kennen
 

Goed ik heb er eens over nagedacht, maar ik kom der niet echt uit...
Wanneer ken je iemand? Ken je iemand als je zijn gedrag kan voorspellen of als je weet wat iemand denkt of voelt? Ken je wel iemand? Ken jij je vrienden of familie? Kan je wel iemand kennen of is dat gewoon onmogelijk? Wil je wel iemand kennen? Ken je jezelf eigenlijk wel?
Beetje vaag misschien, maar ik denk dat jullie het wel begrijpen. Heeft iemand hier enig idee van of mening over?

Zelf heb ik er nogal een negatief beeld over; ik denk niet dat je jezelf of anderen echt kan kennen. Vaak zeggen mensen dat ze zichzelf kennen, maar als je dan doorvraagt blijkt dat ook niet altijd helemaal waar. Misschien kan je jezelf wel kennen, maar dat is denk k vrij moeilijk en als het al zo moeilijk is bij jezelf, waarom zou je anderen dan wel kunnen kennen?

Je kunt jezelf wel aardig kennen, denk ik. Maar of jij anderen goed kunt kennen....lgt eraan hoe eerlijk die anderen zijn, en hoe goed ze over hun eigen gedachten en gevoelens kunnen praten.

als je niet bang bent om eerlijk te zijn kun je jezelf kennen.

Ik heb het vage, slecht-beargumenteerde idee dat hoe meer je met iemand omgaat , hoe meer je 'gelijkgestemd' wordt. Hierbij heb ik een idee in mijn hoofd waarbij je persoonlijkheden moet zien als lopende golven, met verschillende periodes, fases, amplitudes enz enz enz.. (beetje geïndoctrineerd door natuurkunde, sorry) Als je twee golven hebt die enigzins op elkaar lijken versterken ze elkaar en gaan ze op elkaar lijken en..

Laat maar ik heb dit idee 2 seconden geleden verworpen :o

Nieuw inzicht. Als je jezelf kent, kun je anderen kennen. Als je (door ervaring) weet hoe JIJ reageert op anderen, weet je hoe zij zelf zijn. :p

Heel interessant onderwerp btw :cool:

denk dat je jezelf in de loop van de tijd steeds meer leert kennen. overigens verander je ook steeds. dus misschien ben je wel je hele leven bezig met jezelf te leren kennen.
ik denk ook niet dat je iemand anders 100% kunt kennen. ieder mens heeft wel z'n eigenaardigheden en dingen die ie toch anders zou doen dan je zou verwachten. maar het komt op een gegeven moment wel heel dichtbij, dat je heel veel van die persoon kent.

maar zomaar een klasgenoot ken je niet. tenminste niet door en door ofzo.

ehm
Wanneer ken je iemand? als je weet wie het is (globaal)
Ken je iemand als je zijn gedrag kan voorspellen of als je weet wat iemand denkt of voelt? Dat ook meestal ben je dan dus vrienden...
Ken je wel iemand? Ik denk wel dat ik iemand ken jah...
Ken jij je vrienden of familie? nee helemaal niet, misschien mijn broertje...
Kan je wel iemand kennen of is dat gewoon onmogelijk? Natuurlijk is dat mogelijk, als je een paar jaar met een persoon omgaat ga je hem/haar vanzelf kennen het hoeven eigelijk niet eens jaren te zijn maar een paar maanden dan heb je misschien al iemand door... dat je weet wat hij/zij gaat zeggen of doen op een gegeven moment
Wil je wel iemand kennen? Ja natuurlijk, zonder contact kom je nergens
Ken je jezelf eigenlijk wel? Nee :(


Ik ben nu een beetje kortaf en niet echt filosofisch bezug maar zoiets is het wel...
Zo denkt de maatschappij geloof ik... (niet verkeerd opvatten)

kuz

Ik weet niet..

Ik ken mezelf niet goed.....en niemand kent mij goed...maar ik ken anderen ook niet goed...

Dus..hoe vaag..:p

dacht er laatst nog eens aan,
ken je iemand als je zijn referentiekader weet / kent? (dat kan natuurlijk ook nooit helemaal, maar je kan het wel benaderen)

je weet dan immers waarom iemand iets doet / zegt, of waarom iemand zo is... je kent dan iemand nog steeds niet helemaal natuurlijk, maar ik vraag me af of je iemand verder kan kennen...

Ik ken (hehe) 2 verschillende "kennen": Kennen van: ik weet wie die persoon is, zijn naam, enz. en "kennen" van.. ik weet álles van die persoon. Ik denk dat dat laatste onmogelijk is, IMO.

Danny

Ik denk (net als jij) Dat het niet mogelijk is iemand 100% te kennen, en ik denk dat dat ook zeker niet nodig is. De term die jij bedoeld "Het kennen" is gewoon dat je in geringe mate kan voorspellen wat die persoon kan doe of hoe hij denkt en in elkaar zit. Er bestaat niet zoiets als helemaal kennen. Maar je kan er af en toe flink in de buurt komen. ;)

maaruhm heeft dan niemand een gevoel van leegte als je bedenkt dat iemand kennen alleen maar betekent dat je kan voorspellen wat iemand gaat doen of wat ie denkt?
vind t een beetje leeg, oppervlakkig, niet echt diep :(

Ja, dat heb ik ook wel. Maar hoe graag je ook wilt, je kunt er niks aan veranderen..

Is hetzelfde dat als je een relatie hebt met een vriend/vriendin, en je dan bedenkt dat het waarschijnlijk toch binnen een paar maanden/jaar uit zal gaan...

Je weet dat het zo is, en kunt, hoe graag je ook wilt, er niks aan veranderen..

hmm
ik weet het niet
kennen is een raar woord eigelijk
je kent iemand eigenlijk al als je weet wie het is
maar je kunt ook iemand kennen die je echt door en door kent
en
dat gebeurd niet vaak

maar wat zeg jij daar dan van? als het leeg is...
tjah kan ik ook niks aan doen...
ik weet niet hoe ik het moet verwoorden...

duz.. sorryz
bubaaj

hoeft niet, zo erg is het nou ook weer niet ;):D

iemand kennen is voor mij weten wat de normen en waarden van die persoon zijn, weten hoe zij in verschillende situaties zullen reageren en ook een gedeelte hoe je met elkaar omgaat en ook een stukje "herkennen" idd dus iets kunnen voorspellen wat die persoon zal doen/zeggen.

Leuk om te merken dat ik niet de enige schijn te zijn die hier wel eens mee rondloopt...helemaal echt volledig kennen kan volgens mij niet. Iemand goed kennen zie ik als weten wat er in iemand omgaat, weten hoe iemand tegen bepaalde dingen aankijkt, grappige eigenschappen van iemand weten (ik denk nu aan het motief van de pyama van mijn ex (snif) vriendin):D ).

kan je andere uberhaupt wel kennen als je jezelf niet kent?

Ik durf toch wel te zeggen dat ik iig mezelf wel ken...maar ook als je het idee hebt dat je jezelf niet helemaal in de peiling hebt, kun je anderen volgens mij toch wel inschatten.

mmm ja daar dacht ik ook ff aan, maar ik kan der geen argumenten voor vinden waarom dat zo zou zijn,
volgens mij ken ik mezelf nog lang nie, maar anderen... nou nee misschien ken ik die ook nie :D maargoe

Iemand kennen??
Geloof ik niet.
Ik denk dat je al heeeeeel lang veeeel moeite moet doen eer je jezelf kent, laat staan iemand anders.
Hoewel je soms het gevoel hebt dat je iemand kent, komt je soms toch wel voor onverwachte dingen te staan.
Pas als je al de "onverwachte" dingen verwacht, dan sta je weer een stapje dichten bij "iemand kennen".

Maar ik blijf erbij: Iemand kennen => nooit ofte nimmer

Onverwachte dingen verwachten bestaat niet, want dan zou het natuurlijk niet meer onverwacht zijn. En wat versta jij dan onder 'iemand kennen'?

Tuurlijk kan je iets onverwacht niet niet verwachten....
Ik bedoelde maa rgewoon vanaf er nix onverwachts meer gebeurd...

Wat ik versta onder iemand kennen. Als er een vorm van telepathie (om het extreem uit te drukken) bestaat.
Zodra je alles kan voorspellen, wat iemand zegt of doet, manier van doen etc etc.

Maar ik "ken" niemand en niemand kent mij.
En ik betwijfel dat er iemand is die kan zeggen "ik ken jouw"

van jezelf weet je tenminste nog wat je denkt, van een ander, weet je het nooit echt cker.. jezelf ken je tog wel ? neme ik aan, heel soms heb ik wel dat ik mezelf verras dat ik iets doe waarvan ik verwacht had dat ik het zou kunnenm wat is de definitie van "kennen"?

bepaalde dingen die je zelf uitstraalt en zegt, kunnen alleen andere mensen kennen, dus jezelf helemaal kennen ehh kan dus niet ;)

je ik is toch niet wat de buitenwereld ziet en wat je naar de buitenwereld toe laat zien? het zit toch in je, dat is toch juist je ik? dus dan kan je jezelf wel kennen, althans in theorie...