De tunnel
 

De tunnel

ik sta voor een gang
zo´n ontzettend lange gang
een gang vol pijn en angsten
met af en toe een vleugje geluk

dat is mijn weg die ik bewandel
dat is de weg die ik ga
dat is de weg die ik voel
dat is de pijn die ik overwinnen moet

Echo´s waaien me tegemoet
je doet niks goed je doet niks goed!
vertwijfeld loop ik door
vechtend tegen de pijn en mijn onzekerheid

soms een zijgangetje met een beetje geluk
mijn lieve vriend en diens dochter
zij zijn mijn licht mijn leven
voor hun blijf ik vechten voor hun wil ik leven!

hmm nie zo geweldig gedicht helaas maar ja wat vinden jullie?

Ik vind het ook niet zo geweldig nee...

Je hebt gelijk

Er zit geen mooie regelmaat in en ik mis wat leestekens (bijv. tussen het 'je doet niks goed je doet niks goed'). En over dat je lieve vriend en diens dochtertje het licht in leven zijn is natuurlijk heel mooi, maar je moet het wat meer verhullen, niet te letterlijk zeggen.
Verder misschien proberen het wat meer in elkaar over te laten vloeien, met bijv rijm of alliteratie.

Je hebt het erg duidelijk verwoord, precies wat je denkt, ervaart, voelt. Goed om je zo te uiten, maar ik houd daar persoonlijk niet van. Het laat zo erg weinig meer te denken over. Probeer 's wat implicieter te verwoorden, meer beeldspraak ook, meer met (rijm en) ritme werken.