijn, rood worden als je hem zag, etc etc, maar dat is echt niet te vergelijken met nu...

echt prachtig voelt dat, echt heel relaxed, je hebt overal lol aan en je kunt heel veel lachen, het is eigenlijk heel goed voor een persoon:)

tis echt het beste gevoel, maar als het dan weer uit is, dan voel ik me toch zo ongelooflijk kut!

Volgens mij ben ik nu pas voor het eerst echt verliefd, al maanden, terwijl ik toch wel vriendjes heb gehad, waarop ik ook wel verliefd was (denk ik). Maar dit is anders, ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest als hij in de buurt is enzo, dan krijg ik dus echt geen hap door m'n keel en moet wel honderd keer naar de wc...zo zenuwachtig ben ik dan en ook ben ik misselijk. Verder sta ik dan ook echt te trillen op mijn benen. Dit heb ik dus nog nooit gehad. Ik denk ook de hele dag aan hem. En ookal weet ik nu dat het niet wederzijds is, gieren de hormonen nog door míjn lijf. Terwijl ik bij de andere jongens maar een week nodig had om vervolgens weer een andere jongen leuk te vinden.
Dit heb ik echt nog nooit meegemaakt..... :confused:

kzat in de tweede klas
en ben zowat 2 jaar verliefd gebleven
nooit wat geworden:p

achteraf gezien had iemand me wakker moeten schudden en moeten zeggen: MOVE ON

maar aangezien niemand het wist.......

nee die fout maak ik nooit meer:):D


maar verliefd zijn is gewoon niet te snappen
ik word er altijd heel rustig en teruggetrokken van
behalve als ik over HEM praat:p
of bij hem ben:p

haha

1e keer verliefd was toen ik al een paar weken met die jongen had :o
voelde helemaal fantastisch, kriebels overal en een zuper voldaan gevoel als ik bij HEM was geweest enzo..

en ik heb t geluk dat ik t nu allemaal voor de 2e keer mag voelen!!! en dat t volgens mij nog 10 x zo erg is ook, maar gelukkig wederzijds!

*in love*

frustrerend... ik werd namelijk nogal keihard afgewezen. :S

Supergoed, en nu nog beter sinds hij me gisteren verkering heeft gevraagt, gewoon SUPERGOED dus!!!!!!!!!!!!!!! :D

13 Jaar.. haha de jeugd van tegenwoordig :D

Mijn eerste keer dat ik echt verliefd was... Ik was super happy en wist niet wat mij overkwam. Wie had dat durven dromen dat ik zo blij kon zijn met een lieve jongen.. helaas werd dit opeens na 3mnd abrubt afgebroken :(

hahaha.. inderdaad :D

Eerste keer verliefd worden en ik begreep dat het "verliefd zijn"van 15/16 jaar niets voorstelde.
Ik werd pas op mijn 19e verliefd.
Nog steeds verliefd op dat meisje, maar ik kom niet verder dan een goeie vriend vrees ik :(

Ik heb best vaak meisjes leuk gevonden, maar mijn eerste echte verliefdheid was pas vorig jaar. In het begin voelde het ontzettend goed. Normaal gesproken was ik een best negatief persoontje, maar nadat ik haar gezien had was ik 1 en al positief. Ik kreeg er echt weer zin in te leven *oh wat dramatisch* :/

Helaas liepen dingen niet helemaal zo als ik mij ze destijds voorstelde en toen sloeg het om in een soort obsessie. Ik dacht dat het nooit wat zou worden door omstandigheden, maar tegelijkertijd kon ik het echt niet los laten.

Ook toen ze niks meer met me te maken wou hebben, bleef ik komen. Ik hing echt totaal aan haar.

Ik vind het maar eng eerlijk gezegd. Dat gevoel kan mijn verstand echt compleet uitschakelen, waardoor ik dingen doe waar ik achteraf van denk "was ik dat?". Zowel in positieve als negatieve zin :/

De wonderen zijn de wereld niet uit trouwens, want na iets meer dan een half jaar later is ze ineens mijn vriendin geworden. Ik wist niet wat me overkwam :d

Heel apart. Nooit geweten dat één of ander vreemd gevoel iemands slechte eigenschappen zo kon verdoezelen.

*woeierdewoei*

als ik bij haar vandaan kwam was ik altijd hyper :)

rondhuppelen, muziek draaien

er opeens achter komen dat in elk liedje wel iets lievigs zit :)
vlindertjes in je buik :D

De eerste keer dat ik echt verliefd was, voelde ook wel goed. Ik was zoals iedereen vrolijker, voelde me beter. Beetje jammer dat de persoon op wie ik verliefd was niet op mij was. Heb er toen ook wel een tijd voor nodig gehad dat te verwerken, en ja... Nu heb ik al 2 jaar met zn broer. (en nee, ik wist niet dat ze broers waren)

de eerste keer dat ik echt verliefd was: voelde ik me supper en ko0n geen hap door me keel krijgen. Het leek wel of ik dat niet nodig had liefde was al genoeg. Prate alleen nog maar over hem en voelde telkens als ik hem zag sprak of belde alsof me hart op klappen stond........

Ik werd helemaal gek van mezelf! maar me eerste verliefdheid was niet eens het ergst!
Ik kon toen helemaal niks meer, was totaal weg...! Zweefde :S.
Me dag kon niet meer stuk! lachte de hele dag...

Steeds die heerlijke kriebels in mijn buik, geen zinnig woord meer uit kunnen brengen, niet kunnen eten, niet kunnen slapen, concentratie probleempjes :D Niets kon m'n dag(en) nog verpesten!

Raar... het ene moment was ik ontzettend gelukkig, vrolijk en liep de hele dag te zingen maar het andere moment voelde ik me down terwijl er niets aan de hand was

Om mn naamgenoot maar even te quoten :D
*en omdat ik het helemaal met r eens ben:D:D:D*

Soms leuk, soms minder leuk omdat ik er wel eens onzeker van werd

Heel vrolijk maar ook super prikkelbaar (zal wel door hormonen zijn geweest). En afwezig, leren ging vrij lastig. eerste keer was in een vakantie toen ik 13 was, dus dat was toen niet zo erg, maar waarschijnlijk ook niet zo serieus, ook nooit wat geworden. Maar tweede (en laatste) keer was tijdens m'n examens... dat was een beetje jammer, gelukkig zag ik em nooit, alleen op icq.

Ik zat te twijfelen, maar uiteindelijk bleek ik echt verliefd te zijn.
Ik dacht niet bij mezelf ik ben verliefd, ik zat de heletijd achter dat meisjes aan.
Iedereen had me duidelijk door en maakte opmerkingen erover.
Ze gaf me het gevoel dat ze me ook leuk vond wat dus uiteindelijk niet waar bleek te zijn, want toe ging ze voor een andere jongen.
En toen wist ik het zekker ik was verliefd op haar.

Ik ben nu voor het eerst echt verliefd!! Ik heb een aantal vriendjes gehad waarvan ik dacht dat ik verliefd op ze was, maar nu weet ik zeker dat dat geen echte verliefdheid was, dat was 'kalverliefde' zeg maar :p

was of ben? :rolleyes:

Ik voelde (en voel) me geweldig en ik was (ben) nog nooit zo gelukkig geweest!

Nogal blij, ik was compleet in de wolken. Mn moeder snapte niet waar ik last van had.